Blog<22-02-2017

Carnavalsdeugden

Het Carnavalsfeest, oftewel Vastenaovend, staat weer voor de deur. Op 11 november afgelopen jaar (de elfde van de elfde) zijn de voorbereidingen ervoor al volop begonnen met de installatie van lokale Prinsen en hun hofhoudingen. Vorige week maandag was er boerenbal, afgerond met een maaltijd van ‘boerenmoes’. De sleutels van de stad zijn door de burgemeesters overgedragen. Carnavalsvlaggen hangen op buitenmuren, affiches op de ramen en regelmatig zie je verklede lieden rondlopen die aan het voorproeven zijn.
Officieel begint Carnaval op zondag, in Weert, met een ludieke mis. In de middag een reusachtige Carnavalsoptocht met zo’n 100 deelnemende buurten, groepen en individuen, deels bestaande uit immense, opgebouwde vrachtwagens met speelse voorstellen van gebeurtenissen en taferelen.

Daarna gaat het er tot dinsdagmiddernacht op los: kletsen, hijsen, hossen en alles wat erbij hoort, onder een kakafonie van carnavalsschlagers. Voor de meesten tot in de vroege uurtjes, waarna roes uitslapen en kater verzorgen. ’s Avonds begint het ritueel opnieuw. Carnaval is op zijn best als het een buurt of groepsevenement is, waarbij iedereen mee doet aan de wekenlange bouw van de carnavalswagen en het maken van bijpassendIk vraag me dan af hoe een deugdethicus dit feest zou bekijken, als hij nuchter blijft en niet meegezogen wordt in de levende ervaring!?
Allereerst wordt de deugd van de matigheid niet echt beoefend. Integendeel, de remmen gaan los en de druk is van de ketel. De absorptiecapaciteit van alcoholhoudende drankjes is bewonderenswaardig, 25 pintjes op een avond niks aparts.
De mensen zijn uiterst vriendelijk en aardig tegen elkaar. Er wordt gehost,  verbroedert en ook verzustert, want met Vastenaovend worden de liefdesgrenzen iets minder streng bewaakt. Het feest is onderdeel van de cultuur en het zit er bij de enthousiastelingen ingebakken. Voor succesvolle deelnemers van buiten is het een levenslange ervaring.
Humor, een geweldige deugd, doet volop mee. Het hele feest is een grote grap. Met iedereen en alles wordt de draak gestoken. Creativiteit viert hoogtij.
Carnaval gooit hoge ogen met de deugden solidariteit, vriendschap en humor. Het krijgt ook  een hoog cijfer voor de ondeugden gulzigheid en lust. Als de totale score niet hoog uitvalt moeten we bedenken dat Carnaval traditioneel de voorbereiding is op een lange periode van vasten en andere stichtende activiteiten. Het is oorspronkelijk een investering voor veertig dagen deugdzaam gedrag, maar dat deel is in de vergetelheid geraakt. Van de kant van de deugden is carnaval alsnog goed te praten. Je moet je je er bij neer leggen dat  leven dikwijls een afweging, een compromis is tussen het Goede en het Schalkse?
Hoe dan ook de carnavalsvierders lachen erom! Een askruisje wordt woensdagmorgen niet meer op het voorhoofd geplaatst en de optocht van de lege portemonnees is, dank zij de welvaart, ook afgeschaft. Wel nog een smakelijk harinkje happen, goed voor gevulde harten en lege vaten, zegt de carnavalscardioloog.

Alaaf!

Geplaatst opfebruari 22, 2017AuteuradminCategorieënblogTagscarnaval, carnavalsdeugden, matigheid

Informatie en zelfstandig denken.

De radio en de krant brengen leugens in het land. 

Oud Nederlands spreekwoord

Vrijheid van informatie, een grondrecht voor de burger. Een noodzakelijke input voor je ontwikkeling en participatie. En informatie is er nu volop. Vaak meer dan we aankunnen. Zij komt van alle kanten: TV, radio, krant, periodiek, websites, sociale media, etc. de hele dag door. Informatie overload!?
Dan komt het probleem van wat waar en wat niet waar is. En wat wel en wat niet verteld wordt. Eerlijkheid en rechtvaardigheid vereist dat we informatie objectief behandelen en doorgeven. In een wereld waar overal informatie is, wordt het moeilijk te weten wat je moet geloven. Niet eenvoudig, want terwijl Nederland hoog aangeschreven staat als het op persvrijheid aankomt, zijn de publieke media zijn soms behoorlijk bevooroordeeld ten gunste van Angelsaksische belangen. En probeert een deel ervan  door het publiek gewaardeerd sensationeel nieuws te leveren om de oplages op peil te houden.

Er wordt door overheidsinstanties soms moedwillig desinformatie verspreid of door massale overdondering en eenzijdige berichtgeving bepaalde meningen aan het publiek opgedrongen, zoals in het geval van Oekraïne.
De media krijgen er ook van langs. Of het nu Trump is, die een oorlog voert tegen de media, Geert Wilders die weigert met journalisten te spreken, of de Duitse eurosceptische partij AfD, die de ‘Lügenpresse’ bij haar bijeenkomsten weert: alom bestempelen populisten de media als de vijand.
Hoe moeten ze reageren? Volgens de hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, naast het weigeren van voorgeschotelde feiten en meningen en een groot voorbehoud bij het verspreiden van voorgekookte verklaringen, dienen de media zich toe te leggen op precieze en controleerbare onderzoeksjournalistiek. Ze moeten vooral de traditionele gereedschappen van goede verslaggeving inzetten: helderheid over hun bronnen, bevestiging van nieuws door meerdere bronnen, nastreven van maximale transparantie.

Traditioneel en wetenschappelijk zijn er twee dingen: vaststaande feiten en interpretaties van de feiten. Aan de feiten werd tot voor kort niet getornd, maar onlangs verkoos het Trump team dit te veranderen en de feiten te gaan verdraaien, in casu over de opkomst bij de inauguratie: ‘fake news, ‘nep nieuws’. Volgens Angelsaksische onderzoekers kun je je tegen nep nieuws en alternatieve feiten wapenen door een ‘psychologische vaccinatie’ net als medische vaccinatie: je brengt een beetje van het materiaal waar tegen je je wilt wapenen in (normaal een virus, hier een woord of waarschuwing over nepfeiten) en de betrokken persoon heeft meer weerstand wanneer geconfronteerd met deze nepfeiten in de toekomst.

In een tijd waarin zoveel zowel eerlijke als oneerlijke informatie beschikbaar is, is het de plicht om zelfstandig te denken. Het alternatief is gemanipuleerd te worden door slogans en uitspraken die onze gevoelens aanspreken maar die niet helpen om waarheid en eerlijkheid te bevorderen.
De beste manier om onafhankelijk te denken is te oefenen om met eigen ideeën te komen. Allereerst dien je je informatiebronnen te diversifiëren om een gevarieerde stroom van informatie te krijgen. Ten tweede moet je ervaringen opdoen die afwijken van je huidige perspectief, bijvoorbeeld een andere cultuur leren kennen of controversieel boek lezen. Ten derde afstand nemen van je eigen gedachten. Ten vierde, gewoonten veranderen en stilstaan bij wat je doet: mindfulness. Ten vijfde de ongelovige Thomas uithangen. Je moet leren instinctief alles te betwijfelen totdat je er zeker van bent dat je door je ervaring of door je denken de zaak gegrond vindt.
En als je dan overtuigd bent, van waarde en waarheid, laat je stem horen!Geplaatst opjanuari 25, 2017AuteuradminCategorieënblogTagsinformatiestroom, nepnieuws, populisme journalistiek, zelfstandig denken

Nieuws: ZevenZondenspel

Er is een nieuw strategisch familiespel op de martkt: het ZevenZondenspel. Het spel is ontworpen door Birgitta Hermans en gebruikt de symboliek van Jheronimus Bosch als inspiratiebron.
Jheronimus Bosch bezag het leven als een pelgrimstocht, een reis vol verleidingen en gevaar. De zeven hoofdzonden staan centraal in de werken van Bosch en ook in het ZevenZondenspel.
Dit familiespel is een knipoog  naar de zonde en deugd. “Je kunt het leven niet leiden zonder zonden te begaan”. Het spel in het kort: De spelers starten hun geheime levensweg met levensvruchten en zeven zondenkaarten. Ieder kiest een karakter uit het schilderij van Bosch. De jaloerse Ratduivel of de ijdele Eenhoorn die het liefst naar haar spiegelbeeld staart? Of de luie Tuimelaar die zich laat dragen door medespelers? Zeven dieren met elk hun eigen karakter staan te popelen om naar hun eindbestemming te gaan, het Paradijs, de Tuin of de Hel. Onderweg liggen zonden en verleidingen op de loer. Alleen een passende deugdenkaart kan je behoeden voor de zonde.

Winnen doe je door strategisch inzicht, wijsheid en een beetje geluk. Maak je op voor een avond vol luiheid, woede, hebzucht, gulzigheid, jaloezie, lust, ijdelheid en vooral veel lef en tactiek
Afgelopen jaar is het spel op verschillende scholen gespeeld als onderdeel om met elkaar spelenderwijs in gesprek te gaan over zonden en deugden.

Dit spel kan op twee verschillende manieren gespeeld worden:
– als gezelschapsspel, strategische speelwijze of
– als spel om met elkaar spelenderwijs in gesprek te gaan. Kinderen die pesten hebben vooral moeite met het meevoelen wat een ander voelt, zogenaamde affectieve empathie. Deze speelwijze bevordert het meevoelen.

Het spel is te koop vanaf 35.00 euro

Info:www.zevenzondenspel.nlGeplaatst opjanuari 2, 2017AuteuradminCategorieënnieuwsTagsJheronimus Bosch, Tuin der Lusten, Zeven Hoofdzonden, zevenzondenspel

Beste wensen voor 2017.

Jaarwisseling , tijd van reflectie. Over successen en tegenslagen in 2016  en over  goede voornemens voor 2017!

Boven 2017 hangen onweersbuien. Niet alleen op het westelijk, ook op ons halfrond. Wodan komt eraan en zijn karos en hamer zouden wel eens donder en bliksem kunnen brengen! De idealen van de verlichting, vrijheid, gelijkheid en broederschap, schijnen na vijftig jaar voorspoed op de tocht te zijn komen staan. Populistische presidenten en politici dreigen de macht voor een belangrijk deel over te nemen en de idealen van weleer door negatieve waarden te vervangen: egoïsme, onverdraagzaamheid, nationalisme en discriminatie.
Er gaan steeds meer  stemmen op die zeggen dat we aandachtig naar de populisten en hun achterban moeten luisteren. Terwijl populistische politici bijna uitsluitend negatieve geluiden laten horen, dienen de achterliggende klachten inderdaad serieus te worden genomen.

Een flink deel van het electoraat, het minder bedeelde, heeft haar vertrouwen in de ‘idealistische’ politici verloren en stemt vanwege onvrede en frustratie op reactionaire politici. Er lijkt een toenemende tweedeling in de maatschappij te ontstaan, tussen hoger opgeleiden en hogere inkomens aan de ene kant en lager opgeleiden met magere inkomsten aan de andere kant. Die tweedeling lijkt versterkt te worden door onderwijs, samenlevingspatronen en relatieve afwezigheid van interactie tussen de onderscheiden groepen in deze ‘diplomacratie’. Vroeger was er nog dienstplicht om lieden van diverse pluimage met elkaar in contact te brengen.
Het is totaal onacceptabel dat een lager opgeleide zo’n 18 jaar minder gezonde jaren in zijn leven kent dan een hoogopgeleide. En daar komt nog een schepje boven op door de verhoging van de AOW leeftijd. Misschien financieel noodzakelijk, maar wel extra zuur voor ambachtslieden die hun hele loopbaan  in moeilijke omstandigheden hebben doorgebracht.

Hoger opgeleiden werken doorgaans onder gunstige condities in kantoren, verwarmd in de winter en gekoeld in de zomer. Als je dan ook nog leest over talloze miljardencorrupties en omkoperijen op hoger niveau, dan is het begrijpelijk dat het electoraat haar vertrouwen verliest in de leidende klassen. En schaam je, Nederland om als derde grootste belastingparadijs in de wereld te kijk te worden gezet en mee werkt om arme landen belastingfondsen te onthouden ten voordele van winst-beluste multinationals en aandeelhouders.

We dienen dus dicht bij huis aandachtig te gaan luisteren naar de populistische leiders en hun achterban, hun objectieve problemen identificeren en constructieve voorstellen doen om die op te lossen. We dienen de idealen van de verlichting aan te passen aan de taal en realiteit van de minder gegoeden.
Wat gaan we verder doen in deze blog? Ons no-nonsense opstellen, aanmoedigen en protesteren, op de bres, geweldloos, maar indringend protest waar nodig.
Rechtvaardigheid, solidariteit, respect, transparantie,  topdeugden voor 2017. Nederlanders zijn politiek beperkt geëngageerd en dienen zich actiever in te zetten. De media zouden hier een positievere rol moeten spelen; ze geven te weinig onafhankelijke en opvoedende voorlichting. Teveel sensatie en van wat het publiek wil horen. Hoe kan het dat één van de grootste verworvenheden van na de Tweede Wereldoorlog, de oprichting van een verenigd Europa, er zo bekaaid van af komt.
De populistische leiders zorgen er voor dat er werk aan de winkel is. Voor constructieve politici en politieke partijen, maar ook voor ons als individuen. We dienen ons in te zetten voor grotere rechtvaardigheid en voor meer solidariteit met zwakke groepen, lokaal en mondiaal.
We wensen eenieder een gezond, welvarend en gelukkig 2017 toe. Met groei in deugdzaamheid en in liefde. En voorbeeldig wereldburgerschap. De wereld wensen we meer vrede, rechtvaardigheid en een eerlijker verdeling van inkomens. Haar milieu betere bescherming en dieren een humanere behandeling.
Geplaatst opdecember 29, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsbetrokkenheid, deugden, inkomensverschillen, populisme, rechtvaardigheid, solidariteit

Menselijke solidariteit

De viering dit jaar van de Menselijke Solidariteitsdag komt nadat wereldleiders de duurzame ontwikkelingsdoelen (Sustainable Development Goals (SDGs), hebben onderschreven (2016 – 2030), welke een nieuwe alomvattende ontwikkelingsagenda bevatten om armoede uit te roeien, onze planeet te beschermen en de waardigheid van eenieder te verzekeren. De nieuwe SDG agenda focust op mensen en hun milieu, steunt op universele mensenrechten en wordt gedragen door een globaal partnerschap. Het SDG programma staat dus op een fundament van globale samenwerking en solidariteit.
Solidariteit wordt in de Millennium Verklaring aangegeven als een van de fundamentele waarden van internationale relaties in de 21ste eeuw, waar degenen die het meest lijden of het minst aan hun trekken komen de steun verdienen van degenen die het beste af zijn. Bijgevolg, in de context van mondialisering en de uitdaging van toenemende ongelijkheid, is de versterking van internationale solidariteit noodzakelijk. Tussen rijk en arm, zwart en blank, noord en zuid, moslim en christen. Hoe breder de solidariteit en hoe dieper de samenwerking, hoe beter het resultaat.

En partnerschap geeft de beste resultaten; partners stimuleren elkaar met opbouwende kritiek, en produceren meer en betere ideeën. En als landen, groepen of individuen met elkaar samenwerken, is er geen plaats voor jaloezie en geen behoefte om elkaar te bestrijden en belangen te beschadigen. Solidariteit en samenwerking geeft veelvoudige win-win situaties.
De wereld heeft in de laatste 20 jaar flinke voortgang geboekt in menselijke ontwikkeling. De wereldarmoede index is met meer dan de helft gedaald. De mensen leven langer en gezonder en zijn beter onderwezen. Ondanks deze en andere positieve ontwikkelingen, wordt welvaart niet door iedereen gedeeld. Ongelijkheid, extreme armoede, werkeloosheid, sociale uitsluiting en milieuverschraling blijven gemeenschappen teisteren.

Discriminatie en vooroordeel vormen belangrijke struikelblokken voor het opzetten van geïntegreerde gemeenschappen. Sommige kwetsbare groepen zien hun situatie verslechteren. De gevolgen van klimaatverandering zijn het zwaarst voor degenen die het minst aan het probleem hebben bijgedragen. Solidariteit is essentieel om de duurzame ontwikkelingsdoelen te bereiken en om de genoemde hiaten op te vullen.
Laten we op deze internationale dag de rol van menselijke solidariteit benadrukken en streven naar een leven van waardigheid voor iedereen op een gezonde planeet.
Dit voornemen komt des te meer van pas bij het aanbreken van een nieuw jaar. Waarvoor we gewoontetrouw goede voornemens maken. Maar naast het uiten van goede wensen en erop klinken met familie en vrienden, is het nog beter als de goede voornemens metterdaad worden uitgevoerd.
Naast een goede gezondheid, welvaart en geluk wensen we allen een vruchtbaar jaar in rechtvaardigheid en vrede, in solidariteit met aardse metgezellen, van allerlei pluimage, vooral met de minder bedeelde.

Geplaatst opdecember 21, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsarmoede-uitroeiing, milieu, ontwikkelingsdoelen, solidariteit

Internationale Anti-corruptiedag (9 december)

‘Eerlijk duurt het langst’

Is onze wereld nu corrupter dan die in vroeger tijden? Niet eenvoudig vast te stellen. We krijgen die informatie voornamelijk via de media en die zijn wispelturig. Jan Terlouw, oud-D66 politicus, poneert dat het omarmen van het neoliberalisme (van Reagan en Thatcher), snelle technologische ontwikkelingen en gebrek aan een kapstok om over goed en kwaad  te spreken, politiek en samenleving minder integer hebben gemaakt. Voeg daar aan toe toegenomen individualisme, persoonlijke ambities en een sterke consumptiedrang. Er is een zekere amorele houding van bestuurders in een aantal sectoren van de samenleving en economie. De commerciële oriëntatie is niet bevorderlijk voor integriteit. De pressie van de moderne communicatiemiddelen laat weinig ruimte voor beschouwing en een discussie van rechten en plichten. Ontkerkelijking is wellicht ook een oorzaak van afnemende integriteit. Religie was altijd een kapstok om over goed en kwaad te spreken.

Zeker is dat er momenteel veel over corruptie geschreven en gepraat wordt. En er zijn de laatste jaren een flink aantal grote gevallen van oplichting en corruptie geweest, bij de overheid, in het bedrijfsleven en zelfs in de bank van het Vaticaan. En dan gaat het om grote sommen. De Wereldbank schat dat ongeveer drie procent van de wereldomzet aan de strijkstok blijft hangen. Belastingontwijking en geldstromen van onwettige oorsprong ondermijnen rechtvaardigheid en onthouden fondsen aan regeringen die nodig zijn voor sociaaleconomische en culturele ontwikkeling. De Panama Papers geven aan dat er 21 offshore gebieden zijn en 210.000 geheime skelet maatschappijen bestaan. Clandestiene financiële geldstromen uit arme en opkomende landen, gerelateerd aan belastingontwijking, misdaad, corruptie en andere onwettige activiteiten, bedroegen $ 1.1 biljoen (duizend miljard) in  2013.
Tegelijkertijd gebeurt er veel om corruptie terug te dringen. Er zijn een aantal belangrijke NGO’s zoals de internationale corruptiebestrijdingsorganisatie Transparency International (TI) met een afdeling in Nederland. Officiële instanties zoals de BIOS, Europese Unie, OESO, Wereldbank en Verenigde Naties, ze zijn allemaal bezig om de regels aan te scherpen voor transparant en eerlijk gedrag. Dat is dan niet eenvoudig want de invloed van de gevestigde machten is sterk en er staan grote belangen op het spel. TI International geeft ieder jaar een Corruptie Perceptie Index van de meeste landen uit, waarbij Nederland tot de minst corrupte behoort.Niettemin hebben we gelezen hoe het er hier aan toe gaat, hoe de Amsterdamse Zuidas op macro corruptie draait Er is ook informatie dat we ons in het zakendoen in Nederland transparanter gedragen dan in het buitenland.NU.nl meldt op 7 december dat Nederland nog altijd veel geheime belastingdeals met multinationals sluit, zo staat in een nieuw Europees rapport, waaraan de Nederlandse onderzoekstichting SOMO heeft meegewerkt.

