Solidariteit met de Palestijnen (29-11-2025)
“Ik herhaal mijn oproep om een eind te maken aan de onwettige bezetting van Palestijns grondgebied (….) en voor onomkeerbare voortgang naar een twee-Staten oplossing, overeenkomstig het internationale recht en relevante VN resoluties”.
- United Nations Secretary-General António Guterres
Ondanks voortdurende inspanningen gedurende meer dan 70 jaar blijft een duurzame vrede in het Midden-Oosten uit. Dit maakt het extra urgent nu te proberen een duurzame vrede te bewerkstelligen
De viering van deze Dag vindt plaats te midden van een fragiel staakt-het-vuren in Gaza, dat volgt op heftig geweld en een humanitaire crisis die de levens van tienduizenden hebben geëist en honderdduizenden meer gewelddadig hebben verjaagd van hun woonplaatsen.
Sinds het einde van WOII hebben de Palestijnen enorm geleden Allereerst door de Nakba die volgde op de VN beslissing Palestina in tweeën te delen, vervolgens door het progressief bezetten van Palestijns grondgebied, gevolgd door verdere veroveringen en bezettingen. Dit culmineerde in de huidige Gaza genocide.
Voor burgers zoals wij in welvarende landen is het niet te bevatten dat de Staat Israël, gesteund door de overweldigende meerderheid van zijn onderdanen, zo extreem wreed kan zijn. Uiteindelijk is de opstand van Hamas uitgelokt door de continue mishandeling van de Gazanen door Israël.
Een misdadig en moorddadig regime dat zijn gang heeft kunnen gaan door onvoorwaardelijke steun van de Verenigde Staten. Maar ook de meeste westerse landen, de NAVO en de Europese Unie staan achter dit ongelooflijke optreden van Israël. Ook, helaas, Nederland.
Er is hier een kloof tussen regeringen aan de ene kant en hun bevolkingen aan de andere kant, waarbij de laatste de empathie voor Palestijnen uitdrukken, empathie die afwezig is bij regeringsinstanties en andere machtscentra.
Na het 20- punten plan van Trump is er nu beweging in de onverkwikkelijke situatie, waarbij het stoppen van massale bombardementen en moorden is afgenomen, maar niet beëindigt. Zoals oud-president Obama eens zei ‘Israël moet onrecht aangedaan in zijn verleden eens leren te vergeven. Het is overigens God-geklaagd dat een land dat zichzelf ziet als een Joodse Staat, grotendeels gebaseerd op het Oude Testament, verantwoordelijk is voor de meest gruwelijke daden tegen de mensheid.
Het ziet er naar uit dat een rechtvaardige, duurzame vrede er niet van de één op de andere dag gaat komen. Israël is te eigenzinnig, onredelijk en immoreel om rechtvaardigheid na te streven. De Israëlische belangen zijn dermate sterk in regeringen en instanties gevestigd dat er steun zal blijven bestaan voor een zelfzuchtig en oneerlijk Israëlisch beleid. Alle methoden zijn toegestaan van het gebruik van de Bijbel tot buitengerechtelijke executies en massamoord om haar doelen te bereiken.
Onder die omstandigheden moeten we allemaal kwade macht met effectieve, goede macht bestrijden: internationale organisaties, landen, bevolkingen, evenals religieuze en niet-gouvernementele organisaties.
Wij moeten geen kwaad met kwaad vergelden, wel blijven vergeven, maar de genocide niet vergeten en krachtige tegenstand organiseren.
Helaas is de Nederlandse regering een Israël aanhanger, en is er hier sterke politieke invloed van dat land. Gelukkig is dat tij aan het keren. Op naar rechtvaardigheid en vrede. Solidariteit met Palestina!
Geweld tegen Vrouwen (25-11-2025)
25 november vieren we de Internationale Dag voor het Elimineren van Geweld tegen Vrouwen.
Het doel van die Dag is om publieke gewaarwording te vergroten van het wijdverspreide probleem van geweld tegen vrouwen in al zijn vormen en om op te roepen dat geweld uit te roeien.
Dat geweld is een van de meest voorkomende en indringende schendingen van mensenrechten in de wereld. Wereldwijd is bijna een op de drie vrouwen onderworpen geweest aan fysiek en/of seksueel geweld door een intieme partner, buitenstaander of beide, en dat tenminste één keer in hun leven.
Dit jaar is het thema: geweld in de cyber sector. Geweld tegen vrouwen op online platforms is vandaag aan de dag een ernstige en snelgroeiende dreiging dat er op uit is de stemmen van vrouwen te verstommen, vooral die met een krachtige publieke en digitale aanwezigheid op terreinen zoals politiek, activisme of journalistiek. De geweldsvormen omvatten intimidatie, haat speech en deepfakes.
Deze vorm van geweld heeft kunnen toenemen door zwakke technologische regelgeving, een gebrek aan wettelijke erkenning van dit type agressie in sommige landen, de straffeloosheid van digitale platformen en nieuwe zich snel ontwikkelende vormen van misbruik zoals AI. Ook de opkomst van bewegingen tegen vrouwenemancipatie, de anonimiteit van daders en de beperkte steun aan digitale slachtoffers spelen een rol.
Minder dan 40% van landen hebben wetten die vrouwen beschermen tegen cyber intimidatie en stalking.
Op het algemene terrein van geweld tegen vrouwen is er wereldwijd nog een lange weg te gaan. Momenteel hebben slechts twee op de drie landen huiselijk geweld als onwettig aangenomen, terwijl 37 landen verkrachters uitsluiten van vervolging als ze getrouwd zijn met, of van plan zijn te trouwen met, het slachtoffer.