Nederland blijft een van de belangrijkste landen in Europa als het gaat om internationale belastingontwijking, ook al zegt het kabinet steeds belastingontwijking te willen aanpakken. Minister Dijsselbloem schijnt daar pas in 2024 mee te willen beginnen.
TI Nederland heeft een eigen website: www.transparency.nl/. Twee andere websites op dit vlak zijn www.corruptie.org en het in opkomst zijnde ‘www.buitenkamer.org’ Het Bureau Integriteitsbevordering Openbare Sector (BIOS) is per 1 juli opgegaan in het nieuwe Klokkenluidershuis, waar je terecht kunt als je met klokkenluiden te maken hebt: www.huisvoorklokkenluiders.nl

Het is duidelijk dat corruptie een belangrijke factor is in het maatschappelijke leven en dat er nog veel werk aan de winkel is. Er wordt naarstig gewerkt, zowel aan de goede als aan de slechte kant. Eens zullen eerlijkheid en rechtvaardigheid zegevieren. Maar niet zonder slag of stoot. We moeten allereerst zelf als individu transparant en integer handelen. Ten tweede moeten we dat uitdragen om de maatschappelijk-politieke krachten die hiervoor strijden te ondersteunen. Via het formuleren van gedragsregels, het opzetten en goed functioneren van instanties en het elimineren van belastingparadijzen, inclusief de Zuid-as. We hebben een goed voorbeeld van de top en van de nationale politiek nodig. En een nieuwe kapstok, die waarschijnlijk in het onderwijs gaat hangen voor de vorming van onze jongeren tot integere wereldburger.

Geplaatst opdecember 9, 2016AuteuradminCategorieënnieuwsTagscorruptie, eerlijkheid, integer. Zuid-as, transparantie, Transparency International

International Day of Solidarity with the Palestinian People

29 november is de dag van solidariteit met het Palestijnse volk. De Palestijnen hebben die solidariteit hard nodig. Als eeuwenlange bewoners van Palestina, zijn met de vestiging van de Staat Israël honderdduizenden van hen verjaagd en als vluchteling terechtgekomen in buurlanden. Degenen die gebleven zijn leven onder een meedogenloze bezetting. De resoluties van de Veiligheidsraad hierover worden door Israël niet uitgevoerd en de Palestijnen worden op bijna alle terreinen gediscrimineerd. Gaza waar meer dan een miljoen Palestijnen wonen, is een concentratiekamp, waar Israël al meerdere malen militair heeft huisgehouden met honderden doden ten gevolg. En Israël rechtvaardigt haar gedrag als reactie op Palestijnse aanslagen. Er is weinig andere keuze als je land wordt afgenomen, je huizen opgeblazen en je volk wordt verdreven of uitgemoord. Vrijheidsstrijders in de Tweede Wereldoorlog worden in Nederland voor dergelijk verzet geëerd.

In feite wordt Palestina gekoloniseerd op de oude, wrede manier zoals dat ook met de Indianen in Amerika en de oorspronkelijke bevolking in Australië en Nieuw Zeeland gebeurd is. Niet te geloven dat dit sinds de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in 1948 en talloze mensenrechtenverdragen nog kan gebeuren. En dat door Israël, een hoogst ontwikkelde natie waarvan het volk zelf zo veel geleden heeft in de geschiedenis. En het gebeurt met passieve en actieve steun van westerse landen, Nederland incluis.  De reden hierachter lijkt dat Israël zo getraumatiseerd is door de Holocaust. Het land is vastbesloten het Joodse volk te beschermen vanuit een eigen onoverwinnelijk staat en met alle beschikbare middelen, eerbaar of oneerbaar, en dat allemaal ten koste van het Palestijnse volk. Het land gedraagt zich als een terreurstaat, terwijl het voor de wereld een grote kracht ten goede zou kunnen zijn . Buurlanden die sympathiek staan ten aanzien van Palestijnse medebroeders worden direct, en  indirect, door Israël naar het stenen tijdperk terug gebombardeerd. Tientallen miljoenen zijn hier in het Midden Oosten al slachtoffer van geworden. Het fanatieke Zionisme schuwt geen middel om politici en regeringen in het zadel te helpen die Israël gunstig gezind zijn. De V.S. zijn daar het duidelijkste voorbeeld van en de combinatie Israël-V.S. is  onverslaanbaar. De Nederlandse regering is ook pro-Israël en het lijkt erop dat onze nationale politieke constellatie prioriteit geeft aan de bescherming en bevordering van de belangen van dat. De steun van bevriende landen, de schier onbeperkte financiële en menselijke hulpbronnen, het uitgebreide palet aan interventies, ongeremd door morele overwegingen, maakt dat verweer tegen de Zionistische vloedgolf, bijna onbegonnen werk is.  En de Palestijnen die onderdrukt worden en zonder noemenswaardige middelen zijn, hebben alleen geen schijn van kans recht te halen.

Het lijkt erop dat vooral de Verenigde Naties en Iran zich het lot van de Palestijnen echt aantrekken. De meest andere Arabische landen zijn gecompromitteerd door de V.S en/of  Israël.  Rechtvaardigheid te zoeken via officiële kanalen is dus zo goed als onmogelijk. Er zijn enkele organisaties, inclusief Joodse, bijvoorbeeld Een Ander Joods Geluid (eajg.nl) en B’tselem (btselem.org), die moedig van zich laten horen. Het zal voor een groot deel van individuele personen en van de burgermaatschappij af moeten hangen of de noodkreet van Palestina gehoord zal worden. Maar de westerse media, ook de Nederlandse, worden in belangrijke mate gestuurd ten gunste van Israël, waarbij informatie selectief is en de waarheid verbloemd of verdraaid wordt. Bij berichtgeving via de media is  voorzichtigheid dus geboden. Het beste is om objectieve feiten uit diverse, ook niet-westerse bronnen (b.v. IPS) te vergaren en op basis daarvan  eigen conclusies te trekken en zelf verder de waarheid te zoeken.
We moeten ons verzetten tegen de onrechtvaardigheden die de Palestijnen worden aangedaan, op een geweldloze wijze. We moeten Israël proberen te overtuigen dat het in haar lange termijn belang is de wereld te vergeven voor aangedane onrechtvaardigheden. Maar zolang onrecht voortduurt en positieve gestes niet constructief beantwoord worden, moet geweldloosheid tanden hebben. Die tanden bestaan uit de boycot van Israëlische goederen en diensten, zo lang en zoveel totdat het beleid verandert (bdsmovement.net). Deze benadering is effectief geweest voor de afschaffing van apartheid in Zuid Afrika. Dat moet ook voor Palestina kunnen.  Anders is er een goede kans dat de overgebleven Palestijnen net zo’n miserabel lot beschoren wordt als de Indianen in Amerika. Dat kunnen we niet laten gebeuren!

Geplaatst opnovember 29, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsBDS, Midden Oosten, onderdrukking, Palestijnen, rechtvaardigheid

Internationale Dag van de Rechten van het Kind (20 november)

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. 

Ned. spreekwoord

De VN Universele Kinderdag is in 1954 geproclameerd. De bedoeling van de dag is om internationale saamhorigheid en welzijn van kinderen te promoten.
Hij wordt elk jaar op 20 november, de Internationale Dag van de Rechten van het Kind, gevierd. Het verdrag van de Universele Verklaring van de Rechten van het Kind werd op 20 november 1989 aangenomen. Inmiddels is het door 191 van de 193 landen op de wereld ondertekend. Landen verplichten zich hiermee tot het beschermen van de rechten van kinderen in hun land..

De belangrijkste rechten van het kind zijn:
•  Het recht op onderwijs
•  Het recht op eigen geloof en cultuur
•  Het recht op een naam en een nationaliteit
•  Het recht op een eigen mening
•  Het recht op een veilig en gezond leven
•  Het recht op bescherming tegen kinderarbeid
•  Het recht op bescherming tegen mishandeling en geweld
•  Het recht op bescherming bij een oorlog
•  Het recht op spelen
•  Het recht om op te groeien bij familie
•  Het recht op veilig drinkwater
•  Het recht op goede gezondheidszorg
•  Het recht op zorg bij een handicap
•  Alle rechten gelden voor alle kinderen over de hele wereld

Ieder land moet elke vijf jaar rapport uitbrengen aan een speciale commissie van de Mensenrechtenraad in Genève, ook Nederland. De Commissie heeft Nederland in het verleden voor een gebrekkige naleving van dit verdrag wel eens op de vingers getikt.

Er zijn nu ongeveer 1.9 miljard kinderen op de wereld onder de vijftien jaar, d.w.z. 27 % van de wereldbevolking. Het percentage is 41 % voor ontwikkelingslanden en 16 % voor ontwikkelde landen. Verwacht wordt dat in 2050 kinderen 20 % van de wereldbevolking zullen uitmaken.

In Nederland is het aantal kinderen tot 12 jaar de laatste tien jaar gedaald, van 2,4 miljoen in 2005 tot 2,2 miljoen in 2015.

De wereld heeft enorme voortgang gemaakt in het verminderen van kindersterfte, het naar school gaan van kinderen en armoedevermindering onder hen. Maar dit moet verder doorgezet worden. Als de huidige ontwikkelingen niet bijdraaien zullen tot 2030 bijna 70 miljoen kinderen sterven vóór hun vijfde verjaardag. Kinderen in Afrika beneden de Sahara hebben 12 keer meer kans vóór hun vijfde verjaardag te sterven dan kinderen in landen met hoge inkomens, zoals bij ons. Negen van de tien kinderen in armoede zullen in Afrika leven. Ongeveer 60 miljoen kinderen van schoolgaande leeftijd zullen nog niet naar school gaan in 2030, ongeveer hetzelfde aantal als nu. En ongeveer 750 vrouwen zullen in die periode getrouwd zijn als kinderen.

Kinderen vertegenwoordigen bijna de helft van de 900 miljoen mensen die  van minder dan $ 1.90 per dag moeten leven, de absolute armoede grens. De tekortkomingen die daaruit voortvloeien zijn ernstig: in 2014 waren er bijna 160 miljoen kinderen die niet tot normale ontwikkeling waren gekomen.
In Nederland is de kans op armoede het hoogst bij eenoudergezinnen, alleenstaanden tot 65 jaar, niet-westerse huishoudens en bijstandontvangers. Bij al deze groepen nam het armoedepercentage de laatste jaren sterk toe. In 2014 groeiden 421 duizend minderjarige kinderen op in een huishouden met een laag inkomen. Dit komt neer op 12 procent.
De vicieuze cirkel van dood, ondervoeding en gebrek aan onderwijs zijn niet onvermijdelijk. Veel hangt af van het beleid wat ten deze door de internationale gemeenschap en de betrokken landen wordt uitgevoerd. Zoals we gezien hebben kunnen krachtige, doelbewuste maatregelen een kentering ten goede teweeg brengen. De duurzame ontwikkelingsdoelen voor 2030 beogen dat te doen. Goede internationale samenwerking is daar onontbeerlijk voor.

Tegen deze achtergrond lijkt het bijna een luxe aan de geestelijke/morele kant van kinderopvoeding te denken. En toch is ook dat essentieel. Dat zij allemaal wereldburgers worden met respect voor hun eigen cultuur en voor die van anderen. Dat ze verdraagzaam zijn en integriteit nastreven, kortom  ethisch verantwoord en deugdzaam opgroeien. Je moet hier vooral denken aan de 250 miljoen kinderen die in conflictgebieden leven en met wrede en mensonterende gebeurtenissen te maken krijgen, die vaak trauma’s nalaten.
Laten we erkentelijk zijn voor onze welvaart hier in het westen. Het is relatief makkelijk voor ons over liefde voor de naaste en vergeving te spreken. En daar schieten we ondanks alles ook nog wel eens tekort.
Sinds de uitslag van de verkiezingen in de Verenigde Staten is de lucht aan het betrekken op internationaal politiek en humaan gebied. We moeten ethisch tegengas geven en onszelf en onze kinderen op het rechtvaardige en vredelievende pad houden. Volgens de Franse deugdgoeroe Comte Sponville  is opvoeding tot beleefdheid en respect het begin van alle deugden.

Geplaatst opnovember 20, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsInternationale Kinderdag, kinderrechten

Dag van verdraagzaamheid (16 november)

Aangezien oorlog ontstaat in de menselijke geest, is het ook in de menselijke geest dat de verdediging van de vrede moet worden opgebouwd.
                            UNESCO Constitutie

Verdraagzaamheid is respect voor de rijke verscheidenheid van wereldculturen, en voor de verschillende manieren waarop mensen het leven beleven. Verdraagzaamheid wordt gestimuleerd door kennis, openheid, communicatie en vrijheid van denken, geweten en geloof. Tolerantie is harmonie in verscheidenheid. Het is niet alleen een morele plicht, maar tevens een politiek en wettelijk vereiste. Verdraagzaamheid is de deugd die vrede mogelijk maakt en bijdraagt aan de transformatie van een oorlogs- in een vredescultuur.
Tolerantie is geen concessie, gunst of hype. Het is bovenal een actieve houding, aangezet door de erkenning van de universele mensenrechten en fundamentele vrijheden van anderen. Tolerantie dient toegepast te worden door zowel individuen als staten.

Bovenstaande definitie staat in artikel 1 van de ‘Declaration of Principles on Tolerance’ die door UNESCO in 1995 is uitgevaardigd. UNESCO, de VN Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, is opgericht op 16 november 1945, de Internationale Dag van verdraagzaamheid in de veronderstelling dat oorlogen vermeden kunnen worden als mensen elkaar beter leren kennen en begrijpen.

Verdraagzaamheid is een continu engagement om met elkaar van gedachten te wisselen ondanks  tekorten aan begrip en andere hindernissen. Wanneer gewelddadig extremisme boodschappen verspreidt van haat en intolerantie, als mensen lijden onder vervolging, uitsluiting of discriminatie op basis van hun geloof of achtergrond, dan moeten wij een andere boodschap brengen, een open oproep voor verdraagzaamheid. Tolerantie is de steunpilaar van duurzaam wereldburgerschap. Het versnelt innovatie en creativiteit en laat ons zien dat er andere manieren zijn om naar de wereld te kijken. Vrede is meer dan de afwezigheid van oorlog, het is samenleven met onze verschillen van geslacht, ras, taal, godsdienst of cultuur, terwijl we universeel respect promoten voor rechtvaardigheid en mensenrechten, waarop dit samenleven berust. Vrede is niet vanzelfsprekend. Het is een keuze die telkens opnieuw gemaakt moet worden, een alledaagse beslissing zelfs om te gaan voor een oprechte dialoog met individuen en groepen.
Geconstateerd is dat verdraagzaamheid in Nederland de laatste decennia is afgenomen. We zouden er goed aan doen onze vroegere uitstekende reputatie van openheid, verdraagzaamheid en gastvrijheid in ere te herstellen.
Om het toen door de V.N. uitgeroepen Jaar van de Verdraagzaamheid en de 125ste verjaardag van de geboorte van Mahatma Gandhi te vieren, riep UNESCO in 1995de Madanjeet Singh Prijs voor de Bevordering van Verdraagzaamheid en Geweldloos Verzet in het leven. Die prijs wordt iedere twee jaar uitgeloofd. In 2016 is hij toegekend aan het Russische Federale Centrum voor Verdraagzaamheid, Psychologie en Onderwijs (Tolerantiecentrum).

Geplaatst opnovember 16, 2016AuteuradminCategorieënnieuws

Dag van de Stad (31 oktober)

Vanwege een aantal reden wonen veel mensen liever in de stad. Sinds enkele jaren woont de helft van de wereldbevolking in stedelijke agglomeraties. In Nederland is dat zo’n 90 %; in 1960 was dat nog 60 %. Een aanwijzing dat de urbanisatie in Nederland doorgaat zijn de scherp stijgende huizenprijzen in de grote steden, vooral Amsterdam en Utrecht. ‘Plattelandsprovincies’ als Drente, Groningen, Zeeland en Limburg verliezen bewoners. Plattelandsgemeenten verliezen er regelmatig onderwijs-, werkgelegenheids-, winkel- en andere faciliteiten. Ook vanwege het grotere culturele aanbod daar trekken jongeren naar de grote steden. Innovatie en creativiteit liggen in de stad ook hoger en hoe groter de stad hoe hoger dat tempo.
Urbanisatie speelt nog sterker in ontwikkelingslanden. Het platteland biedt daar vaak onvoldoende bestaansmogelijkheden en de bevolking verhuist naar de slums in de steden. Het aantal slumbewoners wereldwijd wordt geraamd op 2.5 miljard, een kwart van de stedelijke bevolking, en is groeiende.

Geschat wordt dat in 2050 70 % van de wereldbevolking in steden woont. Het probleem deze slumbevolking een menswaardig bestaan te bieden, is een van de grootste uitdagingen.
De recente, derde VN Habitat Wereldconferentie in Quito (36.000 deelnemers) heeft de ambitieuze Nieuwe Urbane (stedelijke) Agenda met het Quito Uitvoeringsplan daartoe aangenomen voor de komende 20 jaar. Het is geen hard verdrag, maar eerder een gedeelde visie. Voorstellen zijn aangenomen om de groeiende problemen van steden aan te pakken, zoals ongelijkheid, uitsluiting, werkeloosheid, marginalisering, ernstige misdaad, de gevolgen van klimaatverandering en het gebrek aan basisvoorzieningen zoals drinkwater en elektriciteit. Tot de sleutelprovisies horen ook een oproep tot een einde aan discriminatie, schonere steden, respect voor de rechten van migranten en vluchtelingen en verbeterde toegang tot internet.

Er bestaat een immense kloof tussen de doorgaans goed bestuurde en comfortabele steden in het westen en de grote slumsteden in de ontwikkelingswereld. Het is bewonderenswaardige solidariteit dat alle landen ter wereld, zowel rijke als arme, gezamenlijk de problemen van de stad en de slums hebben besproken en een plan hebben opgesteld. Voor de uitvoering ervan zal veel inventiviteit en verdere samenwerking gevraagd worden. Laten we hopen dat die in ruime mate voorhanden is. Per slot van rekening is de wereld één groot dorp en wordt iedereen onze buur, met verantwoordelijkheid voor elkaar. Goed nabuurschap!

Geplaatst opoktober 31, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsplattelan, slums, stad, U.N. Habitat,

Dag van de Heiligen (1 november)

Lang is de weg der opvoeding door voorschriften, kort en doeltreffend echter door voorbeelden.
Seneca

Allerheiligen is een christelijke feestdag waarop alle heiligen (ruim 100 000) van de rooms-katholieke kerk gezamenlijk worden vereerd en herdacht.

Het feest wordt sinds de achtste eeuw gevierd. Op Allerzielen (2 november) worden alle gestorven herdacht. Paus Gregorius IV riep deze dag in 837, in navolging van de Byzantijnse Kerk, uit als algemene en officiële rooms-katholieke gedenkdag voor alle heiligen en stelde de datum vast op 1 november.

De voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op Allerheiligenavond. Allerheiligenavond wordt in het Engels Halloween genoemd.
Op de avond vóór en de middag en avond ván Allerheiligen worden voorbereidingen getroffen voor het feest van  Allerzielen op 2 november. In alle rooms-katholieke streken worden de kerkhoven schoongemaakt en met bloemen versierd. Sommigen brengen een bezoek aan het kerkhof om hun overledenen te gedenken.

In Engeland heeft Halloween zich sinds de Reformatie in zestiende eeuw als wereldlijk feest verder ontwikkeld en nadat het door (Ierse) kolonisten naar Amerika was overgebracht, heeft het zich de laatste decennia van daaruit weer over Europa verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te maken.

In de Protestantse kerk wordt Allerheiligen niet gevierd, omdat ze heiligenverering afwijst.

Met de geringere deelname aan kerkelijke activiteiten, zijn ook de heiligen wat in de vergetelheid geraakt. Vroeger namen ze een belangrijke plaats in het (godsdienstig) leven in. Je kreeg bij de doop de namen van één of meer heiligen, waarvan je roepnaam werd afgeleid. En in plaats van de verjaardag, vierde men de naamdag van ‘zijn/haar’ heilige.
Het leven van de heiligen werd herdacht en als voorbeeld gesteld voor een goed christelijk leven. Robert Ellsberg beschrijft in zijn ‘Het Geluk is met de Heiligen’ dat je een aantal zaken van heiligen in het algemeen kunt leren, zoals leven, loslaten, werken, liefhebben, lijden en sterven.  In plaats van heiligen in de katholieke kerk hebben we nu vooral idolen op het gebied van sport, vermaak, wetenschap en business. Minder op het gebied van hoogstaand en integer gedrag, hoewel Moeder Theresa en Bill Gates hoge ogen gooien. En er zijn talloze ‘heiligen’ onder ons die niet als zodanig erkend zijn, maar die een integer en voorbeeldig leven leiden. Misschien zijn we allemaal meer of minder ‘heilig’ en bestaat onze levensopdracht eruit ons potentieel daarvoor geleidelijk te ontplooien. Zo dacht de grote Griekse filosoof Aristoteles, vader van de deugden erover. We kunnen, bij succesvolle uitvoering van die opdracht, zelf als ethisch rolmodel voor de omgeving fungeren.

(met referentie naar www.beleven.org)Geplaatst opoktober 30, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsAllerheiligen, Allerzielen, Bill Gates, deugdzaam, heiligen, Moeder Theresa, rolmodel. Robert Ellsberg

Nieuws: Jan Pronk. Op Zoek naar een Nieuwe kaart

Boekbespreking

Dit boek, bijna een jaar oud,  gaat over ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking in de ruime zin van het woord. Jan pronk is een goeroe op dit gebied. Zo’n 50 jaar ervaring, van velerlei aard en niveau, onder meer vier keer Minister van Ontwikkelingshulp (PvdA) en Adjunct Secretaris-Generaal van UNCTAD (VN).
Een hoofdstuk uit het boek draagt de titel ‘De Nieuwe Jungle’, hij schetst het als een strijdperk waarin de zwakste en meest kwetsbare groepen het onderspit delven, met als gevolg een nieuwe apartheid. In een ander hoofdstuk behandelt hij een aantal, zoals hij die noemt, drogredenen bij het formuleren van ontwikkelingsbeleid, bijvoorbeeld dat mensenrechten westers zijn, dat ongelijkheid in de maatschappij beter voor iedereen is, dat er eerst economische groei moet zijn en daarna pas verdeling, de maakbaarheid van de samenleving, en Nederland koopman of dominee?

Pronk houdt een vurig betoog voor onze medeverantwoordelijkheid voor de zwakken in onze maatschappij en de plicht een betere wereld te maken.
Ontwikkelingshulp heeft voor Pronk hoogstens een katalyserende werking, die nog verkeerd kan uitwerken ook. Het belangrijkste bij ontwikkelingssamenwerking is volgens hem: algehele overeenstemming over waarden en doeleinden, de te kiezen richting, de benodigde middelen onderweg en de wijze waarop die worden toegepast, door wie en ten bate van wie.
Dit is een fantastisch boek als je zelf een loopbaan in ontwikkelingshulp hebt gehad. Pronk analyseert de geschiedenis van ontwikkelingshulp sinds zijn ontstaan in het midden van de vorige eeuw, de evolutie die het heeft doorgemaakt en de rol die het nu zou moeten spelen.

Hij bespreekt dit met een brede visie, een doorwrochte analyse en in een heldere taal. Het gaat over een breed terrein van internationale samenwerking en hij geeft duidelijk aan wat de diverse actoren, regeringen, bedrijven, internationale organisaties, grote en kleine NGO’s individueel en collectief zouden moeten doen om tot een rechtvaardiger en welvarender wereld te geraken. Hij heeft geen goed woord over voor de neoliberale opstelling en betreurt dat Nederland, de vroegere internationale voorvechter van ontwikkelingshulp, zijn glans daarin heeft verloren, ontwikkelingshulp heeft teruggeschroefd en voorrang geeft aan het bedrijfsleven.
Niet alleen geeft het boek een diepgaand betoog over ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking per se, de brede eruditie en rijke ervaring van de schrijver spreken telkens weer.
Jan Pronk erkent dat er op een aantal terreinen vooruitgang in de wereld is geboekt, maar hij is geen optimist over de toekomst. Niet zwartgallig, nuchter misschien. Hij is een overtuigd ontwikkelingsapostel. Zijn medeleven en bezorgdheid over het lot van de minder bedeelden spreekt oprecht uit vele pagina’s.
Dit boek is een must voor iedereen die met wereldontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking te maken heeft of te maken heeft gehad, of erin geïnteresseerd is.

Geplaatst opoktober 27, 2016AuteuradminCategorieënnieuwsTagsJan Pronk, neoliberaale, ontwikkelingssamenwerking, wereldarmoede

Dag van de Verenigde Naties

In de evolutie van onze beschaving worden soms mijlpalen gezet. De oprichting van de Verenigde Naties in 1945 was er een van. Praktisch alle landen ter wereld bevestigen door hun VN-lidmaatschap dat ze vrede willen onder en met elkaar. De oprichting van de Verenigde Naties vergde in 1945 drie maanden aaneengesloten onderhandelingen tussen een vijftigtal regeringen, met de V.S. als gastheer. Deze superieure inspanning en goede wil was alleen mogelijk na de verpletterende ervaringen van de Tweede Wereldoorlog, die meer dan 50 miljoen levens had geëist.

De Verenigde Naties hebben vanaf het begin vrede, sociaaleconomische ontwikkeling van arme landen en mensenrechten in het vaandel staan.
De Verenigde Naties hebben zich gestaag ontwikkeld in de 71 jaren van haar bestaan. Het VN systeem, inofficieel ook wel ‘familie van de V.N. genoemd, bestaat uit de Verenigde Naties zelf, achttien programma’s en fondsen, zoals UNDP, UNICEF en UNHCR en 16 Gespecialiseerde Organisaties, onder meer WHO, FAO, ILO en UNESCO. Er zijn nu 193 lidstaten, met in totaal zo’n 120.000 werknemers, meer dan 100.000 vredestroepen en een gezamenlijk budget van tientallen miljarden dollars per jaar. Er gaat geen dag voorbij dat de V.N. niet in het nieuws is, vooral de Veiligheidsraad, UNHCR (vluchtelingen) en, recentelijk, de benoeming van António Guterres als de nieuwe Secretaris-Generaal.

De bewering dat de V.N. minder relevant is geworden slaat de plank mis.  Op sociaaleconomisch terrein, bij humanitaire aangelegenheden, vluchtelingen, mensenrechten is de V.N. steeds belangrijker geworden. En daar niet alleen; de Gespecialiseerde Organisaties hebben toenemende verantwoordelijkheden op technische en sociaaleconomische terreinen. Dat zal niet verbazen omdat een globaliserende wereld steeds dringender een ordenende instantie nodig heeft. Het recentelijk ondertekende Klimaatverdrag is daar een voorbeeld van. Dat het in de Veiligheidsraad niet altijd lukt om tot overeenstemming te komen, ligt niet aan de onwil of onkunde van het VN Secretariaat in New York. Het zijn de 15 lidstaten van de Veiligheidsraad, en in het bijzonder haar permanente leden (V.S., Rusland, China, Engeland en Frankrijk) die er vaak tegengestelde belangen op na houden, bijvoorbeeld in Syrië, en hun vetorecht gebruiken om een beslissing of advies tegen te houden.
Op 24 oktober, Dag van de Verenigde Naties, wordt de verjaardag gevierd van het in werking treden in 1945 van het Handvest van de Verenigde Naties.
Er is reden deze dag te vieren, omdat de mensheid met de VN een belangrijke instantie heeft gekregen om vrede, rechtvaardigheid, welzijn en rechtszekerheid te promoten, wereldwijd en in alle landen.
Er is altijd een parallel te trekken met de individuele persoon. Niet alleen de wereld en landen hebben vrede, recht en ontwikkeling nodig. Ook wij als personen hebben daar behoefte aan. En hoe vreedzamer, ontwikkelder en rechtvaardiger we zijn, des te meer vruchten zal onze omgeving daarvan plukken. Een vruchtbare wisselwerking!
Onze felicitaties niet alleen aan de Verenigde Naties zelf, maar ook aan de meer dan 15 miljoen wereldburgers die op 24 oktober geboren zijn. We wensen allen een lang leven in gerechtigheid, vrede en welvaart. Geplaatst opoktober 24, 2016AuteuradminCategorieënUncategorizedTagsHandvest V.N., mensenrechten, ontwikkeling, Verenigde Naties, vrede

Blog 51. Werelddierendag (4 oktober)

Werelddierendag is een dag die wereldwijd op de agenda staat als een moment waarop extra aandacht wordt besteed aan de dieren. Deze dag is door de internationale verenigingen van dierenbescherming ingesteld als wereld-themadag om het publiek bewust te maken van het idee dat dieren rechten hebben en beschermd moeten worden.
De datum van dierendag gaat terug naar de feestdag (4 oktober), van Franciscus van Assisi (1181 – 1226) de grondlegger van de kloosterorde der Franciscanen. Hij bekommerde zich om het lot van melaatsen, zwervers en andere armen, maar ook van planten en dieren. Volgens de overlevering hield hij ooit een preek voor de dieren. Met name de uit de geschiedschrijving bekende preek van Franciscus tot de vogels heeft steeds opnieuw inspiratie gegeven. In de twintigste eeuw ontstond er een sterke opleving in de belangstelling voor Franciscus als dierenvriend. Die belangstelling heeft zeker meegespeeld toen in 1929 tijdens een internationaal congres van verenigingen voor dierenbescherming in Wenen de sterfdag van de heilige Franciscus werd uitgeroepen tot internationale dag van het dier.
De eerste officiële dierendag in Nederland was op 4 oktober 1930. 66 jaar eerder, in 1864 was in Den Haag de Haagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren opgericht in navolging van al bestaande verenigingen elders Europa. De belangrijkste doelstellingen van de ‘Dierenbescherming’ waren en zijn nog steeds de totstandkoming van de wetgeving voor dieren en de controle op de naleving van dierenwetten

We hebben niet alleen mensenrechten, ook dierenrechten. Er is een enorme variatie in de houdingen ten aanzien van dieren. In veel landen en groepen worden dieren meestal alleen als nuttig beschouwd, bijvoorbeeld als last- en rijdier, of veelal voor consumptie. Het hangt natuurlijk veel van de ontwikkelingsstatus en welvaart in een land af hoe tegen dieren wordt aangekeken. Als een land arm is, en mensen met moeite overleven, dan valt dieren geen comfortabel leven beschoren. Aan de andere kant kunnen inwoners van rijke landen het zich permitteren dieren als huisvriend te nemen. Waarbij ze vertroeteld worden en een even goed leventje krijgen als kinderen. Huisdieren worden vaak aangeschaft om kinderen liefderijke gevoelens voor andere wezens bij te brengen.
En wat een verschil tussen culturen. In India is de koe heilig, terwijl ze bij ons overwegend nuttig is voor melk en vlees. En terwijl de hond onze huisvriend is, wordt hij in China en de Philippijnen als een lekkernij behandeld. Het lijkt erop dat alles wat beweegt eetbaar is, inclusief kikkers, slangen en krokodillen. Het aantal veganisten, vegetariërs en flexitariërs neemt hand over had toe in onze ontwikkelde regio, om diverse redenen, inclusief respect voor dierenlevens. En we hebben, gelukkig, ook een partij voor de Dieren. Na de afschaffing van slavernij en kolonisatie en de emancipatie van rassen, vrouwen en gender, zijn nu de dieren aan de beurt. De afname van vlees- en visconsumptie is een goede zaak, ook omdat plantaardig voedsel eenvoudiger te produceren is. Maar dit is een proces van langere duur. Ondertussen dienen we dieren als levende wezens met respect en zo nodig mededogen te behandelen, ze niet misbruiken voor vermaak, niet martelen en zoveel mogelijk ‘menselijk’ behandelen.Geplaatst opoktober 4, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsdierenrechten, Franciscus van Assisi, huisdieren, vegetariër

Blog 50. Internationale Dag van Geweldloosheid

Deze internationale dag wordt gevierd op 2 oktober, de geboortedag van Mahatmi Gandhi (1869), de leider van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging en pionier van de filosofie en strategie van geweldloosheid. Hij bracht 20 jaar in Zuid-Afrika door om tegen de rassendiscriminatie te strijden. Hij onderwees de filosofie van ‘Ahimsa’ welke het gebruik van geweldloosheid aanmoedigt als een methode voor de vreedzame oplossing van conflicten.  Dankzij hem kreeg India haar onafhankelijkheid op 15 augustus 1947. Gandhi werd vermoord op 30 januari 1948.

Het principe van geweldloosheid, ook bekend als geweldloos verzet, verwerpt het gebruik van fysiek geweld om sociale of politieke verandering door te voeren. Een grondbeginsel van de theorie van geweldloosheid is dat de macht van de heersers afhangt van de instemming van het volk en dat geweldloosheid die macht probeert te ondermijnen door het weerhouden van die instemming door de bevolking. Veel groepen over de hele wereld gebruiken deze methode in campagnes voor sociale rechtvaardigheid. Er zijn drie categorieën van geweldloze actie:
–  Protesten, inclusief optochten en wakes
–  Non-coöperatie
–  Geweldloze acties, zoals blokkades en bezettingen

Veel voorvechters van burgerrechten, inclusief Martin Luther King, gebruik(t)en Gandhi’s idee van geweldloos protest voor hun eigen strijd.

Acties van geweldloos verzet zijn het best bekend geworden bij omvangrijke sociale en politieke problemen, zoals onafhankelijkheid en rassendiscriminatie. De methode kan evenwel ook toegepast worden op kleinere schaal, in steden en bedrijven, en zelfs op gezins- en persoonlijk niveau, bijvoorbeeld ‘blijf van mijn lijf’. In alle gevallen van geweldloos verzet zitten deugdzame trekken. Allereerst het erkennen en nastreven van rechtvaardigheid. Ten tweede zelfbeheersing en onderdrukking van agressief of gewelddadig gedrag. Ten derde de opoffering van persoonlijke zekerheid ten gunste van wijdere sociale of politieke doeleinden.
Het is beter als bij belangenverschillen een constructieve dialoog wordt gevoerd, maar als machthebber(s) of tegenpartij niet voor rede vatbaar zijn, kan geweldloos verzet mogelijke een uitweg bieden.

Geplaatst opoktober 2, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsGandhi, geweldloosheid, Martin Luther King

Blog 49. Internationale Senioren Dag (1 oktober)

De samenstelling van de wereldbevolking is dramatisch veranderd in de afgelopen decennia. Tussen 1950 en 2010 is de levensverwachting wereldwijd gestegen van 46 naar 68 jaar. Geschat wordt dat die naar 81 jaar gaat op het einde van deze eeuw. In 2050 zal voor het eerst in de geschiedenis het aantal 60 – plussers groter zijn dan het aantal kinderen. Bijna 700 miljoen mensen zijn nu boven de 60. In 2050, zullen 2 miljard mensen, meer dan 20 procent van de wereldbevolking, 60 jaar of ouder zijn. De toename van het aantal ouderen zal het grootst en het snelst plaats vinden in de ontwikkelingswereld.
De bevolking van de EU27 zal blijven vergrijzen, waarbij het aandeel 65-plussers zal toenemen van 17% tot 30%. De Nederlandse bevolking zal in 2060 voor ruim 27% uit 65-plussers bestaan.
Tegen deze achtergrond is het duidelijk dat meer aandacht besteed wordt aan de speciale noden en uitdagingen van ouderen. En aan de potentiële bijdragen die zij aan de samenleving kunnen leveren. Via internationale bijeenkomsten en actieprogramma’s is er een belangrijke kentering gekomen in de aandacht voor de situatie van ouderen. Laatstelijk via het Madrid International Plan of Action van 2002. Dat de verbetering van de situatie van ouderen in vooral armere landen een enorme uitdaging en een proces van lange adem. Algehele ontwikkeling zal daarvoor nodig zijn. Het is daarom zaak dat de wereld de VN ontwikkelingsdoelen voor 2030 voortvarend aanpakt.

De internationale senioren dag 2016 stelt zich op tegen de discriminatie van ouderen. Dit is wereldwijd nog een veel voorkomend gebeuren, vooral onder sommige niet-westerse culturen. Die discriminatie is gebaseerd op samenlevingspraktijken en aannames die ouderen als minderwaardig bestempelen en tot verwaarlozing en mishandeling kunnen leiden.. Onderzoek toont aan dat ouderen met een negatieve houding over het ouder worden 7.5 jaar eerder overlijden dan degenen die daar positief over denken. Voor vrouwen is het probleem, vooral in ontwikkelingslanden, vaak erger omdat ze dubbel gediscrimineerd worden, als vrouw en als bejaarde.

Ouderendiscriminatie komt in veel landen en culturen voor, in het bijzonder daar waar sociale en medische voorzieningen beperkt of afwezig zijn en waar ouderen afhankelijk zijn van hun kinderen. Traditioneel bestaat in die culturen de wens veel kinderen te krijgen als een verzekering voor de oude dag.  Het probleem van armlastigheid en marginalisatie bestaat minder of niet in Nederland en West-Europa, waar relatief goede pensioenen en sociale voorzieningen de oude dag in veel gevallen zelfs aangenaam maken. Dit geldt in het bijzonder voor gepensioneerden die in goede gezondheid zijn en de beschikbare tijd aan (klein) kinderen, reizen en hobby’s kunnen besteden.

Het geluksniveau van de West-Europeaan stijgt dan ook vanaf de mid-veertiger jaren en blijft ook op gevorderde leeftijd door stijgen. Het armoede percentage onder ouderen in Nederland ligt op 3 % terwijl het voor de hele bevolking rond de 7 % ligt. Dit alles maakt dat de periode van het op pensioen gaan tot aan de 73 jaar, wel eens‘ de gouden jaren’ wordt genoemd. Volgens de statistieken krijgen ouderen daarna helaas in toenemende mate te maken met gezondheidsproblemen.
Ouderen kunnen op diverse manieren bijdragen aan de functionering van de maatschappij, in de ontwikkelde landen via voortgezette arbeid of inschakeling in het gemeenschapsleven, als mantelzorger, vrijwilliger of anderszins. Vanwege gebrek aan werkgelegenheid en een tekort aan financiën is dit vaak moeilijk of onmogelijk in armere landen, uitgezonderd in de agrarische sector of in familiale omstandigheden.
Als het op deugdzaamheid aan komt, hebben ouderen een streepje voor op de rest van de bevolking. Door hun levenslange ervaringen zijn zij zich bewust van de eisen van rechtvaardigheid en hebben zij wijsheid opgedaan. Het is ook een fase waarin het gepresteerde goede wordt vergeleken met het minder goede. Bevrijd van de lasten en plichten van professionele verantwoordelijkheden, kan men meer ongehinderd het mededogen voor de medemens ontwikkelen. Een hoogst waardevol en benodigd goed!

Ouderdom is niet het avondrood van het bestaan, maar de dageraad der wijsheid

                                                                      Joseph MurphyGeplaatst opoktober 1, 2016AuteuradminCategorieënblog, UncategorizedTagslevensverwachting, senioren, Verenigde Naties

Blog 48. Wereld Toerisme Dag (27 september)

Niemand is volledig mens dan hij die veel gereisd heeft.
de Lamartine

Zoals gebruikelijk geeft Ban Ki Moon,  Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, een speech ter gelegenheid van deze internationale dag.

In 1950 waren er 25 miljoen internationale toeristen, terwijl er momenteel 1.2 miljard mensen de wereld als toerist bereizen. Internationale reizen zijn een belangrijk onderdeel van veel levens geworden. En het aantal internationale toeristen blijft groeien.

Toerisme ligt vaak ten grondslag aan het smeden van vriendschappen en het scheppen van beter begrip tussen mensen en culturen. Reizen geeft nieuwe ideeën en inzichten. Tegelijkertijd is toerisme een economisch belangrijke sector en een stimulans voor de ontwikkeling van een land. Toerisme draagt belangrijk bij aan .

Toerisme draagt belangrijk bij aan het scheppen van werkgelegenheid. In Tunesië bijvoorbeeld werkten direct en indirect meer dan 300 000 mensen in de toeristensector, zo’n 15 % van de actieve bevolking. Door ernstige terreuraanslagen is het toerisme daar zo goed als stil komen liggen met ruïneuze gevolgen voor de inkomsten van de bevolking.

Toerisme en recreatie, de ‘gastvrijheidseconomie’, zijn ook belangrijk voor de Nederlandse economie. De 14 miljoen toeristen en zakenreizigers die Nederland in 2014 bezochten, gaven in totaal circa 10,2 miljard euro uit aan hun bezoek De toeristische sector telt ruim 600.000 banen, 6,2% van het totale aantal banen in Nederland. De verwachting is dat het aantal toeristen en zakenreizigers verder toeneemt naar 16 miljoen in 2020. Amsterdam blijft in 2014 de populairste bestemming voor buitenlandse toeristen met ruim 5 miljoen bezoekers per jaar

Iedereen heeft het recht op ontspanning en toeristische ervaringen, maar de 1 miljard mensen op de wereld die gehandicapt zijn, samen met kinderen en senioren ontmoeten ernstige obstakels in fundamentele reisfaciliteiten zoals duidelijke en betrouwbare informatie, efficiënt transport, openbare diensten en een makkelijk te gebruiken openbaar veevoer infrastructuur.

Zelfs met onze moderne technologie. Het thema van deze dag, universele toegankelijkheid van toerisme, is bedoeld als een oproep om alle reisbarrières, zowel fysiek als mentaal, te slechten zodat iedereen in staat wordt gesteld van toerisme te genieten en onvergetelijke reiservaringen op te doen.

De Nederlander is een reislustig wezen en miljoenen trekken jaarlijks de grens over, naar buur- en verre landen. Het is voor velen een vast bestanddeel van onze vakanties en we doen ons terecht tegoed aan de rijkdom en gastvrijheid van andere landen. Het stimuleert, belangstelling, begrip en vriendschap en het bouwt de deugd van kennis en wijsheid in ons op.