Volgens een recent WHO rapport hebben 840 miljoen vrouwen en meisjes wereldwijd seksueel geweld ervaren gedurende hun leven, bijna één op de drie.
De gegevens maken onderscheid tussen misbruik door een intieme partner en misbruik door buitenstaanders, zoals een familielid, persoon van aanzien of een vreemde.
Wereldwijd heeft iets meer dan een kwart van vrouwen met een relatie minstens één keer fysieke of seksuele misbruik ervaren van een intieme mannelijke partner. Het gaat over 682 miljoen vrouwen. In de afgelopen twaalf maanden waren er dat minstens 316 miljoen.
Onder tussen heeft 22 % van Europese en Noord-Amerikaanse vrouwen en meisjes seksueel of fysiek geweld ervaren in hun leven van een intieme partner.
De Wereld Gezondheids Organisatie constateert dat vooruitgang is geboekt in landen waar een politiek engagement bestaat om actie te ondernemen.
Geweld tegen vrouwen in Nederland zelf is een ernstig probleem dat verschillende vormen kent, zoals fysiek, psychisch, seksueel en huiselijk geweld, vaak gepleegd door een (ex-)partner
Onderzoek toont aan dat ongeveer 41% van de vrouwen in Nederland ooit te maken heeft gehad met fysiek en/of seksueel geweld. Elke 8 dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord, in meer dan de helft van de gevallen door een (ex-)partner.
73% van vrouwelijke journalisten gaven aan te maken hebben gehad met online geweld
Wat cybergeweld in Nederland aangaat, hebben 38 % van vrouwen zelf online geweld meegemaakt en 85% hebben dat gezien bij anderen
Misinformatie en roddel zijn de meest voorkomende vormen van online geweld tegen vrouwen; 67% van meisjes en vrouwen die digitaal geweld hebben meegemaakt hebben dit gerapporteerd
90 – 95% van alle online deepfakes zijn niet-consensuele pornografische beelden waarbij rond 90% vrouwen worden afgebeeld73% van vrouwelijke journalisten gaven aan te maken hebben gehad met online geweld
• De “piramide van geweld” laat zien hoe ogenschijnlijk onschuldige denigrerende opmerkingen kunnen bijdragen aan een cultuur waarin ernstiger vormen van geweld mogelijk worden
Geweld tegen vrouwen is een schadelijke uiting van de machtsverhoudingen in de samenleving. In fysieke kracht hebben mannen doorgaans het overwicht. Het wordt voor hen soms natuurlijk of verleidelijk menings- en belangenverschillen te beslechten door geweld. Wat we dan ook nodig hebben is een vreedzamere maatschappij , in gezinnen en tussen mannen en vrouwen in het algemeen. Daar is rechtvaardigheid voor nodig. Emancipatie van de vrouw hoort daar ook bij. Streven naar gelijkheid levert, paradoxaal, ernstige conflicten op, op macro- en op microvlak. Laten we ons er op 25 november speciaal voor inspannen vreedzaam en liefdevol samen te leven. Ook daarna!
Deze dag wordt elk jaar op 20 november gevierd. Het officiële Thema voor 2025 is :
Investeren in onze kinderen, is investeren in onze toekomst
Het Verdrag van de Universele Verklaring van de Rechten van het Kind werd op 20 november 1989 aangenomen. De landen verplichten zich hiermee tot het beschermen van de rechten van kinderen in hun land.
Hierin zijn de basisrechten van alle kinderen ter wereld vastgelegd:
- Het recht op onderwijs
- Het recht op eigen geloof en cultuur
- Het recht op een naam en een nationaliteit
- Het recht op een eigen mening
- Het recht op een veilig en gezond leven
- Het recht op bescherming tegen kinderarbeid
- Het recht op bescherming tegen mishandeling en geweld
- Het recht op bescherming bij een oorlog
- Het recht op spelen
- Het recht om op te groeien bij familie
- Het recht op veilig drinkwater
- Het recht op goede gezondheidszorg
- Het recht op zorg bij een handicap
- Alle rechten gelden voor alle kinderen over de hele wereld
Ieder land moet elke vijf jaar rapport uitbrengen aan een speciale commissie van de Mensenrechtenraad in Genève, ook Nederland. De Commissie heeft Nederland in het verleden voor een gebrekkige naleving van dit Verdrag op de vingers getikt.
Er zijn nu ongeveer 1.9 miljard kinderen op de wereld onder de vijftien jaar, d.w.z. 27 % van de wereldbevolking. Het percentage is 41 % voor ontwikkelingslanden en 16 % voor ontwikkelde landen. Verwacht wordt dat in 2050 kinderen 20 % van de wereldbevolking zullen uitmaken.
Op 1 januari 2025 telt Nederland 4 904 057 inwoners jonger dan 25 jaar. Dat is 27 procent van de bevolking. Er zijn 684 759 kinderen van 0 tot 4 jaar, 1 436 620 kinderen in de basisschoolleeftijd van 4 tot 12 jaar, 1 171 826 kinderen tussen de 12 en 18 jaar en 1 610 852 jongeren tussen de 18 en 25 jaar.
De wereld heeft enorme voortgang gemaakt in het verminderen van kindersterfte, het naar school gaan van kinderen en armoedevermindering onder hen. Maar dit moet verder doorgezet worden. Als de huidige ontwikkelingen niet bijdraaien zullen tot 2030 bijna 70 miljoen kinderen sterven vóór hun vijfde verjaardag. Kinderen in Afrika beneden de Sahara hebben 12 keer meer kans vóór hun vijfde verjaardag te sterven dan kinderen in landen met hoge inkomens. Negen van de tien kinderen in armoede zullen in Afrika leven. Ongeveer 60 miljoen kinderen van schoolgaande leeftijd zullen nog niet naar school gaan in 2030, ongeveer hetzelfde aantal als nu. En ongeveer 750.000 vrouwen zullen in die periode getrouwd zijn als kinderen.