Geplaatst opseptember 27, 2016AuteuradminCategorieënblog, UncategorizedTagstoerisme, Tunesië, vriendschap

Blog 47. Internationale Dag van de Vrede (21 september)

Oorlog
Naar het front?
Ik loop niet mee
Dat weigeren mijn beentjes
Ik, oorlog voeren?
Nee.
Wel eendjes.
Toon Hermans

Wat zoeken we vaak naar vrede, voor onszelf en voor anderen, thuis en op het werk. Voor individuen en voor hele landen, zoals nu Syrië en zuid Soedan.
In de loop van de tijd is het aantal oorlogen en slachtoffers ervan afgenomen. Maar van een permanente vrede alom lijkt het maar niet te komen.
De oorzaak daarvan is dat we, als individu en als groep of land, verschillende doeleinden en belangen hebben. Dat kan op zich vruchtbaar zijn, maar het levert vanzelfsprekend conflicten op. Het komt er dus op aan dat we die belangenverschillen en conflicten vreedzaam oplossen.

Daar zijn we in onze welvarende maatschappij al aardig in geslaagd via instellingen van mediatie en rechtspraak. En vanwege onze welvaart hebben we minder urgente belangentegenstellingen. We hoeven niet meer om een homp brood of een kip te vechten. Hoe armer een individu of een volk, hoe meer onenigheid.
Maar tussen individuen kunnen emoties over belangen of inzichten hoog oplopen. Getuige het aantal ernstige conflicten en echtscheidingen. Wat belangrijk is volgens Alan de Botton in een relatie bijvoorbeeld is niet dat men dezelfde opvattingen heeft, maar dat er wil en capaciteit bestaat verschillen vreedzaam op te lossen.
Op het niveau van groepen en landen ligt het in principe niet veel anders. Egoïstische doeleinden worden nagestreefd en emoties politiek uitgebuit om zelfzuchtige doeleinden te bereken. In principe kunnen zo goed als alle problemen rationeel opgelost worden, maar herinneringen, vooroordelen en emoties staan in de weg. Zakelijke belangen bij oorlogvoering, zoals die van het militair-industriële complex in de V.S., kunnen bewapening en oorlogen bevorderen. In het verdere verleden waren de machthebbers er gewoonlijk op uit andere landen te veroveren en te plunderen. En de machtelozen sneuvelden voor het belang van de machtshebbers. En nog trouwens.
Hoewel in steeds mindere mate leggen de positieve krachten van rechtvaardigheid en liefde het nog regelmatig af tegen de negatieve krachten van macht en rijkdom. Laten we ervoor blijven werken dat de eerste uiteindelijk zullen zegevieren.

‘Opa, waarom kijkt u zo zorgelijk?’
‘Ik heb twee honden in mijn hart die aan het vechten zijn’
‘Hoe heten die honden, opa?’
“Haat en Liefde, kind’
‘En wie gaat er winnen?’
‘De hond die ik te eten ga geven’
Traditionele Soefi-vertelling

Geplaatst opseptember 21, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsrechtvaardigheid, vrede

Blog 46. De lichamelijke werken van barmhartigheid

De zeven, nu acht, lichamelijke werken van barmhartigheid zijn :
1.    De hongerigen spijzen
2.    De dorstigen laven
3.    De naakten kleden
4.    De vreemdelingen herbergen

 
5.    De zieken verzorgen
6.    De gevangenen bezoeken
7.    De doden begraven

Zes van deze werken zijn gebaseerd op het Evangelie volgens Matteüs. Paus Innocentius III (1198-1216) voegde daar in het jaar 1207 een zevende werk aan toe: ‘de doden begraven’. Het is ontleend aan het Bijbelboek Tobit, waarin speciaal de zorg voor de overledenen wordt benadrukt. In de door epidemieën geteisterde Middeleeuwen had het moeilijke en gevaarlijke werk van ‘doden begraven’ een bijzondere waarde.

Om de eerste gebedsdag van september (2016) voor de schepping te markeren, heeft Paus Franciscus een nieuw, achtste, werk van barmhartigheid voor katholieken toegevoegd: zorgen voor ons gemeenschappelijke huis, de planeet en al zijn bewoners. Dit achtste werk zou als de hoogste vorm van barmhartigheid gezien kunnen worden, omdat het alle andere omvat:
8.    Verzorging van planeet aarde en haar bewoners

De werken van barmhartigheid zijn door de eeuwen heen actueel gebleven en bieden de mogelijkheid ons modern barmhartig te gedragen. In een volgende blog zullen we het hebben over de zeven geestelijke werken van barmhartigheid.Geplaatst opseptember 13, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsBarmhartigheid, verzorging aarde

International Day of Charity (Liefdadigheid) (5 sept))

We bouwen een bestaan op door wat we krijgen, we bouwen een leven op door wat we geven.
Winston Churchill

De Internationale Dag van ‘Lieve daden’ is ingesteld met de bedoeling om mensen en organisaties te stimuleren anderen te helpen door vrijwilligersactiviteiten en filantropische activiteiten. Liefdadigheid kan de ernstigste gevolgen van humanitaire crises verzachten en publieke activiteiten aanvullen op het gebied van gezondheid, onderwijs, huisvesting en kinderbescherming. Liefdadigheidsinstellingen spelen een belangrijke rol in het lenigen van toegenomen noden als gevolg van vluchtelingen en conflicten.
Vijf september is gekozen voor deze dag omdat dat de sterfdag is van Moeder Theresa van Calcutta. Zij kreeg in 1979 de Nobelprijs voor de Vrede voor haar werk om armoede en leed uit te roeien.
De grote godsdiensten ondersteunen of schrijven liefdadigheid voor. Het Jodendom kent de Tsedaka, de bijbelse liefdadigheid. Zij is de financiële arm van Chessed, liefdewerken in het algemeen.
In de islam kent men liefdadigheid (sadaqah) de hoogst mogelijke waarde toe – daarbij kan men denken aan het doen van goede dingen voor de medemens, vriendelijk zijn tegen dieren, het vermijden van slechte daden en volgens Profeet Mohammed kan zelfs een glimlach een vorm van liefdadigheid zijn. Naast bovengenoemde vrijwillige vormen van liefdadigheid, verplicht de islam moslims tot het betalen van de  ‘zakaat’ of zuiverende aalmoezen De ‘zakaat’ wordt alleen over ‘overtollig’ bezit betaald. (2,5 %.)  ‘Fitr’ is ook een vorm van verplichte liefdadigheid en wordt op de dag van het Ramadanfeest betaald. Dit waarborgt dat alle leden van de gemeenschap van de feestdagen kunnen genieten, zonder zich zorgen te hoeven maken over al dan niet genoeg te eten te hebben.
In het Boeddhisme is de kunst van het geven de eerste van zes vaardigheden (de paramitas) die een ziel op weg naar verlichting moet perfectioneren
In het Hindoeïsme zijn medelijden, liefdadigheid en zelfbeheersing de drie belangrijkste deugden.

In het christendom zijn er talloze teksten en vermaningen voor liefdadigheid. De zeven werken van barmhartigheid en de zeven geestelijke werken van barmhartigheid zijn er een goed voorbeeld van. Paus Franciscus maakt van de armen een prioriteit en roept geregeld op om armoede de wereld uit te helpen.

We laten ons in Nederland niet onbetuigd als het op praktische daden van liefdadigheid aankomt. Twee belangrijke vormen daarvan zijn vrijwilligerswerk en giften aan goede doelen.

Het percentage vrijwilligers van onze bevolking, 45 %, is het hoogste van 27 Europese landen. Een groot deel daarvan is puur liefdadigheid.
Wat goede doelen betreft daar gaf het Nederlandse huishouden in 2013 gemiddeld 232 euro aan. Dit was gedaald van 260 euro in 2007. De totale geldelijke giften bedroegen 1.544 miljoen euro en giften in natura 400 miljoen euro. Andere bijdragen aan goede doelen kwamen uit nalatenschappen (265 miljoen), fondsen (290 miljoen), bedrijven (1.363 miljoen) en loterijen (494 miljoen). Bijdragen uit alle bronnen bedroegen 4.356 miljoen, d.w.z. 0.7 % van het bruto binnenlands product (BBP).

In 2011 onderzocht de Charities Aid Foundation het liefdadigheidsgedrag in de wereld door 175.000 menen te vragen of ze de maand van tevoren aan goede doelen hadden gegeven, vrijwilligers werk hadden gedaan en/of een vreemdeling hadden geholpen. Op basis van die gegevens construeerde de Foundation de ‘world giving index’. Een vijfde (20 %) van de wereldbevolking had die maand vrijwilligerswerk gedaan (NL 39%) en één derde had geld aan goede doelen gegeven. Van de 153 landen kwam Nederland op de zevende plaats, na Australië, Nieuw-Zeeland, Ierland, Canada, Zwitserland en de Verenigde Staten
Ondanks alle beschuldigingen van egoïsme en inhaligheid, werkt een groot deel van Nederland en andere rijke landen vrijwillig en om niet voor de goede zaak en worden daar belangrijke sommen geld aan geschonken!

Niettemin zijn er nog honderden miljoenen op de wereld die in barre armoede leven. Met liefdadigheid alleen is dat probleem niet op te lossen, hoewel een compassievolle houding tot gunstige sociaaleconomische inspanningen zal leiden.
De wereld wordt kleiner, wij worden geleidelijk meer wereldburger en voelen ons in groeiende mate medeverantwoordelijk voor het lot van de armen elders. Terecht en zoals Warren Buffet, de bekende investeringsgoeroe het zegt:’ Als je tot de één procent meest bevoordeelden op de wereld hoort, heb je de verplichting aan de andere 99 % te denken’.

Deze Internationale Dag is een mooie gelegenheid om een extra bijdrage te maken, maar het is belangrijk om het hele jaar door royaal te geven aan noden die je na aan het hart liggen. En geven bestaat niet alleen uit geld, maar ook uit vrijwillige daden. En als je niets anders kunt geven, een hartelijke glimlach wordt ook gewaardeerd.
Om met een gezegde van Moeder Theresa a te sluiten; ‘Het is niet hoe veel we geven, maar hoeveel liefde we in het geven leggen’

Geplaatst opseptember 3, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsgoede doelen, liefdadigheid, Moeder Tehresa, Moeder Theresa, vrijwilligersactiviteiten, vtijwilligerswerk

Blog 43. Humanitaire Wereld Dag (19 augustus)

Er zijn nog zo’n 130 miljoen mensen op de wereld die in crisis leven: onder oorlogsomstandigheden, op de vlucht, in armoede, ondervoeding, zonder scholing, of soortgelijke ellende. Bijvoorbeeld kinderen worden gesmokkeld, seksueel misbruikt, verminkt, gedood voor hun vitale organen, gerekruteerd als soldaat of op een andere manier tot slaaf gemaakt. 69 miljoen kinderen onder de vijf jaar zullen overlijden aan vermijdbare ziekten, 167 miljoen in armoede leven en 263 miljoen niet naar school gaan voor 2030. En 750 miljoen vrouwen zullen in die periode getrouwd worden als kinderen.
Op 23 en 24 mei dit jaar werd in Istanbul de ‘World Humanitarian Summit’ gehouden om te proberen een overeenkomst tussen alle landen tot stand te brengen om de ergste noden van de mensheid effectief aan te pakken.

De Wereld Humanitaire Top in Istanbul was de eerste keer dat de humanitaire sector op wereldniveau bij elkaar kwam met de bedoeling om aandacht te vestigen op de groeiende humanitaire crisis in de wereld. De mondiale kosten daarvan zijn gestegen van $ 3.7 miljard in 2004 tot $ 20 miljard in 2015. De Top bereikte overeenkomst over een nieuwe manier om humanitaire noden te financieren. Ook om een strategische aanpak te formuleren in plaats van individuele benaderingen, zoals in Syrië of Zuid-Soedan. Er werd helaas geen voortgang geboekt over het voorkomen van schendingen van het internationale humanitaire recht – bij voorbeeld het bombarderen van ziekenhuizen en het vechten in dichtbevolkte gebieden – die leiden tot afschuwelijk hoge aantallen burgerdoden en -gewonden.
De resultaten van de Istanbul Summit hebben invloed op hoe beschikbare fondsen uit Europa en Nederland besteed worden aan humanitaire crises. Als dat daadkrachtiger en efficiënter gaat gebeuren, hebben de slachtoffers daar baat bij en hebben bijdragen van donoren een groter rendement. Wat op zijn beurt hopelijk tot grotere offerbereidheid leidt. De Internationale dag en de Istanbul Top geven extra aandacht aan deze wereldproblemen en scheppen grotere bereidheid om ze op te lossen.

Ook bij jou blijven deze problemen waarschijnlijk een snaar raken!

Geplaatst opaugustus 19, 2016AuteuradminCategorieënblogTagshumaan, vluchtelingen

Blog 42. Internationale Dag voor de Jeugd (12 augustus)

              Wie de Jeugd heeft, heeft de toekomst!

Sinds 2000 vieren we ieder jaar de Internationale Dag van de Jeugd. Het thema daarvoor is dit jaar: ‘Op weg naar 2030. Armoede uitroeien en duurzame consumptie en productie opbouwen’. Het thema focust op de leidende rol die jonge mensen in dit opzicht kunnen spelen en is geplaatst in het kader van de 2030 Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties.

Duurzame productie en consumptie betreft het efficiënt gebruik van grondstoffen en energie, een duurzame infrastructuur en toegang tot essentiële diensten, ‘groene’ en degelijke banen en een betere levenskwaliteit voor iedereen. Duurzame consumptie behelst het gebruik van goederen en diensten die de basisbehoeften van samenlevingen voldoen, zonder aantasting van de behoeften van toekomstige generaties.
Om maar een voorbeeld te noemen, ieder jaar gaat ongeveer éénderde van alle geproduceerde voedsel verloren bij oogst, transport, handel en consumptie, 1.3 miljard ton ter waarde van duizend miljard dollar.Terwijl er meer mensen op de wereld zijn met overgewicht dan met ondervoeding.

Er zijn in de wereld ongeveer 1.2 miljard jongeren (15 – 24 jaar), d.w.z. één op iedere zes aardbewoners. In Nederland vormt de jeugd 12.2 % van de bevolking, ongeveer één op acht. De omvang van de jeugdbevolking heeft haar hoogste punt in alle werelddelen bereikt behalve in Afrika, waar nog een flinke toename wordt geprojecteerd. In alle andere continenten blijft het aantal jeugdigen de komende decennia op ongeveer hetzelfde niveau.

Jongeren kunnen een positieve kracht zijn voor ontwikkeling als ze het onderwijs en de opleiding krijgen die nodig zijn om bij te dragen aan een productieve economie en als ze effectieve toegang hebben tot de arbeidsmarkt. Tot de grootste problemen in veel (ontwikkelings)landen horen onvoldoende investeringen in menselijk kapitaal en hoge werkeloosheid.

De problemen verschillen aanzienlijk in de diverse werelddelen. Jongeren in Nederland en Europa blijven in die leeftijd nog voor een groot deel in het onderwijs of in opleiding, waar in onze landen doorgaans voldoende faciliteiten voor zijn.
Werkgelegenheid is een ernstig probleem. Minder in Nederland, maar wel in andere, vooral zuid Europese landen, waar tussen 20 en 40 % van de jeugd werkeloos is. In ontwikkelingslanden is dat doorgaans nog hoger, vaak in de vorm van verborgen werkeloosheid of geringe productiviteit. Het is niet voor niets dat er

zoveel jongeren proberen te migreren naar de Verenigde Staten of Europa, legaal of illegaal. Volgens de ILO zijn de meeste van de 244 miljoen migranten in de wereld op zoek naar werk en inkomen.

Wat kun je doen om deze Dag passend te vieren? Als jongere, allereerst goede plannen smeden om een zo goed mogelijke opleiding te volgen en daarna  een passende, productieve baan te vinden.
Als jongere en als volwassene een duurzaam bestaan opbouwen en lijden, op zowel productie- als consumptieniveau en je als een sympathieke wereldburger gedragen.

Geplaatst opaugustus 10, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsarmoede uitroeien, jeugd, migratie, recycle, werkeloosheid

Internationale Dag voor Inheemse Volkeren (9 augustus)

Maandag is het de internationale dag voor inheemse volkeren. Deze dag is door de Verenigde Naties in 1994 in het leven geroepen om de aandacht te vestigen op het vaak betreurenswaardige lot van deze volken en te proberen er internationaal iets aan te doen. Op de dag zelf zal er een speciale vergadering inde ECOSOC Kamer van de VN. in New York plaatsvinden, evenals speciale activiteiten in diverse landen in de wereld.
E zijn een geschatte 370 miljoen inheemse volkeren in de wereld, in 90 landen. Ze vertegenwoordigen minder dan vijf procent van de wereldbevolking, maar wel vijftien procent van de armen op de wereld. Ze spreken een overweldigend deel van de geschatte 7000 talen op aarde en vertegenwoordigen 5000 verschillende culturen.

De belabberde status van de meeste inheemse volken is een rechtstreeks gevolg van de eerdere agressie en machtswellust van andere volken. In vroeger tijden bestond belangenbevordering van rijken en sterken uit het veroveren en exploiteren van andere landen. Door militair, organisatorisch of maatschappelijk overwicht. Daarbij werden de ‘inheemse’ bewoners onderworpen, uit de weg geruimd, slaaf gemaakt of als zodanig verkocht. Degenen die mochten blijven kregen een secundaire status in alle opzichten en werden gediscrimineerd. Vaak werden ze van hun vruchtbare gebieden verjaagd en zochten ze hun heil in onherbergzame bergstreken of marginale gronden, woestijnen of reservaten. Voorbeelden van inheemse volken en actuele problemen zijn er te over. De Indianen in Zuid- Midden en Noord Amerika, de Maori’s in Australië en Nieuw Zeeland en de Pygmeeën in zuidelijk Afrika. Het lot van de Palestijnen gaat ook in die richting. Er zijn nog steeds grove onrechtvaardigheden, zelfs gruwelijke misstanden, in de behandeling van inheemse volkeren, maar er wordt in een aantal gevallen aan gewerkt. Neem het Canadese onderzoek naar de moord op, en verdwijning van vrouwen van minderheden, de behandeling van jongeren in inrichtingen in Australië en het gebrek aan onderwijs voor Indianen in Latijns Amerika. Dit zijn tipjes van een ijsberg. We hebben nog alom en intensief te maken met de gevolgen van vroegere gewelddadige veroveringen en overheersing. Discriminatie op grond van ras, kleur, geloof, afkomst en geslacht vind je praktisch nog overal ter wereld.

Er zijn nog steeds grove onrechtvaardigheden, zelfs gruwelijke misstanden, in de behandeling van inheemse volkeren, maar er wordt in een aantal gevallen aan gewerkt. Neem het Canadese onderzoek naar de moord op, en verdwijning van vrouwen van minderheden, de behandeling van jongeren in inrichtingen in Australië en het gebrek aan onderwijs voor Indianen in Latijns Amerika. Dit zijn tipjes van een ijsberg. We hebben nog alom en intensief te maken met de gevolgen van vroegere gewelddadige veroveringen en overheersing. Discriminatie op grond van ras, kleur, geloof, afkomst en geslacht vind je praktisch nog overal ter wereld.
Globaal gesproken is er al veel vooruitgang gemaakt en zijn we op de goede weg. Maar er is nog een wereld te winnen. De natuurlijke drijfveren van rijkdom, machtswellust en overheersing van anderen laten zich maar moeilijk temmen, ook in ons dagelijks leven. Laten we op 9 augustus, en daarna, ons inspannen anderen behandelen zoals we zelf behandeld willen worden.

Geplaatst opaugustus 6, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsIndianen, inheemse volkeren, misstanden

Internationale vriendschapsdag

   Door vriendschap wordt vreugde verdubbeld en verdriet gedeeld.

Vriendschap is, evenals liefde en geluk, een veel begeerde kwaliteit. Het zit in het continuüm van verliefdheid, vriendschap en caritas.. Terwijl verliefdheid zich vooral op eigenbelang richt, is er bij vriendschap een evenwichtige verdeling van geven en nemen. Bij caritas, echte naastenliefde, wordt vooral gedacht aan de belangen van anderen en cijfert men zichzelf weg. In vriendschappen zit de belangenverdeling rationeler in elkaar. Veel liefdesverhoudingen, sterk gebaseerd op emoties, zouden kunnen profiteren van een groter vriendschapselement.

Hoe exclusief zijn vriendschappen? Dat ze dat zijn is geen probleem zolang ze niet gebaseerd zijn op antipathie tegen andere personen of groepen. Vroeger schijnen vriendschappen dieper en exclusiever geweest te zijn, nu heeft men meer en misschien oppervlakkiger vriendschappen. De sociale media stellen in staat contacten met grote aantallen bekenden en vrienden te onderhouden, over de hele wereld.
Moet je een sterk onderscheid tussen vriend en niet-vriend? Zouden we niet tegen iedereen vriendelijk en behulpzaam moeten zijn? Misstappen of tekortkomingen bij anderen zou je kunnen helpen corrigeren. Minstens kun je iedereen, zowel vriend als vijand, in gedachten vrede, liefde en voorspoed wensen.