Kinderen vertegenwoordigen bijna de helft van de 900 miljoen mensen die van minder dan $ 1.90 per dag moeten leven, de absolute armoede grens. De tekortkomingen die daaruit voortvloeien zijn ernstig: in 2014 waren er bijna 160 miljoen kinderen die niet tot normale ontwikkeling waren gekomen.
In Nederland is de kans op armoede het hoogst bij eenoudergezinnen, alleenstaanden tot 65 jaar, niet-westerse huishoudens en bijstandontvangers. In 2014 groeiden 421 duizend minderjarige kinderen op in een huishouden met een laag inkomen. Dit komt neer op 12 procent.
De vicieuze cirkel van dood, ondervoeding en gebrek aan onderwijs is niet onvermijdelijk. Veel hangt af van het beleid wat ten deze door de internationale gemeenschap en de betrokken landen wordt uitgevoerd. Zoals we gezien hebben kunnen krachtige, doelbewuste maatregelen een kentering ten goede teweeg brengen. De VN duurzame ontwikkelingsdoelen voor 2030 beogen dat te doen. Goede internationale samenwerking is daar onontbeerlijk voor
Tegen deze achtergrond lijkt het bijna een luxe aan de geestelijke/morele kant van kinderopvoeding te denken. En toch is ook dat essentieel. Dat zij allemaal wereldburgers worden met respect voor hun eigen cultuur en voor die van anderen. Dat ze verdraagzaam zijn en integriteit nastreven, kortom ethisch verantwoord en deugdzaam opgroeien. Je moet hier vooral denken aan de 250 miljoen kinderen die in conflictgebieden leven en met wrede en mensonterende gebeurtenissen te maken krijgen, die vaak trauma’s nalaten.
Laten we erkentelijk zijn voor onze welvaart hier in het westen. Het is relatief makkelijk voor ons over liefde voor de naaste en vergeving te spreken. En daar schieten we ondanks alles ook nog wel eens tekort.
Sinds de installatie van Trump tot President van de Verenigde Staten is de lucht aan het betrekken op internationaal politiek en humaan gebied. We moeten tegengas geven en onszelf en onze kinderen op het rechtvaardige en vredelievende pad houden. Volgens de Franse deugdgoeroe Comte Sponville is opvoeding tot beleefdheid en respect het begin van alle deugden.
Wat doet UNICEF?
UNICEF helpt kinderen over de hele wereld om te begrijpen wat hun rechten zijn en stimuleert ze om voor zichzelf op te komen. Dit doet UNICEF met projecten en acties, ook in Nederland. Elk jaar organiseert UNICEF de Jongerenprinsjesdag, waar jongeren in gesprek gaan met Tweede Kamerleden en vervolgens het Jongerenadvies aanbieden. Daarnaast heeft UNICEF een jongerenpanel waarin jongeren meedenken, meepraten en meebeslissen over ons werk.
Wereldkinderdag biedt ieder van ons een inspirerende gelegenheid om kinderrechten te verdedigen, te promoten, te vieren en ze te vertalen in dialogen en acties die een betere wereld voor kinderen gaat scheppen.
Citaten en slogans voor Wereldkinderdag
(je kunt er je klas, school of gemeenschap mee inspireren!)
• Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Ned. Spreekwoord
• Kinderen zijn het meest waardevolle bezit van de wereld en de grootste hoop voor de toekomst. John F. Kennedy
• Laten we ons realiseren dat, één boek, één kind, één pen en één leraar de wereld kunnen veranderen. Malala Yousafzai.
• Kinderen moet geleerd worden hoe, niet wat te denken. Margaret Mead
• De ziel geneest als je met kinderen bent. Fyodor Dostoevsky.
• Er kan geen betere openbaring van de ziel van een samenleving zijn dan hoe het haar kinderen behandelt. Nelson Mandela
Internationale Dag van Verdraagzaamheid (16-11-2025)
Aangezien oorlog ontstaat in de menselijke geest, is het ook in de menselijke geest dat de verdediging van de vrede moet worden opgebouwd.
UNESCO Constitutie
Deze Internationale Dag promoot het idee dat verdraagzaamheid geen onverschilligheid is, maar respect en waardering voor de rijke diversiteit aan culturen, expressies en manieren om mens te zijn. Het benadrukt het belang van tolerantie in het ontwikkelen van samenlevingen die gebaseerd zijn op mensenrechten en fundamentele vrijheden.
Verdraagzaamheid zit niet in onze genen, zoals honger en dorst dat wel doen. Het is ook geen universele waarde die door iedereen in de praktijk wordt gebracht. Tolerantie is harmonie in verscheidenheid. Het is niet alleen een morele plicht, maar tevens een politiek en wettelijk vereiste.
De Internationale Dag spreekt vooral over tolerantie tussen volken en landen.
Maar tolerantie is ook een belangrijk fenomeen in ons persoonlijke en sociale leven. De mate van tolerantie bepaalt grotendeels hoe we met elkaar omgaan. Of we ons afsluiten en de ander met een verschillend geloof, kleur, afkomst of geslacht als een vijandige of concurrerende persoon zien, die we in een negatief daglicht moeten zetten en links moeten laten liggen.
Zoals bij veel deugden hangt verdraagzaamheid nauw samen met andere gedragingen en houdingen en is het een complex psychologisch en sociaal verschijnsel. Je hebt een zekere mate van zelfvertrouwen nodig om de onbekende andere met open geest en positief tegemoet te durven treden. Er dient ook een rechtvaardige samenleving te bestaan zodat ik en de anderen geen reden voor wantrouwen, jaloezie of arrogantie hebben. Ik heb vertrouwen in de medemens nodig om effectief met hem samen te werken en niet bang te zijn dat hij mij of de mijnen zal misbruiken.