De Verenigde Naties hebben de Internationale Vriendschapsdag uitgeroepen om de vredescultuur te ondersteunen, niet alleen tussen mensen, maar vooral ook tussen groepen en volkeren. Oorlogen en discriminatie leiden tot diep vijandige gevoelens, doorgaans voor de lange duur en dan moeilijk uit te roeien. Om het in het verleden gepleegde misstappen te neutraliseren hebben we vergeving en verzoening nodig.
Om begrip en vriendschap tussen mensen en volken te stimuleren hebben we kennisname van de ander, persoonlijke contacten en gezamenlijke activiteiten nodig. De miljard jaarlijkse toeristen verruimen hun kennis en houding van andere culturen en ontwikkelen daarbij een beter begrip van de ander. Sport is ook een probaat middel voor het bevorderen van vriendschap. Wensen we dat de komende Olympische Spelen in Rio naast uitmuntende sportprestaties en plezier, ook veel vriendschappen kweken.

Geplaatst opjuli 30, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsvredescultuur, vreugde, vriendschap

Nelson Mandela Dag

De meeste mensen kennen een zekere mate van onzekerheid als het over houding tegenover, en meningen over de omgeving gaat. En men zoekt daarom vaak steun en inspiratie bij anderen, vooral bij diegenen die een hogere status of meer kennis en macht hebben. Het speelt in alle sectoren zoals sport, wetenschap, kunst en politiek en op alle niveaus in een soort top-down piramide effect. Ook voor vrouwenemancipatie.

Hoe hoger men in de piramide zit, hoe invloedrijker gewoonlijk de opvattingen. Deze rolmodellen vervullen vaak een voorbeeldfunctie en als hun gedrag haalbaar blijkt, werken ze inspirerend. Voor opvoeding en inspiratie is het belangrijk rolmodellen te volgen die er constructieve en moreel hoogstaande normen op na houden.Een ervan, op politiek terrein, is Nelson Mandela, de voormalige vrijheidsstrijder en President van Zuid-Afrika. Het rassenprobleem in Zuid-Afrika is lange tijd als een van de ernstigste en meest onoplosbare problemen in de wereld beschouwd. Het is een van de eminente verdiensten van Nelson Mandela geweest dat probleem, samen met constructieve vertegenwoordigers van de blanke gemeenschap, constructief te hebben opgelost.  Door de kracht van zijn persoonlijkheid, de liefde voor zijn volk, en uitzonderlijke vergevingsgezindheid en verdraagzaamheid. Hij heeft nog andere grote verdiensten voor de mensheid gerealiseerd, zoals de oplossing van politieke conflicten, betere rassenrelaties, promotie van mensen- en kinderrechten, gelijkheid tussen de seksen en ontwikkeling van arme gemeenschappen. Wat een voorbeeld! Verheugend dat de Verenigde Naties 18 juli als Internationale Nelson Mandela dag hebben uitgeroepen. Als dergelijke politici voorhanden zouden zijn bij andere wereldproblemen zou er vrede en voorspoed op de wereld heersen. Dit krachtige voorbeeld van naastenliefde en vergeving kan door eenieder in het dagelijks leven gevolgd worden. Want wij zijn uiteindelijk allemaal rolmodellen en
Goed voorbeeld doet goed volgen!

Geplaatst opjuli 15, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsNelson Mandela, rolmodel, verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid

Wereldbevolkingsdag 2016

We leven met bijna zeven en een half miljard soortgenoten op deze aarde (NL: 17 miljoen). En we blijven groeien in aantal: verwacht wordt dat we met meer dan 9 miljard in 2050 zullen zijn (+ 34 %) NL: 17.8 – 17.9 miljoen in 2050.

Het aandeel van de meer ontwikkelde landen daarin zal slechts licht groeien van 1.233 miljard naar 1.277 miljard (+3.4 %), terwijl het aandeel van de minder ontwikkelde landen gaat toenemen van 5.6 naar 7.9 miljard (+40 %). De V.N. verwacht dat we op het einde van deze eeuw met meer dan 11 miljard zullen zijn. Indrukwekkende aantallen en sommigen maken zich zorgen dat er te weinig hulpbronnen zijn om iedereen een goed leven te bezorgen. Er is reden voor optimisme.  Als in een dichtbevolkt land als Nederland amper 15 % van de oppervlakte bebouwd is, dan is er ruimte genoeg, de zee niet meegerekend,

waar we met nieuwe technologieën zo nodig voldoende voedsel kunnen produceren en woonruimte scheppen.
Het groeipercentage van de wereldbevolking was op zijn hoogst met 2.2 % in 1963 en is gedaald tot 1.1% in 2012 (NL: 0.42 %). Het totaal aantal geboorten per jaar was het hoogst op het einde van de jaren tachtig met rond 139 miljoen. Verwacht wordt dat dit constant blijft  op het 2011 niveau van 135 miljoen (NL: 184.000, blijft ongeveer constant). De gemiddelde vruchtbaarheidsratio werd voor 2010 geschat op 2.5 kind per vrouw (NL: 1.8);  2.1 kind per vrouw is nodig om een bevolking (zonder migratie) stabiel te houden. Sterfte bedraagt wereldwijd 56 miljoen per jaar en wordt verwacht toe te nemen tot 80 miljoen in 2040 (NL: 146.000 per jaar, gaat  toenemen vanwege vergrijzing).
De gemiddelde leeftijd van de wereldbevolking wordt geschat op zo’n 30 jaar in 2015. Meer dan een kwart is jonger dan 15 jaar (NL: 17 %) en bijna 8 % 65 jaar of ouder (NL: 18%). De gemiddelde globale levensverwachting staat op 70.5 jaar (vrouwen 73, mannen 68) NL: 81 (mannen 79, vrouwen 83).

Het thema van wereldbevolkingsdag dit jaar is ‘investeren in tiener meisjes’. Veel tienermeisjes in de wereld staan voor enorme uitdagingen. In ontwikkelingslanden onvergelijkbaar veel meer dan bij ons. Veel van hen worden daar op jonge leeftijd door hun gemeenschap of ouders beschouwd klaar te zijn voor huwelijk en moederschap. Een op de drie meisjes in ontwikkelingslanden is getrouwd voor haar achttiende jaar.  Veel worden gedwongen de school te verlaten, wat hun kansen voor de toekomst verkleint. Zelfs voor meisjes die op school blijven kan het moeilijk zijn informatie te krijgen over hun gezondheid en voortplantingsrechten. Dat maakt ze kwetsbaar voor ziektes, lichamelijk letsel en uitbuiting. Deze uitdagingen zijn nog scherper voor meisjes aan de zelfkant van de maatschappij, zoals leden van etnische minderheden of die leven in armoede of afgelegen gebieden. Van de  tien landen met de relatief hoogste aantallen kindshuwelijken, zijn er negen fragiele staten. In crisis situaties zien ouders een voortijdig huwelijk als een manier om de meisjes te beschermen tegen geweld en het gezin tegen economische stress. Bijgevolg nemen kindshuwelijken dan rap toe.
Het blijkt telkens weer dat oorlogen en gewelddadige revoluties de ergste gesels van de mensheid zijn. Het gaat de goede kant op, maar het duurt  lang voor we overal pais en vree hebben. Laten we waar mogelijk  een handje helpen.

Geplaatst opjuli 8, 2016AuteuradminCategorieënblogTagswereldbevolking

ASN-Novib Microkredietfonds

In Blog 15 ‘Doing Good Better’ bespraken we de adviezen van William MacASKILL van hoe je anderen zo effectief mogelijk kunt helpen. We hadden daarbij vooral het oog op hulp aan personen en instanties in ontwikkelingslanden.
Ondertussen kwam ik op dit terrein een interessante mogelijkheid tegen om te beleggen in een fonds van kleine leningen bij de ASN. ASN en Triodos scoren onder alle Nederlandse banken veruit het beste als het over duurzaam beleggen gaat. Zie website ‘eerlijke geldwijzer/bankwijzer ‘. Een van de ASN beleggingsfondsen is het ASN-Novib Microkredietfonds dat belegt in microfinancieringsinstellingen die kleine kredieten verstrekken aan mensen in ontwikkelingslanden. Het jaarlijkse rendement in dit Fonds is niet hoog (tussen de 3 en 4 %, met 2.5% beleggingskosten), maar dat is niet veel lager dan wat je op een gewone spaarrekening krijgt.
Het voordeel van beleggen in dit Fonds is dat je arme lieden in ontwikkelingslanden helpt, dat je je beleggingen weer kunt verzilveren en dat je goed doet zonder dat het je iets kost. Check de ASN website (beleggingen) er maar op na.
Ik beleg zelf in dit Fonds en heb verder geen ASN belangen!Geplaatst opjuni 30, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsbeleggen, microkrediet. ASN-bank

Dag Tegen Drugsmisbruik en Illegale Handel in Verdovende Middelen.

Voor de volledigheid willen we aangeven dat verslaving enerzijds kan bestaan uit een gedrag, gebruik of handeling en anderzijds uit verslaving aan een middel. Bij gedragsverslaving worden geen middelen ingenomen. Het kan plaats vinden bij winkelen (shopaholic), gokken (20.000  verslaafden in NL), internet, chatten, gamen (12.000 in NL), seks en werk (workaholic). Bij gedragsverslaving wordt het fijne gevoel veroorzaakt door de handeling die uitgevoerd wordt en de verwachting/opwinding die daarbij ontstaan. Middelen werken rechtstreeks op de hersens.
Deze blog gaat over middelenverslaving.

Er zijn drie soorten psychoactieve middelen:
Stimulerende middelen die energie geven, zoals cafeïne, amfetamine, XTC, cocaïne en nicotine;
Verdovende middelen, die bewustzijnsverlagend werken, bijvoorbeeld alcohol, opium, heroïne, slaapmiddelen en het nieuwere GHB;
Geestverruimende middelen, die een andere beleving van de werkelijkheid geven, zoal THC (werkzame stof in marihuana).
De meest frequente verslavingen zijn die aan alcohol en nicotine; andere zeer verslavende middelen zijn  heroïne, cocaïne, GHB en amfetamine. Naast de 82.000  verslaafden aan alcohol in Nederland, zijn  er een verdere 400.000 die overlast van alcoholgebruik hebben, zonder er per se aan verslaafd te zijn.

Tussen de 20 en de 24 % van de volwassenen rookt, 600.000 ervan meer dan een pakje per dag.
Schattingen aan cannabis/wietverslaafden lopen uiteen van 30.000 tot 70.000 met een verdere 140.000 die overlast hebben. Het is de meest gebruikte illegale drug. Het aantal cocaïnegebruikers, inclusief die van crack, loopt tegen de 40.000. Het aantal heroïneverslaafden in Nederland is afgenomen en staat op zo’n 12.000. Speed (amfetamine) kent 6.700, XTC 420 en GHB 3.160 verslaafden.

Vergeleken met andere EU-landen ligt het drugsgebruik in Nederland vrij hoog, vooral van ecstacy en amfetamine.

Het 2016 World Drug Report geeft aan dat in 2014 wereldwijd bijna 250 miljoen personen tussen 15 en 64 tenminste één illegale drug gebruikt hebben, d.w.z. 5 % van de wereldbevolking. 29 miljoen zijn verslaafd of hebben zware overlast. Het gebruik van heroïne is het meest dodelijk van de illegale drugs.

Cannabis is wereldwijd het meest populair met een geschat aantal van 183 miljoen in 2014.
Een verslaving die vaak onopgemerkt blijft is verslaving aan medicaties, zoals benzodiazepinen, de zogenaamde angstdempers en slaapmiddelen. Ongeveer een derde van de 1.9 miljoen patiënten in ons land gebruikt deze langer dan drie maanden.
In totaal zijn rond de twee miljoen mensen in Nederland verslaafd. In 84 % van deze gevallen gaat het om de legale middelen alcohol, tabak en slaap- en kalmeringsmiddelen.

De redenen waarom mensen verslaafd raken hangen af van het soort drugs, van genetische factoren (40 tot 60%), en van omgevingsfactoren (soort jeugd, ingrijpende gebeurtenissen, stress).

Drugsmisbruik is een ernstig probleem van de openbare gezondheid. En er wordt dus hard tegen gevochten, op diverse fronten.  De termen die gebruikt worden doen aan  oorlog denken. Op diverse fronten: op het gebied van de verslaving zelf, op het terrein van de productie en op het gebied van de handel. Schattingen over de directe kosten van deze oorlog variëren. De Economist raamt het op 100 miljard voor de hele wereld, de Wereldbank denkt dat dit bedrag er alleen al in Mexico aan uit gegeven wordt. Hier een even rare situatie als bij oorlog voeren: makkelijker fondsen te krijgen voor agressieve bestrijding dan voor constructieve oplossingen!
De oorlog tegen drugsproductie wordt voornamelijk in Latijns Amerika gevoerd, vooral dank zij de Amerikaanse inbreng. We kennen allemaal de gruwelijke verhalen over moorden en maatschappelijke ontwrichting in Colombia, Bolivia, Peru en Mexico als gevolg van de strijd om de uitroeiing van cocoa. Deze strijd heeft weinig geholpen, want het aanbod van drugs is alleen maar toegenomen. Het heeft wel de prijs van drugs opgedreven, waardoor er 300 miljard dollar in de zakken van dealers en traffickers terecht komt. Volgens het VN lichaam wat hier over gaat circuleert er jaarlijks in het internationale financiële systeem $ 428 miljard aan drugsgelden. De  narco-maffia’s zijn geïnfiltreerd in alle geledingen van de samenleving, leger, politie, kerk en politiek. De handel in drugs is een regelrechte bedreiging van de democratie  in tal van Latijns Amerikaanse landen en regelmatig lezen we dat de hoogste regeringskringen in die landen betrokken zijn bij deze handel. Tegen zoveel geld is men maar moeilijk opgewassen.

In de V.S is er een ‘ijzeren’ regime tegen drugmisbruik en wordt er veel geld gestoken in de onmenselijke vervolging van kleine drugsgebruikers:1.4 miljoen arrestaties, 10 x meer Afro-Amerikanen dan blanken; arrestaties bij bezit van meer dan 5 gram, na 3 x in gevang met strafblad en publieke loopbaan onherroepelijk beschadigd.

Het begint in sommige landen steeds meer door te dringen dat, ondanks de enorme investeringen, het tegenhouden van productie en consumptie van drugs een faliekante mislukking is gebleken en dat de manier waarop het wordt aangepakt, de maatschappij behoorlijk verziekt heeft.

De volgende trends worden dan ook geconstateerd in het overheidsbeleid in een aantal grote Europese landen:
Steeds bredere acceptatie van schadebeperking in de aanpak van het gebruik van legale en illegale drugs
Decriminalisering  van drugsgebruik (en bezit van kleine hoeveelheden voor eigen gebruik) gekoppeld aan een strengere aanpak van de productie en verkoop van illegale drugs. Verslaving en haar gevolgen zijn het grootst onder arme bevolkingsgroepen. Vrouwen en kinderen zijn vaakst het slachtoffer van drugs-gerelateerd geweld.
Regulering in plaats van verbod als controle instrument. De enige manier om de handel om zeep te brengen is legalisering. Deze mening komt ook steeds vaker uit productielanden. Verbod of geen verbod, nooit zijn maatschappijen erin geslaagd verslaving uit te roeien. De Nederlandse gedoogervaring geeft aan dat legalisering niet meer verslaafden oproept. Ook niet dat er veel risico is voor migratie van soft naar hard drugs.

Conclusies:
Vreemd genoeg zijn de drugs die verreweg het meest schadelijk zijn voor de samenleving, nicotine en alcohol, zijn legaal. Het schadelijk gebruik van alcohol brengt 3.3. miljoen doden per jaar met zich mee. Ondanks de successen in het verminderen van roken, zijn de maatregelen tegen sigarettenfabrikanten relatief mild. Hetzelfde geldt voor de fabricage van alcoholische dranken.
Gelukkig wordt verslaving  steeds meer gezien als een chronische ziekte met biologische (waaronder ook erfelijke),persoonlijke en sociale oorzaken en gevolgen. Het is vreemd, zo niet onacceptabel dat volwassenen zonder legale restrictie alcohol en nicotine kunnen consumeren, maar dat dat voor andere drugs strafbaar is.
Om de ontwrichtende en verziekende realiteit van de maffiahandel in drugs te elimineren, dient een intelligente regulering van de drug markt op poten te worden gezet, inclusief de productie in de landen van herkomst.
Het gebruik van drugs is te lang als een misdaad behandeld en dient gedecriminaliseerd. De V. S. zijn lang de aartsvijand van een gedoogbeleid geweest en spelen een belangrijke rol in de handhaving van de V.N. verdragen die dit regelen. De Speciale Sessie van de Algemene Vergadering van de V. N. afgelopen april heeft deze conservatieve benadering helaas grotendeels bevestigd. Hoewel belangrijke productie- en doorvoerlanden als Colombia, Brazilië, Nigeria, Mexico en Zwitserland regulering wensen, is dit moeilijk te veranderen in een kader waar 193 landen conservatieve, officiële verdragen moeten respecteren. Nederland, met een progressieve (gedoog) houding  lijdt hier ook onder omdat het Nederlandse softdrugsbeleid gespleten is. Coffeeshops mogen wel verkopen, maar niet inkopen. De teelt van hennep valt niet onder het gedoogbeleid.
Geplaatst opjuni 25, 2016AuteuradminCategorieënblogTagscannabis, decriminalisering, maffia, verdovende middelen

Wereldvluchtelingen dag

Het vluchtelingenverschijnsel is zo oud als de mensheid. Studies geven aan dat vluchtelingen in vroeger tijden een groter aandeel van de wereldbevolking uitmaakten dan nu. Dat zou ook niet moeten verbazen. Het zijn vooral oorlogen en revoluties die de oorzaak zijn van massale vluchtelingenstromen. En die zijn in de loop van de tijd, geloof het of niet, afgenomen. De belangrijkste vluchtelingenorganisatie in de wereld, UNHCR, is na de Tweede Wereldoorlog opgericht om de massale vluchtelingenstromen van die oorlog te kanaliseren. Op dat moment waren er meer vluchtelingen dan nu met een beduidend kleinere wereldbevolking. Als je de geschiedenisboeken erop naleest is de geschiedenis een aaneenschakeling van oorlogen geweest en dat bracht hele volken in beweging, deels door het in slavernij nemen en verplaatsen van de bevolking. We moeten een onderscheid maken tussen politieke vluchtelingen aan de ene kant en economische migranten aan de andere kant. We hebben het nu over de eerste groep. Daar waren er 19.5 miljoen van eind 2014, zo’n 3 miljoen meer dan eind 2013. Vijf miljoen ervan waren Palestijnen. De belangrijkste landen van herkomst zijn Palestina (5.0), (Afghanistan (2.6), Syrië (2.5), Somalia (1.1), Sudan (0.6), Dem. Rep. Congo (0.5) en Irak (0.4). De landen waar de meeste vluchtelingen verblijven zijn Turkije (1.6), Pakistan (1.5), Libanon (1.2), Iran (1.0), Ethiopië (0.7) en Jordanië (0.7). Ontwikkelingslanden herbergen 86 % van alle vluchtelingen. Naast deze vluchtelingen die in een ander dan eigen land zitten, waren er eind 2014 meer dan 38 miljoen intern ontheemden, d.w.z. door noodzaak verplaatst binnen de grenzen van hun eigen land. De grootste aantallen zijn in Syrië (7.6), Colombia (6.0), Irak (3.6), Dem. Rep Congo (2.8), Zuid Soedan (1.5) en Afghanistan (0.8). Eind 2014 waren er 1.7 miljoen openstaande asielaanvragen, waarvan 275.000 in Rusland, 173.000 in Duitsland en 121.000 in de V.S.
Volgens UNHCR dienen in 2017 1.2 miljoen vluchtelingen gesettled te worden, 72 % meer dan de 691.000 in 2014, vóór de grootschalige plaatsing van de Syriërs begon. Dat is veel meer dan de mogelijkheden die er zijn om ze adequaat te huisvesten.
Dank zij de VN vluchtelingenverdragen en hulporganisaties is er een apparaat en zijn er beproefde procedures om de stroom van vluchtelingen redelijk op te vangen. De stroom vluchtelingen uit Syrië is een uitzondering vanwege de grote aantallen. (De ‘Middellandse Zee’ vluchtelingen zijn doorgaans niet politiek maar economisch van aard, wat een ander aanpak vergt. Daar zijn (nog) geen internationale verdragen en faciliteiten voor.) Tijdelijke opvang van vluchtelingen is met meer of minder strubbelingen wel te regelen, maar de definitieve opvang en vestiging van vluchtelingen levert ernstige problemen op. Het gaat niet alleen om langdurige wachttijden maar ook om de effectieve integratie in het nieuwe thuisland. Dat laat ook in Nederland te wensen over. Vluchtelingen en hun gezinnen dienen veel sneller geïntegreerd te worden in het arbeidsproces als vrijwilligers of in reguliere arbeid. Na vijf of tien jaar afwachten zonder productieve bijdrage zijn de meeste mensen gedemoraliseerd.
Er is in de westerse wereld wel wat weerstand tegen de opname van grote aantallen vluchtelingen. Dat is begrijpelijk, er zijn aanpassingen nodig en verandering roept weerstand op. Niettemin moet ook geconstateerd worden dat het (politieke) vluchtelingensysteem vrij aardig werkt, dat er doorgaans veel steun en medewerking van de bevolking is, (onder meer via vrijwilligers) en dat ernstige conflicten zelden voorkomen. We mogen ons petje afnemen voor wereldleiders als President Obama, kanselier Merkel en Paus Franciscus, die, ondanks  politieke weerstand, de menselijke waarden van gastvrijheid en hulp aan de behoeftige naaste blijven verdedigen. Deugdzame voorbeelden!
Om het vluchtelingenprobleem definitief op te lossen dienen de oorzaken ervan opgelost te worden, d.w.z. het beëindigen van oorlogen en gewelddadige conflicten. Daar zou veel meer aandacht aan moeten worden besteed. Maar macht en rijkdom motiveren nog teveel de grote wereldmachten. Dat leidt tot grove onrechtvaardigheden en dat weer tot gewapende conflicten.