Verdraagzaamheid gaat gepaard met medegevoel en sympathie voor de ander. Het is een onmisbaar element in de integratie van verschillende groepen en in het voorkomen of elimineren van discriminatie. De huidige toenemende ‘afzondering’ van gelijkgeaarden en -gerichten splijt de samenleving en belemmert integratie en samenwerking.
Voor de goede verstandhouding van religies, culturen en landen is verdraagzaamheid belangrijk, zeker waar grote spanningen tussen culturen of landen bestaan. Alle mensen zijn gelijk, maar om dat beter te ervaren zijn twee dingen behulpzaam. Het eerste, kennis van de ander en zijn cultuur; het tweede omgang met elkaar. Het onderwijs heeft de potentie en de plicht om objectieve kennis en een positieve houding bij te brengen over andere personen, groepen en volkeren.
Wat de omgang met anderen betreft, steken we veel op van de culturele uitwisselingen via persoonlijke contacten, vakanties en zaken doen. Het blijkt telkens dat wanneer mensen en groepen met anderen samenwerken en leven, er een grotere verdraagzaamheid ontstaat. In de politiek wordt helaas regelmatig ‘verdeel en heers’ toegepast en worden verschillen tussen groepen uitgebuit voor politiek gewin. Wij dienen daarvoor te waken en ons steeds positief op te stellen en politici bij de goede les te houden. Er zijn talloze belangenverschillen en houdingen, maar die
Tolerantie is de steunpilaar van duurzaam wereldburgerschap. Vrede is meer dan de afwezigheid van oorlog, het is samenleven met onze verschillen van geslacht, ras, taal, godsdienst of cultuur, terwijl we universeel respect promoten voor rechtvaardigheid en mensenrechten, waarop dit samenleven berust. Vrede is een keuze die telkens opnieuw gemaakt moet worden, een alledaagse beslissing zelfs om te gaan voor een oprechte dialoog met individuen en groepen. We moeten er voor zorgen dat de fameuze kreet ‘Alle Menschen werden Brüder’ werkelijkheid wordt!
Geconstateerd is dat verdraagzaamheid in Nederland de laatste decennia helaas is afgenomen. We zouden er goed aan doen onze vroegere uitstekende reputatie van openheid, verdraagzaamheid en gastvrijheid in ere te herstellen.
.
Internationale Dag van de Stad (31-10-2025)
Op 31 oktober vieren we de Internationale Dag van de Stad. Landen en organisaties gebruiken deze Dag om internationale samenwerking te promoten en om bij te dragen aan wereldwijde inspanningen om rechtvaardige, duurzame en inclusieve steden te bouwen die betere leefomstandigheden verschaffen.
Het thema van deze Dag is dit jaar: Mensgerichte , slimme Steden.
36 steden doen mee aan dit programma, waaronder Apeldoorn, wat bekend is om zijn slimme infrastructuur en uitgebreid gebruik van technologie.
In een grote stad zijn miljoenen mensen opeen gepropt in flats en kleine leefomgevingen, overladen en omringd met geluid, drukte en andere mensen. Deze urbanisatie heeft niettemin, niet alleen in Nederland maar over de hele wereld, gigantische voordelen met zich meegebracht en het leven van miljarden mensen, de geopolitiek en internationale economie, voorgoed veranderd.
De stad zorgt voor grote economische groei, bereikbaarheid van gezondheidszorg, meer gelijkwaardigheid, en een groei in diversiteit. Niet voor niets is verstedelijking één van de duurzame ontwikkelingsdoelen van de V.N.
Tegelijkertijd kennen steden ook veel uitdagingen, waar op deze Dag ook aandacht voor wordt gevraagd. Denk aan criminaliteit, van oudsher groter in anonieme metropolen dan in rurale gebieden, of aan luchtvervuiling en andere schadelijke klimaatveranderingen.
- Meer dan de helft van de wereldbevolking (55%) woont in stedelijke gebieden, een percentage dat tot 68% gaat oplopen in 2050.
- Meer dan 30% van de stedelijke bevolking in opkomende landen woont in informele wijken of in slums
- In 2022 had slechts ongeveer de helft van de stedelijke wereldbevolking passende toegang tot openbaar transport.
• In 2016 was de kwaliteit van de lucht (kleine stofdeeltjes) onvoldoende volgens W.H.O. normen voor 90% waarbij stedelijke inwoners van midden en lage inkomenslanden disproportioneel getroffen werden
• Wereldwijd werd in 2022 , 82% van gemeentelijke vaste afval ingezameld, maar slechts voor 55% gebeurde dat onder gecontroleerde omstandigheden
Uitdagingen
• Huisvesting. Snelle urbanisatie heeft geleid tot een toenemende bevolking in slums en informele wijken met ontoereikende huisvesting en diensten
• Infrastructuur. Veel stedelijke gebieden worstelen om de bevolkingsgroei bij te houden; dit leidt tot tekorten aan infrastructuur aan transport, water en elektriciteit.
• Klimaat verandering: Steden zijn bijzonder kwetsbaar voor klimaat verandering. Dit veroorzaakt extreem weer en deze op te lossen is een kernprobleem voor stedelijke gebieden
Met een projectie van 6.7 miljard stedelijke inwoners in 2050,staan, steden onder toenemende druk om uit te breiden en hun infrastructuur te moderniseren, het gebruik van land te optimaliseren en gelijke toegang tot essentiële diensten te verzekeren. Deze uitdagingen zijn bijzonder urgent in het Globale Zuiden, waar snelle urbanisatie de capaciteit van lokale regeringen overweldigt om stedelijke groei te plannen en managen op een duurzame, inclusieve en veerkrachtige manier.