Vrede en liefde met jou!Geplaatst opjuni 18, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsUNHCR, vluchtelingen

Internationale Dag tegen Kinderarbeid (12 juni

Van kinderarbeid is sprake als kinderen een belangrijk deel van de dag (of nacht) werk verrichten. Kinderarbeid was ten tijde van de industriële revolutie zeer gebruikelijk, ook in Nederland. In veel landen maakte de leerplicht een eind aan kinderarbeid; in Nederland was dat in 1901 het geval.
Uit onderzoek in Nederland blijkt dat zo’n 10.000 kinderen van 12 jaar wekelijks minimaal 12 uur werken. Verder werken zo’n 9.000 13- en 14-jarigen minstens 20 uur in de week. Beide gevallen vallen volgens de Nederlandse wet onder kinderarbeid. Kinderen werken in Nederland vaak als vakkenvuller, bollenpeller of babysitter, maar sommigen doen ook zwaar werk in fabrieken en bij boerderijen. De Nederlandse Arbeidstijdenwet bepaalt dat jongeren beneden de 16 jaar in principe niet mogen werken. Op dit verbod zijn een aantal uitzonderingen gemaakt zoals voor: het lopen van (maatschappelijke) stage, een taakstraf, het bezorgen van ochtendkranten en niet-industriële (hulp)arbeid van lichte aard.

Kinderarbeid komt nog veel voor in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Het wordt gewoonlijk veroorzaakt door armoede in gezin en samenleving, dat weer veroorzaakt wordt door een tekort aan werkgelegenheid voor volwassenen en door lage lonen. Kinderen worden niet alleen in de landbouw en familiebedrijven ingezet, maar ook als goedkope arbeidskrachten in fabrieken en weverijen. Meer dan de helft zijn blootgesteld aan de ergste vormen van kinderarbeid zoals werken in gevaarlijke omstandigheden, slavenarbeid of andere vormen van dwangarbeid, illegale activiteiten, zoals drugshandel en prostitutie, evenals betrokkenheid bij gewapende conflicten. Meisjes werken vooral in huishoudens, terwijl jongens sterk vertegenwoordigd zijn in mijnbouw en steengroeven Zij gaan niet naar school. Velen van hen lijden aan ondervoeding en krijgen onvoldoende zorg. De meest kwetsbare groepen als het op kinderarbeid aankomt zijn vaak groepen die gediscrimineerd en uitgesloten zijn, zoals meisjes, etnische minderheden, inheemse volken, mensen uit lage klassen, gehandicapten, ontwortelde personen en mensen die achteraf wonen.
Schattingen geven aan dat er in 2004 wereldwijd zo’n  218 miljoen kinderen kinderarbeid uitoefenden  Het aantal  nam met 11 % af tussen 2000 en 2004. De daling in riskant werk was veel groter, namelijk 26 %. Geschat werd dat het percentage werkende kinderen (kinderarbeid) 14 % was in 2004, terwijl dat 16 % was in 2000. Het algemene beeld dat hieruit naar voren komt is hoogst bemoedigend: kinderarbeid neemt af en hoe meer riskant het werk, hoe sneller het afneemt. In toenemende mate eisen bedrijven van hun leveranciers een verklaring dat aan de productie geen kinderarbeid te pas is gekomen. Een van de meest effectieve methoden om er voor te zorgen dat kinderen niet op te jonge leeftijd gaan werken is het vaststellen van minimum leeftijden voor arbeid.

De Internationale Arbeids Organisatie (ILO) is de Gespecialiseerde V.N. Organisatie op dit gebied. Uitroeiing van kinderarbeid was één van haar doelstellingen bij de oprichting in 1919. Conventie No 138 schrijft voor dat de  minimum arbeidsleeftijd niet lager is dan het einde van verplichte scholing.
De 2016 internationale Dag tegen Kinderarbeid heeft als thema de afschaffing van kinderarbeid in toeleveringsketens (supply chains), een in toenemende mate ingewikkelde serie van  activiteiten en processen in de productie en distributie van goederen, die sectoren, landen en continenten omvat .
De conclusie van het verhaal is dat er in Nederland zo goed als geen kinderarbeid meer bestaat en dat het op de wereld nog tamelijk wijd verspreid, maar wel dalende is. Dit correspondeert met een verheugend sterke daling van extreme armoede in de wereld. We zijn op de goede weg!Geplaatst opjuni 9, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsInternationale Arbeidsorganisatie, kinderarbeid

Wereld Milieu dag

Opgegroeid ben ik in een tijd dat economische groei en sociale vooruitgang de leidende maatschappelijke beginselen waren. De samenleving was in een roes van expansie. Met het milieu werd daarbij weinig of niet rekening gehouden en niemand taalde daarom. De welvaart groeide de pan uit!

De Club van Rome behoorde bij de eerste die aan de bel gingen trekken, in de jaren zeventig, met te poneren dat er grenzen aan de economische groei waren. Nu, zo’n veertig jaar later is het merendeel van de gegoede wereldbevolking, vooral in het westen, zich helemaal bewust dat het zo niet verder kan. De gevolgen van ongebreidelde consumptie laten zich voelen, onder meer door het smelten van ijsmassa’s,  droogtes en onreine lucht. Klimaatakkoorden zijn gesloten en de aanval tegen de opwarming van de aarde is ingezet.
We zijn op de goede weg, maar hebben nog een grote afstand af te leggen. Productie van energie, water en goederen zal schoner en efficiënter dienen te gebeuren met behulp van duurzame technologieën. Consumptie van goederen zal dienen te verminderen in de rijke landen, temeer omdat die in opkomende landen, het merendeel van de wereldbevolking, sterk vergroot dient te worden om een goed bestaansniveau  te verwerven. Een kwestie van rechtvaardige inkomensverdeling op wereldniveau. Laudatio Si (Wees Geprezen) van Paus Franciscus beschrijft het probleem in heldere, humane termen.
We moeten niet als consument, maar als wereldburger denken en handelen. De aarde kan het zich niet permitteren om honderden miljarden dollars aan oorlogen te verkwanselen en het milieu met wapens en wapenresten te vergiftigen. En dat geld kan goed gebruikt worden voor sociaaleconomische ontwikkeling en milieubescherming.
Grote delen van de samenleving, waaronder de civiele maatschappij zijn het weleens over de te varen koers. Maar er zijn machtige spelers, regeringen, multinationals en rijken die andere prioriteiten hebben. Als welvarende individuen kunnen we ook meer doen. De jeugd is al aardig opgevoed in de milieuproblematiek, maar de babyboomers zijn nog niet allemaal aan boord. Zuinig omgaan met energie en water, beperking van onnodige consumptie, steun aan milieuprogramma’s en een rechtvaardiger verdeling van wereld-inkomens, daar moeten we naar toe. We dienen hemel en aarde te bewegen om de aarde in puike conditie te houden, voor ons en voor ons nageslacht

Geplaatst opjuni 4, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsKlimaatverdrag, Laudatio Si, milieu

Wereld Anti-tabaksdag

Als ex-roker weet ik dat roken best lekker kan zijn. Jammer dat het zo schadelijk en verslavend is. In de loop van enkele decennia werden sigaretten, sigaren en pijp gemeengoed in Europa, deels door de Amerikaans-Engelse bevrijdingstroepen van de Tweede Wereldoorlog. Het gebruik van deze genotmiddelen werd enorm populair, zodat in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw ongeveer de helft van de volwassenen rookte, bijna alle mannen. Het leidde tot een rookcultuur met volle asbakken en rookgordijnen in huiskamers en cafés.

Roken is zwaar verslavend. Dat er een omslag in de maatschappij heeft plaatsgevonden is een historische prestatie; het percentage rokers onder volwassenen is in Nederland tot zo’n 25 procent teruggebracht. En wat een verbetering van gezondheid en levensomstandigheden. Dat 65-jarigen er vijf jaar bijgekregen hebben in vergelijking met de jaren vijftig van de vorige eeuw is grotendeels aan het stoppen met roken te danken. Het traditionele roken zal er uiteindelijk uit gaan. In Amerika, pionier op dit gebied, mag je in sommige delen zelfs in de buitenlucht niet meer roken. Het zal roken vergaan als tabakspruimen vroeger: helemaal eruit. Hoe eerder, hoe beter!
Toch blijven we onze behoeften aan genotmiddelen en verdoving houden. Sinds heugenis heeft de mens naar middelen gezocht om het leven tijdelijk te veraangenamen en om te verdoven tegen de harde kanten van het bestaan. Niks op tegen zolang je jezelf of je medemens maar niet beschadigt. Het lijkt erop dat sommige soft drugs minder verslavend zijn dan nicotine en alcohol. Ze zijn (nog) niet geaccepteerd in de officiële maatschappij, hoewel Nederland een pionier is in  gedogen. In het algemeen schijnt regulering goede gevolgen te geven. Op het gebied van marihuana zijn er  positieve ontwikkelingen op landenniveau, bijvoorbeeld in Uruguay en Canada. Drugs in het verdomhoekje zetten, wakkert de georganiseerde misdaad aan, met fatale gevolgen voor de maatschappij in het algemeen. Catastrofale situaties in Colombia, Mexico en andere Latijns Amerikaanse landen zijn het gevolg.
Het beste zou zijn als mensen niet zouden verslaven aan genotmiddelen. Behalve aan alcohol, nicotine en drugs kun je ook verslaven aan gokken, seks en eten. Mooie gelegenheden om de deugden van matigheid en zelfbeheersing te oefenen, om boven verleidingen te staan en een vrij persoon te zijn.

Geplaatst opmei 31, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsdrugs, roken, rookverslaving, tabak

Internationale Dag van het Gezin, 2016

De Internationale Dag van het Gezin heeft dit jaar als thema ‘gezonde levenspatronen en welzijn voor iedereen, op alle leeftijden’ .

Het gezin speelt een unieke rol om gezondheid en welzijn van kinderen te verzekeren. Ouders kunnen de gezondheidsstatus van hun kinderen  verbeteren door dagelijkse verzorging,  emotionele ondersteuning, preventieve en curatieve doktersbezoeken, inclusief tijdige injecties, en door verzorging in tijden van ziekte.
De V.N. Internationale Dagen worden wereldwijd gevierd. De kwaliteit van gezondheidsprogramma’s en infrastructuur varieert enorm naar gelang wereldregio’s evenals de rol van het gezin daarin. De behoeften aan betere gezondheidszorg liggen in opkomende landen natuurlijk heel anders dan hier. In die landen ontbreken vaak essentiële gezondheidsvoorzieningen, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Weinig landen hebben zo’n goede gezondheidszorg als Nederland. De curatieve voorzieningen zijn uitstekend en er is relatief meer behoefte aan preventieve gezondheidsmaatregelen, met nametegen overgewicht, voor meer lichamelijke beweging en voor sociaalpsychische begeleiding voor kinderen in gebroken gezinnen. Overgewicht en gebrek aan beweging vinden vooral plaats in minder gegoede gezinnen,  in het bijzonder die onder de armoedegrens leven (één op de acht kinderen). Daar verandering in te krijgen vraagt programma’s van lange adem.

Het gezin in onze regio heeft sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw een belangrijke evolutie doorgemaakt: een groeiend aandeel van éénpersoonshuishoudens; minder kinderen, inschakeling van de vrouw in het arbeidsproces en van de man in huishoudelijk werk; grotere financiële onafhankelijkheid en grotere eigenwaarde van de vrouw.

Kinderen worden rijkelijk met liefde opgevoed, maar dit legt een hypotheek  toekomstige partners: het samenleven van prima donna’s heeft speciale uitdagingen! De kunst is dan om het huwelijk in stand en ondersteunend te houden voor elkaars individuele ontplooiing. In het tegengestelde geval is er kans op na-ijver, maaiveld-nivellering of scheiding.

Een boeiende beschrijving over veranderingen in het Nederlandse gezin is te vinden in het recente Vrij Nederland ‘long read’ artikel van de hand van Pauline Bijster ‘Opgroeien met Papa, Stiefvader en Soort-van-Papa’. Het begint met de introductie dat ‘steeds minder gezinnen  bestaan uit één moeder, één vader en 1.7 kind’.
Een gezin is niet meer ‘een gehuwd paar met hun biologische kinderen’, zoals het vroeger was, maar ‘elk leefverband van één of meer volwassenen die verantwoording dragen voor verzorging en opvoeding van één of meer kinderen’.
Het aantal scheidingen neemt niet alleen in België (3.1 scheiding per 1000 inwoners; 71 % van de huwelijken), maar ook in Nederland nog steeds toe (2.0 scheidingen per 1000 inwoners). 50.000 kinderen per jaar hebben te maken met ouders die uit elkaar gaan, d.w.z. 25 procent van alle kinderen die per jaar geboren worden. Ouders kiezen daarbij meestal voor hun eigen geluk en offeren hun kinderen daarvoor op. Hoe destructiever ouders met elkaar omgaan tijdens en na de scheiding, hoe meer last kinderen ervan hebben. Deze ‘teloorgang’ van het traditionele gezin heeft een negatieve invloed op de levensloopkansen van betrokken kinderen, vooral in de minder gegoede milieus.

In het algemeen is het gezin bij ons nog de sociale kern van de gemeenschap. Er valt een zekere afzwakking van dit instituut te constateren,onder meer door een toenemend aantal éénpersoonshuishoudens (in de V.S. de helft). Gezinssamenlevingen zijn voor een aanzienlijk deel minder definitief (samenleven in plaats van huwen), ze zijn minder duurzaam (scheidingen) en door individuele ontplooiing van gezinsleden onderhevig aan centrifugale krachten.
Interne spanningen dus. De deugden van respect, verdraagzaamheid en liefde hebben volop gelegenheid zich te manifesteren, vooral de liefde in zijn diverse vormen: romantische liefde, eigenliefde en liefde voor de ander.

Geplaatst opmei 12, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsarmoedegrens, éénpersoonshuishouden, gezin, scheidingen

Bedenk: van oorlog naar vrede

De tweede wereldoorlog is de meest omvangrijke oorlog die we in de geschiedenis hebben meegemaakt. De schattingen variëren, maar in die oorlog waren er minstens 60 miljoen dodelijke slachtoffers te betreuren. De omvang van lijden en leed is niet te bevatten. Terecht dat we hier een speciale dag bij stil staan, en ons mededogen met slachtoffers en nabestaanden beleven. En tegelijkertijd de oorzaken en gevolgen van gewelddadige conflicten overdenken. Hoewel groter en omvangrijker dan alle vorige oorlogen, heeft de geschiedenis een aaneenschakeling van oorlogen en vredes gekend.
Nauw daarmee verbonden is de intentie om het als gemeenschap en als individu in de toekomst beter te gaan doen. Op landen niveau  hebben we voortgang gemaakt. De oprichting van de Verenigde Naties in 1945 was bedoeld om voor de toekomst wereldvrede te verzekeren. Hoewel de V.N. dat ten dele en op diverse manieren heeft gerealiseerd, zijn er onder de permanente leden van de Veiligheidsraad te vaak ernstige belangenverschillen om de vredebelofte geheel waar te maken. Naast de successen worden er regelmatig ontwapeningsconferenties gehouden om gewelddadige oplossing van conflicten te verminderen. Maar het is niet eenvoudig. Wraakgevoelens overgebleven of versterkt door onrecht of eerdere oorlogen, de frequente machtswellust en agressie van politieke leiders en in het algemeen het meedogenloze streven naar meer macht en rijkdom spelen parten. Soms hebben leger en oorlog een valse romantiek van parades, wapentuig en vaderlandsliefde, mogelijk ook om agressie en deelname te motiveren en de doffe ellende wat te bedekken. Meestal zijn de armen en machtelozen het kind van de rekening.
Ondanks ernstig falen in ons streven naar vrede ,is er in de loop van de tijd toch vooruitgang geboekt. Er zijn minder oorlogen en minder slachtoffers dan in vroegere tijden en de trend is naar meer vrede en minder geweld. Lees er ‘Ons betere ik ‘van de Canadees-Amerikaanse schrijver Steven Pinker, op na.
Wat zich in de grote wereld afspeelt, wordt weerspiegeld in de individuele mens. Wij zijn, met variatie in tijd en persoon, een mengeling van agressieve en vredelievende aandoeningen. Er zijn conflicten in onszelf en met anderen. Zoveel zelfs dat in sommige culturen, zoals Jodendom en Islam,  je je medemens begroet door hem vrede te wensen (Shaloom, Salaam). En overledenen als laatste wens ‘Rust in Vrede’ mee krijgen. Belangengeschillen tussen personen, groepen en landen zijn normaal en onvermijdelijk. Het gaat erom hoe je ze oplost. Ontwikkeling en respect voor internationaal en nationaal recht zijn essentieel. Evenals verdraagzaamheid en mededogen. Op persoonlijk gebied zijn er ook manieren om belangengeschillen op te lossen, vooral door verstand boven gevoelens te laten zegevieren. Woede leidt vaak tot agressie (= oorlog).  Beteugeling van woede kan op diverse manieren, zoals aandacht op iets anders richten, kalm blijven, mantra/gebed uitspreken, alternatieve bezigheid, relativering, goede communicatie en lichamelijke activiteit.
In dit deel van Europa hebben we gelukkig al meer dan 70 jaar geen oorlog meer gekend. Waarschijnlijk mede dank zij het historisch wijze besluit er een Europese Unie van te maken. En hoe minder oorlog, hoe vredelievender de bevolking. Laten we hopen dat we in de toekomst alleen de Tweede Wereldoorlog hoeven te blijven herdenken. En dat de rest van de wereld ook in vrede en welvaart gaat leven.
Geplaatst opmei 4, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsEuropese éénwording, oorlog, Verenigde Naties, vrede

Persvrijheid

Je mag hier zowat alles schrijven en zeggen wat je wilt en over wie je wilt, het Koningshuis, religie, de burgemeester en de buren, in de krant en in boeken, op de televisie en op internet.
Persvrijheid is essentieel in onze democratische maatschappij. Het is een noodzakelijk goed om de democratie levend te houden, te voorkomen dat progressieve en afwijkende meningen onderdrukt worden. Want er zijn altijd veranderingen in de samenleving, nieuwe belangen en groeperingen die opkomen en die door bestaande belangen de mond gesnoerd zouden kunnen worden.
Soms wordt die vrijheid misbruikt. Zoals bij godslastering en het opzettelijk kwetsen van anderen, vooral hooggeplaatsten. We hebben toch respect voor anderen en verdraagzaamheid als deugden in ons vaandel staan!
Lang niet alle landen kennen de persvrijheid die we in Nederland hebben. In extreme gevallen is zij de exclusieve spreekbuis voor de regering of andere machtsgroeperingen. De persvrijheid in de diverse landen wordt jaarlijks vergeleken via de  World Press Freedom Index van ‘Reporters Without Borders’. De gegevens voor 2016 zijn eind april gepubliceerd. De index vergelijkt 180 landen op basis van een aantal criteria, inclusief de verscheidenheid aan media, hun onafhankelijkheid, respect voor de vrijheid en veiligheid van journalisten en de institutionele en infrastructurele omgeving waarin de media opereren. De Scandinavische landen staan hoog op de lijst met Finland als kampioen.

Nederland komt daar direct na als nummer twee. Bravo!

In de wereld in het algemeen is de persvrijheid de laatste jaren flink afgenomen. Gelukkig hebben we tegenwoordig internet, maar in sommige dictaturen is ook internet aan beperkingen onderhevig.
In Nederland en andere West-Europese landen zijn we dus bevoorrecht: praktisch totale vrijheid. We maken er doorgaans goed gebruik van. Maar als de media alle vrijheid hebben om te zeggen wat ze willen, zouden ze aan de andere kant hun verantwoordelijkheden moeten nemen. Het is bekend dat ze vaak op de sensatiezucht van het publiek inspelen voor grotere oplagen of kijkdichtheid. Er wordt bijvoorbeeld overdreven aandacht aan inbraak en misdaad besteed waarbij de burger denkt dat het land steeds onveiliger wordt, terwijl de feitelijke gegevens een andere kant op wijzen. En de nieuwsbulletins op de radio en televisie gaan voor een onevenredig deel over rampen, ongelukken en misdrijven. Bijgevolg zeggen velen dat het slecht gaat in de wereld. Maar er gebeuren enorm veel constructieve dingen, het is maar wat de media verkiezen op te pikken en te publiceren. Wil je meer positief nieuws, bezoek dan eens www.theoptimist.com.
Tegenover rechten van vrijheid staan ook verplichtingen. De media zouden de burger objectief en constructief voor moeten lichten, ook over de internationale politiek. Het blijkt echter dat ze doorgaans aan de leiband van de overheersende politieke en zakelijke machten lopen, ook in Nederland. Behoorlijke bevoordeling van de meningen van westerse landen ten nadele van Rusland en opkomende landen. Wil je eens een andere, derde wereld interpretatie van de internationale toestand, bijvoorbeeld aangaande Oekraïne en het Midden-Oosten, ga dan eens naar Inter Press Services )(www. ipsnews.net).
Het meest wenselijke is zelfstandig, onafhankelijk denken op basis van objectieve gegevens, een eigen te maken kunst!Geplaatst opmei 2, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsipsnews, Panama Papers. perssensatiezucht, persvrijheid

Ken Uzelve

Grote filosofische geesten en psychologen hebben er steeds op gewezen hoe belangrijk het is in het leven om jezelf te kennen. Het vergaren van die zelfkennis is een langzaam en soms pijnlijk proces, want we stoten daarbij op soms minder vleiende eigenschappen.

Er zijn diverse methoden om een handje te helpen bij het opdoen van die zelfkennis, in het bijzonder karaktertests. Eén die daarbij speciale aanbeveling verdient is de Amerikaanse Value-in-Action Inventory of Strengths (VIA-IS), ontworpen in het kader van de positieve psychologie door Peterson en Seligman (www.viacharacter.org). Het VIA Institute on Character is een Amerikaanse organisatie zonder winstbejag met de taak om de kennis en praktijk van ‘karakter’ te bevorderen. Peterson (Vader van de positieve psychologie) en Seligman hebben een wereldomvattende studie gemaakt van sterke  karaktereigenschappen en deugden en hun bevindingen in een wetenschappelijk kader gegoten. De alom gewaardeerde componenten van goed karakter hebben drie niveaus: zes basisdeugden (wijsheid, moed, menselijkheid, rechtvaardigheid, matigheid en transcendentie), onderverdeeld, op het tweede niveau, in 24 karaktersterkten. Het derde, meest gedetailleerde en specifieke niveau is dat van de functionele thema’s. De deugd ‘matigheid bijvoorbeeld is onderverdeeld in vergevingsgezindheid, bescheidenheid, voorzichtigheid en zelfbeheersing.

De test, met 120 vragen, is in het Engels en kun je on-line op bovengenoemde website afleggen. Dat neemt rond de vijftien minuten. De betrouwbaarheid van een Nederlandse versie wordt momenteel getest.

De VIA-test en de resultaten ervan volgen een positieve benadering, dus alle karaktereigenschappen krijgen positieve scores. Deze test is wetenschappelijk bewezen en is wereldwijd door meer dan twee miljoen mensen genomen. Hij is kosteloos en op het einde krijg je een rapport van de uitkomsten. Desgewenst en tegen een nominale betaling kun je speciale rapporten opvragen, die bijvoorbeeld je sterkste kwaliteiten analyseren en die suggesties geven om je zwakkere eigenschappen te verbeteren. De benadering die hier achter zit is dat je je moet concentreren op je sterkste eigenschappen en vandaar uit je zwakkere eigenschappen kunt ontwikkelen. Er zijn nog meer opties, zoals het evalueren en bevorderen van karaktersterktes in teamverband en het volgen van on-line cursussen   met oefeningen en hulpmiddelen (bijvoorbeeld ‘mindfulness and characterstrengths’).
Het is niet zo makkelijk je eigen karakter te leren kennen en je bent al moedig als je erin duikt. Maar als je je de voordelen van zelfkennis eigen wilt maken en het spannend vindt je goede eigenschappen verder te ontwikkelen, is het de moeite waard deze interessante, wetenschappelijk gefundeerde en positieve test te nemen. Het kan geen kwaad je goede kanten beter te leren kennen en je te verdeugdzamen. www.viacharacter.org respecteert je privacy.

Geplaatst opapril 20, 2016AuteuradminCategorieënblogTagskaraktertest, positieve psychologie, VIA, zelkennis

Eerlijk duurt het langst

Deze dagen krijgen we aan de lopende band nieuws over belastingfraude en corruptie. Ongelooflijk dat er zoveel wangedrag bestaat op dit gebied. Het is een verheugende ontwikkeling dat dit meer en meer aan het licht komt en maatregelen worden getroffen om herhaling te beperken of te voorkomen. Dit als gevolg van de diverse leaks (Wikileaks, Snowden, Mossack Fonseca) die zich bij grote vertrouwelijke data bases hebben voorgedaan. Voor de promotie van openheid en integriteit een zegening!

Egoïsme is de mens eigen. Er wordt zwaar gestreden om meer macht en rijkdom. Als je die twee al hebt is het makkelijker nog meer te krijgen. Om rijk te worden en macht te krijgen moet je anderen gewoonlijk meer of minder subtiel bespelen. Klassenstrijd en democratie hebben daar langzaam verandering in gebracht ten gunste van de armen, maar de neiging tot verrijking ten koste van de ander blijft bestaan. We zien dan ook dat de ongelijkheid in en tussen landen de laatste decennia toeneemt. Het lijkt erop dat de gefortuneerde inkomensgroepen er een systeem of netwerk op na houden waarmee ze hun macht en rijkdom kunnen beschermen en vergroten. En als je de soms duistere regels van het macht en rijkdom imperium niet wilt volgen is toegang tot die groepen moeilijk of uitgesloten.

Het is beschamend en onacceptabel dat verrijking door fraude en belastingmalversaties ten koste van de armen gaat, hier en in arme landen. Een schandaal van de eerste orde, waar paal en perk aan gesteld dient te worden. Gelukkig zijn internationale instanties, zoals de OECD en de Europese Unie bezig de systemen te verbeteren en de bankgeheimen te ontmantelen. De Verenigde Staten dragen daar ook hun steen aan bij, maar laten tegelijkertijd toe dat enkele van hun eigen staten als belastingvrijhavens fungeren. Wat een hypocrisie, ook in het Verenigd Koninkrijk en in Nederland. Ons land staat bekend om zijn opgeheven vingertje, maar we doen volop mee met het afromen van fondsen die ontwikkelingslanden toebehoren. En ons land maakt maar weinig haast om de misstanden rond de Amsterdamse Zuidas aan te pakken.

Nederland is lang een voortrekker geweest om ontwikkelingslanden te helpen. Die wil is onder het huidige kabinet flink verzwakt. Het wordt tijd dat we ons weer meer als dominee dan als koopman gedragen en rechtvaardigheid in Nederland en de wereld promoten. Als individuele burgers en als lid van belangengroeperingen dienen we ons daarvoor actief in te zetten.

Het is overigens in ons eigenbelang. Als wij, welvarenden, niet bereid zijn de wereldkoek eerlijk te delen, zullen de hongerigen vroeg of laat hun deel komen eisen. Als we vrede en welvaart in de wereld willen, dienen solidariteit en rechtvaardigheid prominent in ons vaandel te staan.

Geplaatst opapril 12, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsbankgeheim, belastingparadijs, corruptie, Eeerlijk, fraude, OECD

Dag van de Gezondheid (7 april)

Gezondheid is een status van algeheel lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van ziekte of ongemak. (definitie Wereldgezondheidsorganisatie, WHO)
Goede gezondheid is voor praktisch iedereen het kostbaarste van alles in het leven, zeker wanneer men niet in goede gezondheid is. En vooral op hogere leeftijd, wanneer meer nukken en gebreken gaan optreden. Het is niet voor niets dat we bij een heuglijk feit op elkaars gezondheid proosten. Meestal bedoelen we lichamelijke gezondheid, maar geestelijke gezondheid is evenzeer belangrijk: ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’!

De medische wetenschap heeft ons flink geholpen. Kindersterfte (onder de vijf jaar) is in westerse landen de laatste honderd jaar bijna verdwenen: zes per 1000 levend geborenen.  De levensverwachting in Nederland wordt steeds hoger, voor vrouwen iets meer dan drie en tachtig en voor mannen bijna tachtig. En de gezonde levensjaren nemen ook steeds toe, dank zij preventieve en curatieve zorg.
Verbeterde levens- en arbeidsomstandigheden zijn daar ook voor een groot deel debet aan. Dit blijkt ook uit de statistieken, waarbij het aantal gezonde jaren van laag opgeleiden zo’n 20 (!) minder is dan bij hoogopgeleiden. Ook in ontwikkelingslanden is grote vooruitgang geboekt dankzij vaccinaties en andere basisprogramma’s. De situatie is in de allerarmste landen nog niet rooskleurig, met een levensverwachting van slechts rond de 55 jaar in de armste Afrikaanse landen. De kindersterfte in ontwikkelingslanden ligt rond de 50 per duizend levendgeborenen.
De vergrote welvaart heeft een dubbel gevolg. Beter opgeleiden verbeteren hun bewegings-, leef- en eetgewoonten met goed gevolg, terwijl minder opgeleiden vaker in overgewicht of obesitas terecht komen, met negatieve gezondheidsgevolgen. Sinds kort zijn er op de wereld meer mensen met overgewicht dan ondervoede mensen. Er zijn meer dan 500 miljoen mensen met suikerziekte en de aantallen nemen rap toe.
Drugs- en genotmiddelen blijven ook de gezondheid beïnvloeden. Nicotineverslaving neemt af bij volwassenen, maar  bij jongeren, vooral vrouwen, neemt het toe. Nog zo’n 25 % rookt regelmatig. Eén sigaret verkort het leven zo’n 5 minuten, dus een gemiddelde levenslange roker (een pakje per dag) ‘verrookt’ minstens drie jaar van zijn leven . Alcohol is minder schadelijk: een doorgewinterde genieter zou gemiddeld één jaar eerder overlijden. Andere drugs, hasjiesj, cocaïne zijn ook schadelijk maar mogelijk minder verslavend. Het drugsgebruik dient gelegaliseerd te worden, ook omdat de misdaad er onder de huidige verdrukking teveel bij gedijt.
Aan de gezondheid in stand houden wordt goed verdiend: specialisten, apothekers en huisartsen horen tot de best verdienende zzp’ers. En de farmaceutische industrie verdient er overmatig aan. Gezondheid heeft prioriteit maar ook zijn prijs! Toegegeven moet worden dat medicijnen vaak het verschil maken tussen een pijnlijk, gebrekkig of depressief leven en een redelijk comfortabel en langer leven.
Prioriteit in de wereld is om de gezondheid en levensverwachting in arme landen en bij ons van arme groepen te verbeteren. De medische wetenschap en de farmaceutische industrie zullen de gezondheid van de mens en de levensduur nog verder gaan verbeteren. Meer aandacht dient gegeven te worden aan preventieve gezondheidszorg, zoals verbetering van voeding, meer beweging en minder verslaving. Zelfbeheersing en discipline, de deugd van de matigheid biedt hier grote mogelijkheden.
Laten we op Wereldgezondheidsdag een extra glaasje (water) drinken op elkaars gezondheid. Proost!

Geplaatst opapril 8, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsalcohol, gezondheid, kindesterffte, levensomstandigheden, levensverwachting, nicotine, Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)

Associatieverdrag Oekraïne

De éénwording van Europa is een project van historische betekenis en is volop toe te juichen. De vrijwillige  samenwerking van Europese landen om        tegenstellingen op te lossen, oorlogen te voorkomen en elkaars welvaart te vergroten is  een droom die werkelijkheid is geworden.

De uitbreiding en verdieping van de Europese Unie verdient aangemoedigd te worden. De bedoeling moet dan wel oprechte samenwerking zijn en niet ten koste van andere landen gaan.

Dat lijkt niet het geval te zijn met het Associatieverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne. Dat is eerder een moedwillige interventie om Rusland een hak te zetten. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt De opname van twaalf, voornamelijk Oost-Europese, landen in de Europese Unie in respectievelijk 2004 en 2007 had als Amerikaans-Europees geopolitieke doel eerdere lidstaten van de Sovjet Unie uit de invloedssfeer van Rusland te halen. Deze overhaaste uitbreiding heeft veel onbegrip opgeroepen onder Europese burgers en de motivatie voor verdere éénwording verzwakt.
Dezelfde imperialistische overwegingen speelden een rol bij de opstand in Georgië. De westerse interventie bleef daar zonder succes. Verdeel en heers wordt nu opnieuw toegepast in de Oekraïne. De verjaging van een (corrupte) president en de vervanging van zijn regime heeft op een volledig ondemocratische en onwettige manier plaatsgevonden met volle steun, zo niet op instigatie van het westen. Hillary Clinton als Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken en Victoria Nuland, haar aan de neocons verbonden Assistant Secretary, speelden daar een rechtstreekse rol bij. Zelfs het neerhalen van MH 17 levert meer vraagtekens dan antwoorden op. Sinds de Verenigde Staten niet bereid zijn beschikbare informatie daarover te verschaffen, lijkt het meer en meer waarschijnlijk dat niet de Russen of de rebellen in het Oosten van de Oekraïne de schuldigen zijn. Maar de westerse media hebben die al aangewezen. Het blijkt telkens weer dat deze media, inclusief de Nederlandse, weinig onpartijdig zijn en aan de leiband van  westerse politieke machten lopen. Verdere aanwijzingen voor politieke malversaties zijn te vinden in het feit dat de hand wordt gelicht met normale Associatie-vereisten van democratie en integriteit: Oekraïne lijkt door en door corrupt, te beginnen met de president.
Zoals gezegd is de vrijwillige éénwording van landen om elkaars belangen te bevorderen sterk toe te juichen. En laten we er voor werken dat de Europese Unie en andere regionale samenwerkingen zich verder ontwikkelen. Als het evenwel gebeurt om andere landen in het harnas te jagen en tegen de normale regels in, dan kunnen we er beter van afzien.
Aangezien het Associatieverdrag met de Oekraïne in de laatste categorie valt, is het beter om aanstaande woensdag tegen dit verdrag te stemmen.

Eerlijk duurt het langst!Geplaatst opapril 4, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsAssociativerdrag, Europese Unie, mediaimperialisme, Oekraïne, Rusland

Sport voor Ontwikkeling en Vrede.

De Verenigde Naties hebben op het hoogste niveau  (Algemene Vergadering,194 landen) zo’n 130 internationale dagen uitgeroepen over een grote variëteit aan onderwerpen. De bedoeling van deze internationale dagen is om maatschappelijke en politieke aandacht te richten op bepaald onderwerpen en de belangen ervan te stimuleren. Op die dagen worden doorgaans breed-georiënteerde activiteiten georganiseerd. Deze ‘internationale dagen’ benadering is effectief gebleken en nog steeds worden nieuwe dagen uitgeroepen.
De Internationale Sportdag voor Ontwikkeling en Vrede is voor het eerst uitgeroepen op 6 april 2014.

Sport bestaat al minstens sinds de Olympische Spelen in het Oude Griekenland. De relatief recente popularisering van sport was een ontwikkeling van de eerste orde: het ombuigen van agressieve, dikwijls gewelddadige concurrentie naar vredelievend en vriendschappelijk spel, in feite de vervanging van (negatieve) agressie door (positieve) sportiviteit. De Engelse cultuur heeft hier grote bijdragen geleverd, onder meer door de ‘uitvinding’ van tennis en voetbal.

Sporten op zich, vooral collectieve, brengen positieve gebruiken in het leven van individuen en in de maatschappij. Sport vormt houding en karakter. Het bevordert onderling begrip en samenwerking, solidariteit, verdraagzaamheid, sociale insluiting en gezondheid, op lokaal, nationaal en internationaal niveau. Haar intrinsieke waarden, zoals team work, fair play, discipline en respect voor de tegenstander worden over de hele wereld begrepen. Sport heeft de potentie om individuen, gemeenschappen en naties te helpen ontwikkelen. Het promoot persoonlijke ontwikkeling, is een belangrijke factor in het slechten van barrières tussen de geslachten en kan bruggen slaan tussen elkaar vreemde groepen. Het helpt ook de meer kwetsbare groepen in de samenleving, vooral jongeren en mensen met een handicap, om hun mensenrechten te beleven, inclusief veilige gelegenheden om aan gymnastiek en sportactiviteiten deel te nemen. Dit draagt bij aan hun integratie in de maatschappij en aan hun motivatie om onderwijs te volgen.

De sportindustrie heeft een belangrijke rol te spelen in de promotie van milieu bewustzijn en van duurzame praktijken. Het aandeel van de sport in de Nederlandse economie is ongeveer 1 procent. Het is één van de sectoren waar veel vrijwilligers actief zijn.

Recreatief en educatief neemt sport in het westen een belangrijke plaats in en er wordt  veel aandacht, tijd en geld aan besteed Dat geldt in veel mindere mate voor ontwikkelingslanden, waar de faciliteiten, financieel en anderszins, beperkt zijn. Daar valt nog een wereld te winnen.
We zijn op de goede weg, maar er is nog veel ruimte voor verdere verbroedering met andere volken, religies en culturen. Sport kan daar een eminente bijdrage aan blijven leveren.

Veel sport, veel sportiviteit, veel plezier!Geplaatst opapril 2, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsOlympische Spelen, sport, verbroedering, vorming

Terreur, rechtvaardigheid en vrede

De recente terreuraanslagen in Brussel zijn weerzinwekkend! Het persoonlijke leed, de vernielingen en ontwrichtingen van het dagelijks leven, het zou niet moeten kunnen. En we veroordelen deze barbaarse praktijken ten volle. En onze ontsteltenis, woede en angst roepen natuurlijkerwijs om wraak. We kunnen te midden van onze gebruikelijke veiligheid en comfort niet bevatten hoe menselijke wezens tot dit soort gruweldaden kunnen komen, hier en op de slagvelden in het Midden-Oosten. Je kunt mensen blijkbaar veel wijs maken en ze fanatiek maken voor een zaak. Zo zelfs, als nu in Brussel, dat ze de menselijkheid totaal uit het oog verliezen en ze, bezeten door een idee, moordend rondgaan. En deze aanslagen beginnen helaas routine te worden.

Hoe kan dit nou gebeuren!? Een gedeeltelijke verklaring is dat er onder deze terroristen en hun achterban een gevoel van uitbuiting en onrechtvaardigheid in hun wereld bestaat. Terwijl het publiekelijk nog niet duidelijk is wie er achter ISIS staat, lijdt het geen twijfel dat de Islamitische landen en volken in het Midden-Oosten zich ernstig tekort gedaan voelen. Eerder al onder het koloniale bewind en meer recentelijk door ingrepen van wereldmachten. Om maar twee voorbeelden te noemen: de totaal ongerechtvaardigde oorlog in Irak, begonnen door de V.S. op valse voorwendselen, en waarbij circa een miljoen, herhaal 1.000.000, mensen om het leven zijn gekomen. Kun je het leed becijferen wat die oorlog aan doden, gewonden en vernielingen heeft opgeleverd, naast de duizend miljard dollar die hij het Amerikaanse volk gekost heeft!? Het tweede voorbeeld is de oprichting en uitbreiding van de Staat Israël. Dat gebeurde en gebeurt op een manier van achttiende eeuwse kolonisatie met diefstal van land, verjaging en onderdrukking van de oorspronkelijke bevolking en dat met alle rechtmatige en onrechtmatige middelen die beschikbaar zijn. Er zijn nog meer verschrikkelijke voorbeelden van imperialistisch ingrijpen zoals in Afghanistan, Syrië en Libië. In al deze gevallen gaat het om westers-Israëlische belangen, met minachting en ten koste van lokale bevolkingen en belangen. Onder die omstandigheden moeten er toch wel sterke gevoelens van onrechtvaardigheid en weinig respect voor het westen bestaan, om het zacht uit te drukken. De roep om vergelding lijkt groot.
En hoe staat het met de Islamitische groeperingen in West-Europa. De oorsprong van hun aanwezigheid ligt in de jaren vijftig en zestig toen zij of hun voorouders uit Noord-Afrika en het Midden Oosten werden aangetrokken om onze welvaart te handhaven en vergroten. In feite is in Nederland het merendeel gelukkig goed of redelijk geïntegreerd. Maar een aanzienlijk deel, zoals in Frankrijk, is verpauperd en leeft geïsoleerd van de autochtone bevolking. Onder maatschappelijke discriminatie en met politieke partijen die zich verzetten tegen deze allochtone groeperingen.
De mishandeling van Islamitische bevolkingen en de achterstelling van allochtonen is voor een groot deel structureel en zo is de frustratie, zo niet anarchisme, van een deel van deze bevolkingen en groepen. Hierop een politieke ideologie bouwen, zoals ISIS dat succesvol schijnt te doen, met steun vanuit rijke Arabische en mogelijk andere landen, ligt voor de hand. En nu de frustratie uit het Midden Oosten zich verenigt met die in het westen, lijkt het hek van de dam.
Hoe we op korte termijn uit deze terroristische confrontatie komen is een  existentiële uitdaging. Wraakgevoelens en -acties zijn begrijpelijk maar lossen niets op. Integendeel, dat roept tegenacties en wederwraak op in een vicieuze cirkel met polarisatie en oorlog als resultaat.