Digitale vernieuwing bidet een transformerend potentieel om deze uitdagingen aan te pakken en te bevorderen hoe infrastructuur, gepland, gemonitord en onderhouden kan worden; het real time volgen van vraag en aanbod van diensten; het verbeteren van grondgebruik en mobiliteitssystemen; het versterken van participatieve planning en het maken van op data gebaseerde beslissingen.
Evenwel, veel steden hebben te maken met structurele barrières zoals een beperkte institutionele capaciteit, onvoldoende financiën, digitale ongeletterdheid en infrastructurele tekorten die het effectieve gebruik van technologie beperken
In rijke landen zijn er ook talloze uitdagingen voor de overheid in het managen van stedelijke gebieden. Maar in Nederland, waar zo’n 74% van onze bevolking woont zijn we enorm bevoordeeld in vergelijking met lage inkomenslanden.
Dag van de Verenigde Naties (24-10-2025)
De Dag van de Verenigde Naties is een jaarlijkse herdenking die de officiële oprichting van de organisatie markeert op 24 oktober 1945.
Het VN Handvest werd getekend door de samenwerkende landen op 26 juni 1945 en werd van kracht op 24 oktober na ratificatie van dat verdrag door de 41 deelnemende lidstaten. Het is dus dit jaar de V.N’s 80ste verjaardag.
Door het promoten van vrede, mensenrechten en sociale vooruitgang, inclusief toegang tot gezondheidszorg en onderwijs, hebben de Verenigde Naties de levensomstandigheden van mensen in de wereld verbeterd.
Samen met de gespecialiseerde Organisatie, zoals FAO, ILO, WHO en UNESCO, heeft de organisatie armoede, honger en ziektes bestreden en verschaft zij humanitaire hulp bij rampen en crises.
De lidstaten van de V.N , nu 193 in getal, hebben zich akkoord verklaart multilateralisme en internationale samenwerking te versterken.
In september 2024, ondertekenden de lidstaten het Verdrag van de Toekomst (voor de V.N.). Het Verdrag beoogt globale samenwerking in de 21ste eeuw te versterken en het vertrouwen te herstellen in multilateralisme, de Verenigde Naties en de V.N. Veiligheidsraad.
Verdragsbepalingen houden samenwerking in met regionale organisaties te stimuleren en volledige deelname te verzekeren van vrouwen, jeugd en marginale groepen in het vredesproces.
Het bevestigt een engagement om internationale rechtspraak te honoreren en conflicten op te lossen door overleg. Het versterkt eveneens de behoefte alle mensenrechten te respecteren.
Het bevat ook een Wereldwijd Digitaal Pact dat oproept een AI (kunstmatige intelligentie) bestuursorgaan op te richten, dat ontwikkelingslanden een plaats aan de onderhandelingstafel geeft.
Wereldleiders moeten nu deze overeenkomsten in concrete strategieën en acties omzetten die een betekenisvol verschil gaan maken in het leven van de wereldbevolking.
Op het einde van WO II waren de overwinnaars zo uitgeput en murw van alle opofferingen en ellende dat ze het voornemen namen nooit geen oorlog meer toe te laten. Het voorstel daar een einde aan te maken via de oprichting van de Verenigde Naties kwam van de Amerikaanse president Roosevelt.
Kort na het einde van de oorlog in Europa werd een conferentie bij elkaar geroepen die op 25 april in San Francisco haar werk begon. Er waren zo’n 40 deelnemers, waar ook Nederland bij hoorde. Dit was een ingewikkelde conferentie waar de overwinaars zeker stelden dat zij de macht in handen hielden door zich het vetorecht in het belangrijkste orgaan, de Veiligheidsraad, toe te kennen (d.w.z. de V.S, Rusland, Verenigd Koninkrijk, China en Frankrijk. Op 26 juni werd het Handvest van de Verenigde Naties door alle deelnemers (plus Polen) ondertekend.
In die dagen was er groot enthousiasme voor de V.N. De organisatie zou de beschikking krijgen over het grootste militaire apparaat ter wereld, zodat welke oorlogshaard dan ook door de V.N. geneutraliseerd kon worden. Helaas waren er al snel twee ongunstige ontwikkelingen, de eerste, de atoombombardementen op Japan en de tweede, het ontstaan van de Koude Oorlog tussen aan de ene kant de V.S. (later de NAVO) en aan de andere kant de Sovjet Unie (later het Warschau Pact).
De Koude Oorlog hinderde sterk de uitoefening van de rol van de V.N. op het gebied van vrede en militaire samenwerking. Het functioneren van de Veiligheidsraad werd verlamd door voortdurende veto’s van de ene of de andere supermacht. Dat duurde zelfs tot 1990, het moment dat de Sovjet Unie werd opgesplitst. Niettemin waren er lange tijd rond de honderdduizend vredestroepen van de V.N., in posities op diverse brandpunten. Ook op andere manieren, zoals preventieve diplomatie, heeft de V.N. sterk bijgedragen aan het voorkomen van WO III.
Het werk van de V.N op het gebied van ontwikkeling, en dat in samenwerking met een vijftiental Gespecialiseerde Organisaties (b.v. FAO, ILO,UNESCO, ILO) ontwikkelde zich wel voorspoedig, in dien mate dat er jaarlijks tientallen miljarden dollars aan ontwikkelingshulp worden besteed.
Ook de derde functie van de V.N., mensenrechten, maakte gestage voortgang, maar de Koude oorlog leverde in het begin vertraging op. Niettemin zijn er tientallenverdragen over Vluchtelingen, Foltering, Vrouwenemancipatie, etc. opgesteld die belangrijke invloed uitoefenen.
Ieder weldenkend mens weet dat problemen worden opgelost en resultaten worden geboekt door samenwerking. De V.N. heeft bewezen daar als multilaterale organisatie op wereldniveau uitermate geschikt voor te zijn. Dat vinden nog zo ongeveer alle lidstaten, behalve de V.S. President Trump die niets van een multilaterale aanpak wil weten en vooral denkt in termen van ‘America First’.
Hij heeft zijn land teruggetrokken uit de WHO, UNESCO en de Raad voor de Mensenrechten. Hij maakt het de V.N ook op andere manieren lastig, vooral door het niet betalen van verplichte contributies. Die zijn belangrijk omdat de V.S. in principe 22 % van de reguliere kosten van de V.N. betaalt, zelfs 25 % voor vredestroepen.
Het budget voor de organisatie wordt dus sterk gereduceerd, afdelingen gaan verhuizen naar minder dure landen en een aanzienlijk aantal VN ambtenaren wordt ontslagen.
Er is een gerede kans dat deze problemen van tijdelijke aard zijn, d.w.z. zolang Trump en de zijnen aan de macht zijn en het multilateralisme afwijzen. Met zijn unilaterale aanpak doen de V.S. zichzelf veel schade, want traditioneel heeft het land veel voordelen uit de V.N. weten te halen.
De wereld heeft sterk behoefte aan een gezamenlijke aanpak van grensoverschrijdende en wereldwijde problemen, getuige ook de belangrijke rol van een vijftiental Gespecialiseerde V.N. organisaties zoals FAO en ILO.
Kortom als de V.N. niet bestond, zou ze uitgevonden moeten worden.
24 oktober is de 80ste verjaardag van de Verenigde Naties. Laten we ondanks de zorgen die we over haar gezondheid hebben, positief zijn en blijven streven naar vrede, ontwikkeling en bloei van de mensenrechten. We kunnen al een steentje bijdragen door in onze eigen omgeving de principes van vreedzaamheid, solidariteit en rechtvaardigheid na te streven.
Internationale Dag tegen Armoede (17-10-2025)
17 oktober is de Internationale Dag voor de Uitroeiing van Armoede, een dag uitgeroepen door de Verenigde Naties om bewustzijn te stimuleren over de wereldwijde onderwerpen van armoede.
Quote
Het uitroeien van armoede is geen taak van liefdadigheid, het is een daad van rechtvaardigheid. Net als Slavernij en Apartheid, is armoede niet natuurlijk. Het is man-made en het kan overwonnen en uitgeroeid worden door menselijke acties.
V.N. rapport
Met armoede heb je niet genoeg geld om in je basisbehoeften te voorzien, zoals voedsel, kleding en onderdak.
Armoede wordt geassocieerd met een serie gezondheidsrisico’s, met inbegrip van vergrote kansen op hartziektes, diabetes, hoge bloeddruk, kanker, kindersterfte, geestelijke aandoeningen, ondervoeding, lood vergiftiging, astma en gebitsproblemen.
Volwassenen die in armoede leven hebben een hoger risico van slechte gezondheid zoals overgewicht, roken, misbruik van verdovende middelen en chronische stress. Tenslotte ervaren oudere volwassenen met lagere inkomens hogere aantallen handicaps en overlijdens. Deze factoren versterken elkaar, waardoor mensen gevangen raken in een cyclus van ontbering en hun vermogen om uit armoede te breken zonder externe interventies en ondersteuning, wordt belemmerd.
Dit komt vaak door een onzeker arbeidscontract, slecht betaalde baan, of het risico op onveilige en ongezonde arbeidsomstandigheden. Andersom is het ook zo: armoede heeft invloed op de mogelijkheid om werk te vinden.
Op basis van onderzoek in de Veenkoloniën concludeert de Rijksuniversiteit Groningen dat de kans groot is dat armoede van generatie op generatie wordt doorgegeven.
Feiten over armoede
Bijna 700 miljoen mensen wereldwijd leven nu in extreme armoede (minder dan $ 2.15 per dag), vergeleken met 1.867 miljoen mensen in 1990. Bijna de helft van de wereldbevolking leeft van minder dan $ 6.85 per dag, wat een kleine stap verwijderd is van ontberingen. Economische groei van ontwikkelingslanden is opmerkelijk geweest sinds 2000, sneller dan die van ontwikkelde landen.
Economische groei heeft vermindering van armoede en verbetering in levenstandaarden gebracht. Vooruitgang is eveneens geboekt in het scheppen van werkgelegenheid, vrouwenemancipatie, onderwijs en gezondheidszorg, maatregelen voor sociale bescherming, landbouw en plattelandsontwikkeling en het aanpassen aan, en verzachten van, klimaatveranderingen.
Armoede is dynamisch: gezinnen gaan er vaak in en uit, veel ontsnappingen zijn tijdelijk en het beschermen van mensen om in armoede te vervallen is even belangrijk als ze eruit halen.
Ongeveer 1.1 miljard mensen hebben met acute veelvormige armoede te maken, waarbij ze getroffen worden door overlappende ontberingen in gezondheid, onderwijs en levensstandaard. Verschillen binnen een land kunnen groter zijn dan tussen landen.
Scherpe klimaatveranderingen raken de armen het hardst; de armste helft van de wereld maakt maar een kleine bijdrage aan CO2 emissies maar draagt een groot deel van de verliezen aan inkomsten van klimaat-gerelateerde risico’s.
In feite delven armen in het algemeen vaak het onderspit omdat ze de politieke macht missen dat te veranderen . De rijken zoeken hun voordeel vaak ten koste van de armen.
Conflicten verscherpen armoede: het aandeel van mensen in extreme armoede dat leeft in fragiele en conflict gebieden is sterk toegenomen en grote aantallen mensen worden regelmatig blootgesteld aan geweld en instabiliteit.
Wereldwijd leven kinderen waarschijnlijk vaker in armoede dan volwassenen. Ze zijn ook kwetsbaarder voor de gevolgen ervan. Kinderen kunnen armoede meemaken op meerdere manieren – beroofd van onderdak, voedsel, water, onderwijs of gezondheidszorg. Opgroeien zonder deze essentiële voorzieningen is een aantasting van de rechten van het Kind, en de gevolgen ervan kunnen een leven lang voortduren.
De grote meerderheid van armen bevindt zich in Afrikaanse landen: Zuid Soedan, Burundi, Centraal Afrikaanse Republiek en Democratische Republiek Congo (DRC), maar ook Niger en Rwanda.
In 2021 liepen 95,6 miljoen inwoners van de 27 lidstaten van de Europese Unie een risico op armoede of sociale uitsluiting. Dit komt neer op 21,7 procent van de bevolking in de EU-27.
Nederland
Toen het huidige Nederlandse kabinet begon, had 6,1% van de mensen een inkomen onder de armoedegrens. In 2024 zou dit percentage dalen naar 4,7%.
Rotterdam had het hoogste aandeel aan arme inwoners (10,9%), direct gevolgd door Amsterdam (10,5%) en Den Haag (10,3%). Deze hoge percentages hangen samen met de bevolkingssamenstelling in deze drie steden.
Om de doelstelling van het kabinet te halen, moet het armoedecijfer dalen naar 3,15% in 2030.
Kerncijfers Nederland 2023
• Aantal mensen met risico op armoede: 1,2 miljoen, met een inkomen net boven de armoedegrens en weinig tot geen financiële buffer
• Aantal kinderen in armoede: 115.000 (3,6%)
• Langdurige armoede: 1 op de 3 mensen in armoede was langdurig arm (minstens drie jaar achter elkaar)
• Armoedegrens: Voor een alleenstaande lag deze in 2023 gemiddeld op € 1.510 per maand (exclusief de financiële buffer). De standaard voor de hele wereld geeft rond $ 65 (30 x 2.15) aan, een enorm verschil!
• Eenoudergezinnen lopen het hoogste risico op armoede. Vervolgens mensen met een migratieachtergrond, bijstandsontvangers en alleenstaanden onder de 65 jaar.
1,8% van de werkende bevolking leeft in armoede. Zelfstandigen hebben een relatief hoog armoederisico.
• Daling armoede: Tussen 2018 en 2023 is de armoede sterk gedaald door maatregelen zoals de stijging van het minimumloon, lagere werkloosheid, loonstijgingen, coronasteun en energie- en koopkrachtmaatregelen.
• Toename armoede-intensiteit: Hoewel het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft daalde, nam de armoede-intensiteit toe. Dit komt doordat de groep met een inkomen ver beneden de armoedegrens niet significant kleiner werd, terwijl mensen met een laag inkomen (maar net boven de armoedegrens) vaker uit de armoede kwamen.
Armoede is geen persoonlijke mislukking – het is mislukking van het systeem, de ontkenning van waardigheid en mensenrechten.
Antonio Guterres, Secretaris-Generaal van de V.N.
World Mental Health Day (10-10-2025)
De Wereld Mentale Gezondheidsdag is een internationale Dag voor opleiding in, bewustzijn van en pleitbezorging tegen sociaal stigma van, globale mentale gezondheid
Het thema van dit jaar is mentale gezondheidsdiensten makkelijker bereikbaar te maken, in het bijzonder in onderbezette gebieden en gedurende wijdverspreide crises. Conflicten, rampen en gezondheidscrises heffen een zware tol op mentale gezondheid. Geschat wordt dat ongeveer één op de vijf mensen in conflictgebieden een mentale aandoening heeft. Angst, bekommernis en droefenis zijn een normale reactie op sterk stressvolle gebeurtenissen. Gedurende crises, ervaart bijna iedereen angst en sociale verwarring. Huizen raken verloren, gezinnen ondervinden scheiding en gemeenschappen zijn ontworteld. Deze ervaringen blijven nog lang hangen nadat fysieke veiligheid hersteld is, wat herstel en veerkracht negatief beïnvloedt.
Migranten en vluchtelingen hebben te maken met talrijke frustraties gedurende hun verplaatsing. Tegen het einde van 2024 waren er wereldwijd 123 miljoen mensen gewelddadig verplaatst. 71 % waren opgevangen in lage en midden-inkomenslanden, waar gezondheidssystemen al onder druk staan. Onder deze omstandigheden, is toegang tot mentale hulpdiensten ernstig beperkt.
De behoeften van mentale gezondheid zijn groot, terwijl de antwoorden daarop onvoldoende zijn. Meer dan een miljard mensen wereldwijd leven met een mentale aandoening. De prevalentie van de diverse mentale aandoeningen varieert met het geslacht, waarbij vrouwen het meest worden getroffen. Bij zowel mannen als vrouwen zijn angst- en depressieve stoornissen het meest voorkomend. Bipolaire stoornis, ook wel manische depressie genoemd, is een hersenaandoening die ongebruikelijke verschuivingen veroorzaakt in stemming, energie, activiteitsniveau en het vermogen om dagelijkse taken uit te voeren.
Zelfmoord treft mensen in alle landen en is een belangrijke doodsoorzaak onder jonge mensen. Wereldwijd is zelfmoord verantwoordelijk voor meer dan één op de honderd doden. Voor iedere dood zijn er twintig zelfmoordpogingen.
Mentale stoornissen zijn verantwoordelijk voor één op de twintig levensjaren van de wereldbevolking. Depressieve en angststoornissen zijn grote veroorzakers van dit verlies in alle leeftijdsgroepen (uitgezonderd 0 – 5 jaar), vooral in de categorie 15 – 29 jaar. Schizofrenie en manische depressie, die respectievelijk één op de 200 en één op de 150 volwassenen raken, zijn een grote zorg. Schizofrenie in zijn acute vorm is de meest schadelijke van alle mentale gezondsheids-aandoeningen. Mensen met schizofrenie sterven gemiddeld negen jaar eerder dan de bevolking in het algemeen, vaak door te voorkomen niet-besmettelijke ziekten. Mensen met manische depressie sterven gemiddeld dertien jaar eerder.
De economische gevolgen van mentale aandoeningen zijn enorm. Verliezen aan productiviteit en andere indirecte kosten voor de maatschappij zijn veel groter dan de kosten voor gezondheidszorg. De jaarlijkse wereldwijde productiviteitsverliezen voor schizofrenie (het meest kostbare) en manische depressie zijn geschat in de orde van één biljoen dollar te zijn.
Mensen met mentale gezondheidsaandoeningen komen medisch ernstig tekort, vooral in arme landen.
Gemiddeld besteden landen slechts 2 % van hun gezondheidsbudget aan mentale gezondheid. Meer dan de helft van de uitgaven voor mentale gezondheid gaat naar psychiatrische ziekenhuizen. In arme landen zijn er weinig meer dan één mentale gezondheidswerker per 100.000 mensen, vergeleken met meer dan 60 in rijke landen. Twee derden van de landen heeft slechts één psychiater om 200.000 of meer mensen te bedienen.
De meeste mensen met mentale aandoeningen krijgen geen formele mentale zorg. In alle landen zijn er gaten in de zorgdekking, nog verscherpt door tekorten in de kwaliteit van de zorg .
Inclusieve ondersteuning moet kinderen, ouderen, mensen met een handicap, vluchtelingen en mensen met voorafgaande mentale gezondheidsaandoeningen, inclusief die geplaatst zijn in instellingen, omvatten.
Nederland: Psychische aandoeningen in de algemene bevolking
Bijna de helft (48%) van de volwassenen in Nederland (18-75 jaar) heeft ooit in het leven één of meerdere psychische aandoeningen gehad. Stemming- en angststoornissen komen allebei bij ruim een kwart van de volwassenen voor. Middelenstoornissen komen minder vaak voor, 17% van de volwassenen krijgt hier ooit in z’n leven mee te maken.
In de afgelopen 12 maanden had ongeveer een op de vier volwassenen één of meerdere psychische aandoeningen. Dit komt overeen met bijna 3,3 miljoen volwassen Nederlanders van 18-75 jaar. Angst- en depressieve stoornissen komen het vaakst voor, respectievelijk bij 15 en 9 % van volwassenen).
Vrouwen krijgen in hun leven vaker één of meerdere psychische aandoeningen dan mannen. Er zijn duidelijke verschillen tussen hoofdgroepen van aandoeningen: vrouwen hebben vaker een stemming- of angststoornis, terwijl mannen vaker een middelenstoornis hebben. Ook hebben mannen vaker ADHD.
Over de afgelopen 12 maanden geldt in het algemeen: hoe ouder hoe kleiner de kans op één of meer psychische aandoeningen. Dit geldt voor de stemming-, angst- en middelenstoornissen.
Het percentage volwassen Nederlanders (18-64 jaar) met een psychische aandoening is in de afgelopen 12 jaar fors toegenomen, namelijk van 17% in 2007-2009 naar ruim een kwart (26%) in 2019-2022 . De toename is goed zichtbaar bij stemming- en angststoornissen. Zo had in 2007-2009 6% een stemmingsstoornis, in 2019-2022 was dit bijna verdubbeld naar 11%.
Voor individuen kan het uitdagend zijn het mentale zorgsysteem te gebruiken vanwege de gereguleerde marktwerking dat bureaucratische complexiteit veroorzaakt en sociale zorg scheidt van gezondheidszorg.
De ontwikkeling van een duurzaam mentaal zorgsysteem heeft onvoldoende aandacht gehad en wordt nog steeds onvoldoende onderzocht. Lange wachtlijsten, een alarmerende toename in mentale aandoeningen bij jonge mensen, onvoldoende toegang tot zorg voor degenen met de hoogste noden, onveilige omgevingen voor mentale zieken, afhankelijkheid van een individuele en gemedicaliseerde aanpak met toename in het gebruik van psychotropische medicatie en gespecialiseerde psychotherapeutische interventies die zeldzaam en ongelijk verspreid, behoren tot de meest nijpende problemen.
De huidige status van mentale gezondheidszorg in Nederland en andere rijke landen wordt gekenmerkt door een hele serie uitdagingen, met inbegrip van fragmentatie, toegang tot diensten en een nauwe gerichtheid op individuele symptoombestrijding. Om deze uitdagingen aan te pakken is het nodig om een collectieve en geïntegreerde aanpak van mentale gezondheidszorg op te zetten, die de wijdere sociale, culturele en existentiële context van mentale aandoeningen omvat. Het Ecosysteem Mentale Gezondheid (afgekort GEM) is een experimenteel proces dat een dergelijke aanpak voorstelt met de nadruk op het versterken van de rol van patiënten en het promoten van samenwerking tussen de diverse verschaffers van gezondheidsdiensten, organisaties voor sociale zorg en van peer-ondersteuningsgroepen.