Vergeving is misschien veel gevraagd, maar zouden we, als onze gevoelens gekalmeerd zijn, kunnen proberen de situatie te begrijpen en structurele oplossingen te vinden.  Op langere termijn kan alleen internationale rechtvaardigheid, internationaal recht en ontwikkeling de situatie in goede banen leiden. Macht, rijkdom en misbruik ervan aan de ene kant, rechtvaardigheid en ontwikkeling voor ieder aan de andere kant. Wie gaat het Goede verdedigen, al is het maar voor de uiteindelijke bescherming van eigenbelang!? Als de regeringen het niet willen of kunnen vanwege hun overwegende identificatie met macht en rijkdom, dan kan in ieder geval het maatschappelijk middenveld, inclusief de kerken, en de burger zijn stem laten horen!
De gestage opmars van het mensdom naar een eerlijke en compassievolle wereld zal zijn. Rechtvaardigheid en recht moeten zegevieren! En terrorisme de wereld uit

Geplaatst opmaart 27, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsIrak, Islam, Israël, rechtvaardiheid, terreur, terreuraanslagen, vrede

Internationale Geluksdag (20 maart)

In de filosofie is het begrip ‘geluk’ al lang gangbaar. De Griekse wijsgeer Aristoteles ( 384 – 322 vóór Chr.) zag een gelukkig leven als doel van de deugduitoefening. In de negentiende eeuw hadden we de filosofische stroming van het Utilisme, die het grootste geluk voor het grootste aantal mensen nastreefde. Ook in de politiek is het begrip al eeuwen bekend, getuige de Grondwet van de Verenigde Staten die in de 18de eeuw, de ’pursuit of happiness’ als één van de doeleinden van de nationale gemeenschap bestempelde.

Het is evenwel nog niet lang geleden dat het begrip ‘geluk’ populair werd  onder de westerse bevolkingen. Je zou een scheidslijn kunnen trekken bij de Tweede Wereldoorlog. Tot dan waren de levensomstandigheden voor het overgrote deel van de bevolking van dien aard, dat je blij was te overleven of althans het hoofd boven water te houden. De zware levensomstandigheden met grote gezinnen, penibele arbeidsomstandigheden, frequente epidemieën en ziektes, de sociale spanningen en onzekerheid maakten van het leven geen lolletje, integendeel. Geen sprake van geluk, maar van een zware last van permanente zorgen, wat we tegenwoordig ‘stress’ noemen. Met de snelle sociaaleconomische ontwikkelingen van na de oorlog krijgt het begrip geluk meer aandacht.
De Universele Rechten van de Mens (1948) bevestigden dat iedereen recht heeft op geluk, voor zichzelf en zijn naasten. Maar geluk is moeilijk alleen te krijgen. Geluk is de resultante van andere omstandigheden, voor een belangrijk deel gebaseerd op de bevrediging van basisbehoeften. Het is een bijproduct van wat men doet. Het stellen van doeleinden en ze metterdaad realiseren brengt voldoening en geluk. Zoals een spreekwoord zegt: ‘Geluk is een reis, geen bestemming, een proces, geen doel!’ Geluk in onze cultuur verlengt het leven  van gezonde mensen  met zo’n zeven en een half tot tien jaar, door dat ze minder stress ervaren. Gelukkige mensen hebben meer kans om getrouwd te raken en succesvolle huwelijk te hebben. Ze hebben meer vrienden, zijn productiever op het werk en verdienen meer.

De verschillen in duurzaam geluk tussen mensen worden voor zo’n vijftig procent bepaald door erfelijke eigenschappen. Levensomstandigheden bepalen voor rond tien procent  het geluksniveau. Op de andere veertig procent  heb je door je denken en doen dus wel invloed. ‘Gelukkig zijn‘ kun je tot op zekere hoogte leren. De succesvolste therapievorm  is de cognitieve therapie, die ervan uitgaat dat je door je denken je emoties kunt bijsturen. Positief psycholoog  Barbara Frederickson adviseert het aantal positieve ervaringen in je leven op te voeren in verhouding tot de negatieve. Als je drie of meer positieve ervaringen tegenover één negatieve hebt, ga je floreren! Klaar staan voor de medemens is voor velen zo’n sterke positieve ervaring.

Vier jaar geleden riep de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties 20 maart uit als Wereldgeluksdag omdat het ook belangrijk is op land- en wereldniveau. Onderzoek heeft aangetoond dat naast geluk als een persoonlijke ervaring, het ook een kwestie van volksgezondheid, wereldeconomie en nationaal welzijn is. Zes factoren, te weten: per capita inkomen, sociale contacten, het verwachte aantal gezonde levensjaren, maatschappelijke vrijheid, goedgeefsheid en afwezigheid van corruptie verklaren bijna driekwart van de verschillen tussen de diverse landen.
Ter gelegenheid van de Wereldgeluksdag publiceerde de V.N.  afgelopen week het World Happiness Rapport voor 2016. Denemarken, op de hielen gevolgd door Zwitserland, is daarin het gelukkigste land op de wereld. Net als in 2015 horen IJsland, Noorwegen, Finland, Canada, Nederland, Nieuw Zeeland, Australië en Zweden ook tot de top tien. Nederland staat op de zevende plaats. Het doet goed af en toe stil te staan bij hoe gelukkig we in Nederland zijn!

Geplaatst opmaart 20, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsgeluk, mensenrchten, World Happiness Report

Wereldverbeteraar

Als je wereldverbeteraar wilt worden of in dat fenomeen geïnteresseerd bent, moet je het boek  lezen van Larissa MacFarquhar ‘Strangers Drowning’. (Nu ook beschikbaar in een Nederlandse vertaling onder de titel van ‘Wereldverbeteraars, een filosofische verkenning van altuïsme’).

MacFarquhar geeft in haar boek een beschrijving van de kenmerken van een wereldverbeteraar en een aantal verhalen over echte voorbeelden daarvan. Ongelooflijke verhalen van idealisten die zich fanatiek inzetten, met opoffering van eigen welzijn en dat van familieleden, om minder begunstigden te helpen.
De normale manier om goed te doen is om diegenen te helpen die je nabij zijn, mensen die je kent of aanvoelt.
Een tweede type heeft een meer abstract uitgangspunt – een gevoel van onrechtvaardigheid in de wereld in zijn geheel en een verlangen naar goedheid als zodanig.
Macfarquhar heeft het over dit tweede type wereldverbeteraar. Die  wordt in het Nederlands ook wel het geitenwollensokkentype genoemd, een wat wereldvreemde, non-conformistische sociale hervormer. Dit tweede type is niet beter of slechter dan het eerste, maar hij is zeldzamer en moeilijker te begrijpen.
Het eerste type roept geen onbehagen op. Als hij klaar is met zijn goede daden  keert hij naar zijn dagelijkse leven terug. Al kan hij tijdelijk als een held  worden gezien, uiteindelijk is hij een gewoon iemand, net zoals wij. Zijn of haar nobele daden houden geen verwijt aan ons in.
Het geitenwollensokkentype aan de andere kant weet dat er overal en altijd crises zijn en die zoekt hij op. Hij is niet spontaan en hij bereidt zijn goede daden in koele bloede voor. Hij kan barmhartig zijn, maar barmhartigheid is niet de reden waarom hij het doet. Hij leidt geen gewoon leven: zijn goede daden zijn zijn leven. Zijn altruïstisch bestaan is een impliciet verwijt aan ons omdat we ons bewust zijn  egocentrisch te leven.

Dubbelzinnigheid ten aanzien van het geitenwollensokkentype komt ook voort uit een diepe onzekerheid van hoe iemand dient te leven. Is het wel goed om te proberen een zo hoogstaand mogelijk moreel leven te leiden, het leven van een heilige!? Of mist dat soort leven een menselijke kwaliteit?  En mag men de belangen van vreemden boven die van naasten, van familie stellen? Politieke bewegingen en religieuze ordes zijn zich altijd bewust geweest dat een zekere afstand nemen van de aanspraken van gezin en familie nodig is voor een totale overgave aan iets groters. Maar zoals de discussie over het celibaat in de Katholieke Kerk aangeeft, de goegemeente heeft daar nu weinig begrip voor.

Er is één situatie waarbij het uitzonderlijke gedrag van wereldverbeteraars normaal lijkt, en dat is in het geval van oorlog. Wereldverbeteraars zijn zeldzaam omdat het in de menselijke natuur zit om voor zichzelf op te komen. In oorlogstijd wordt extreme kwaadaardigheid verontschuldigd, evenals extreme deugdzaamheid. In vredestijd kan zelfverloochening zwak lijken, een kwestie van teveel empathie en te weinig zelfrespect. In oorlog lijkt onzelfzuchtigheid op heldendom. Het verschil dan tussen een wereldverbeteraar en een gewoon iemand is dat de wereldverbeteraar steeds op het oorlogspad is.
Macfarquhar concludeert dat als er een strijd is tussen de eisen van het dagelijks leven aan de ene kant en van moraliteit aan de andere kant, het dagelijks leven wint.
Wat wereldverbeteraars missen is niet geluk maar argeloosheid. Zij missen het blinde geluk dat de meeste mensen in staat stelt hun bewustzijn af te sluiten van wat onaangenaam of onacceptabel is. Als er geen wereldverbeteraars zouden zijn, zou de wereld ongeveer zijn zoals die nu is , alleen slechter. Hun voorbeeld van goed doen leidt tot navolging, al is het in afgezwakte vorm. Niet iedereen kan wereldverbeteraar zijn. Maar, concludeert MacFarquar, deze idealistische, veeleisende en doorzettende lieden dragen er toe bij  dat de deugden in stand worden gehouden.Geplaatst opmaart 13, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsaltruïsme, Macfarquhar, Sint Franciscus, wereldverbeteraar

Internationale Vrouwendag (8 maart)

De Verenigde Naties roepen ‘International Days’ (Werelddagen) uit om speciale aandacht voor een maatschappelijk onderwerp te vragen en om de belangen ervan te promoten. Zo ook voor de Internationale Vrouwendag op 8 maart. En dat is een schot in de roos.

Om historische redenen is de helft van de wereldbevolking door de geschiedenis heen achtergesteld geweest. En nog steeds, in variabele mate en afhankelijk van waar je woont en tot welke groep je behoort. Aan het ene uiterste de meer dan 200 miljoen vrouwen die besnijdenis ondergaan hebben en aan de andere kant landen waar vrouwen grotendeels geëvolueerd zijn, zoals in Scandinavië, ons land en andere rijke, moderne landen. In de laatste is er nog wel discriminatie in de sociaaleconomische sfeer via een glazen plafond in vooral de zakenwereld. Dat wordt wel langzaam opgekrikt. Omgekeerde discriminatie bestaat nog steeds in westerse huishoudens, waar de man wel steeds meer verantwoordelijkheid neemt, maar waar de vrouw het meeste werk blijft doen.
Er is de laatste honderd jaar, voornamelijk in ontwikkelde landen, grote voortgang gemaakt in de emancipatie van de vrouw. Maar er valt nog veel te doen, vooral in landen met traditionele culturen. We zijn op de goede weg en sociale gebruiken en culturele tradities kun je niet hals over kop veranderen. Mensen zijn daar mee groot gebracht, geloven ‘heilig’ in de juistheid ervan en het is een deel van hun identiteit, zelfs bij vrouwenbesnijdenis, hoe afgrijselijk het ook is. Onderwijs, media, politiek, religie, alle dienen in zo groot mogelijke harmonie samen te werken om de gewenste veranderingen tot stand te brengen.

Wat verklaart de onderscheiden posities van man en vrouw? In het verre verleden was de man de jager en broodwinner, en de vrouw de opvoedster. Lichamelijke verschillen, waaronder fysieke kracht, hebben grotendeels die rollen  bepaald. Die speelden, en spelen nog,  een rol bij de machtsverhoudingen in het gezin, waar meningsverschillen regelmatig beslist worden door het recht van de sterkste.
Religieuze en maatschappelijke instanties namen dat primaat van de man over en die situatie is tot voor kort in stand gebleven. De strijd om het bestaan in onze ontwikkelde wereld hoeft doorgaans niet meer met lichamelijke krachten gestreden te worden. Evenwel zijn door opvoeding en onderwijs de culturele en sociale verschillen tussen man en vrouw blijven bestaan, hoewel steeds meer in afzwakkende vorm. De wetenschap vertelt ons dat er  hormonale  en sociaalpsychologische verschillen tussen man en vrouw zijn. Ongetwijfeld. Maar als je de basisbehoeften en functionering van de twee seksen naast elkaar legt, dan is er in maatschappelijk opzicht geen wezenlijk verschil. Als werkhypothese kun je met allebei hetzelfde omgaan. Dat haalt wel een sluier van romantiek weg in de contacten tussen de geslachten, maar kalverliefde en plezierige vlinders-in-de-buik, zullen toch wel kortstondige kicks blijven geven. Als je langdurige relaties aangaat, kun je  beter als gelijkwaardige maatjes met elkaar omgaan.
– In erotische overpeinzingen is de vrouw de koningin van de schepping

– In de geschiedenis was ze het kind van de rekening

– In het aards paradijs was Eva de rib van Adam, nu is Madeleine

(bijna) de evenknie van John.Geplaatst opmaart 6, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsbesnijdenis, emancipatie, glazen plafond, Vrouwendag

Nationale Complimenten Dag (1 maart)

Een welgemeend compliment doet wonderen, zowel bij het geven ervan  als bij het ontvangen. Om mensen te laten bloeien, hebben ze drie positieve ervaringen nodig tegenover één negatieve.  De meeste mensen moeten het met twee positieve ervaringen tegenover één negatieve doen en houden het hoofd dan net boven water, zonder bevlogen te leven en werken.
Positieve ervaringen verschillen in belangrijkheid: het compliment is zijn gewicht in goud waard!
Her fraaie is dat als je veel complimenten maakt, de kans groot is dat je er ook veel terug krijgt. Dat proces leidt dan tot een zichzelf versterkende heilzame cirkel en een positiever en prettigere samenleving.

Laten we beginnen onszelf vandaag een extra complimentje te maken. En vervolgens  onze partner, kinderen, familie, vrienden en buren.

Onze overheid, op lokaal, provinciaal en nationaal niveau verdient ook gecomplimenteerd te worden, want we horen tot de best bestuurde landen in de wereld.

Zullen we vandaag ons Nederlandse volk een complimentje maken, met zijn openhartigheid, zijn hang naar vrijheid, zijn nuchterheid en zijn goedgeefsheid. Met zijn harde werk en hoge efficiëntie.

De Europese Unie heeft in Europa de beoogde vrede en welvaart gebracht die de oprichters voor ogen hadden. De spreekwoordelijke magere jaren die de Unie nu meemaakt, zullen weer omslaan in zeven vette jaren.

Op wereldniveau verdienen onder meer Secretaris-Generaal Ban Ki Moon, President Barack Obama en Paus Franciscus onze lof voor hun inzet voor een rechtvaardigere wereld.

Als medeburger ben ik onder de indruk, gewaardeerde bezoeker, van je welwillendheid en je humor te midden van je drukke bestaan. Ieder van ons is een parel van de Hollandse samenleving, op weg om wereldburger te worden.Geplaatst opfebruari 28, 2016AuteuradminCategorieënblogTagscompliment, positivisme, wereldburgr

Internationale Dag van de Sociale Rechtvaardigheid

De dag waarop we eraan herinnerd worden dat de samenleving op de juiste, rechtvaardige manier in elkaar dient te steken. Sociaal rechtvaardig is een begrip wat in de loop der tijden verandert: terwijl bijvoorbeeld slavernij en discriminatie van de vrouw in vroeger tijden geaccepteerd was, is het dat nu duidelijk niet meer. En het geldt niet alleen  voor onze directe omgeving of voor ons land, maar sociale rechtvaardigheid dient ook te bestaan in ontwikkelingslanden en tussen de rijkere landen aan de ene kant en de armere aan de andere kant.

Er zitten twee belangrijke kanten aan: een rechtvaardige inkomensverdeling en gelijke sociale behandeling.
De levensstandaard in de ontwikkelde wereld is er de laatste eeuw flink op vooruit gegaan. De laatste decennia zien we ook belangrijke inkomensverbeteringen in opkomende landen, zoals China.
Maar er valt nog het nodige te doen om tot een rechtvaardige inkomensverdeling te komen, in onze ‘rijke’ landen, in opkomende landen en op wereldniveau. Nederland komt er, dank zij progressieve belastingheffing, qua netto inkomens, goed uit: de inkomensongelijkheid is bij ons de afgelopen dertig jaar nauwelijks toegenomen. In het merendeel van de geïndustrialiseerde wereld is die ongelijkheid sinds 1980 wel toegenomen. Op wereldniveau is het verschil tussen ‘arme’ en’ rijke’ landen nog heel groot: tussen sommige een honderdvoudig verschil, ruwweg van 500 tot 50.000 dollar per capita inkomen per jaar.
Landen hebben de verplichting niet alleen voor zichzelf te zorgen, maar ook bij te dragen aan rechtvaardige inkomens in de wereld. Als ingezetenen dragen we via belastingen bij aan inkomensoverdrachten in eigen land en, via ontwikkelingshulp, aan opkomende landen.

Verdere private bijdragen aan de laatste worden gemaakt via investeringen en via vrijwillige bijdragen aan niet-gouvernementele ontwikkelingsorganisaties of rechtstreeks. Op individueel niveau rijst de vraag welk deel van zijn inkomen een gemiddelde bewoner uit een rijk land zou dienen bij te dragen aan ontwikkelingslanden om ‘wereldrechtvaardig’ genoemd te kunnen worden!?  De befaamde ontwikkelingseconoom Peter Singer geeft een kwart van zijn inkomen weg, andere autoriteiten spreken over tien en weer andere over één procent.
Naast inkomen en welvaart heeft sociale rechtvaardigheid ook betrekking op sociale omgang en in het bijzonder gelijke behandeling. Er is  al veel vooruitgang gemaakt in het afschaffen van de ergste vormen van discriminatie, op grond van afkomst, ras, geloof en seksuele geaardheid. Maar er zijn nog veel landen waar welig gediscrimineerd wordt. En zelfs in onze westerse wereld kan het op een aantal punten beter.
De mensenrechten bieden een goed kader voor de verdere ontwikkeling van sociale rechtvaardigheid. Op deze Internationale Dag staan we stil bij de voortgang die de wereld al gemaakt heeft en vooral bij de stappen die we nog moeten zetten, individueel en collectief, om de wereld sociaal rechtvaardiger te maken.Geplaatst opfebruari 20, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsdiscriminatie, inkomensverschillen, levensstandaard, mensenrechten, rechtvaardig, Singer

Doe vriendelijk dag

Goede morgen. Alles goed!?

Fijne wensen op ‘doe vriendelijk dag. Praktisch iedereen waardeert zo’n groet.

Niet alleen vandaag, waarom er niet een gewoonte van maken? Als mensen elkaar tegenkomen en de uiterlijke maat nemen, kan het vriezen of dooien, is hij of zij aardig of niet aardig? Een simpele groet ontdooit dan en maakt de relatie positief. Het neemt eenzaamheid weg en schept een band, hoe zwak dan ook en als er een praatje uit voort komt, zoveel te beter.
Je kunt je groetkring makkelijk uitbreiden, als je mensen tegenkomt, in buurt,  winkel, zelfs bij het loket.

Als je helemaal positief wilt zijn, volg je het advies van Barbara Frederickson (Love 2.0) en wens je in gedachten mensen waar je mee te maken hebt, of zelfs op afstand, een mooie dag of een gelukkig leven, ook als ze je minder liggen.
We dienen niet alleen vriendelijk te zijn tegenover anderen, maar ook tegen onszelf. En vriendelijkheid is meer dan nodig tussen organisaties en landen.
Wat ook een groot verschil maakt in de dagelijkse omgang is een welgemeend compliment.

En als het erin zit een glimlach. Met een stralende lach is de warmte die je verspreid op volle zonnesterkte.

Fijne dagGeplaatst opfebruari 17, 2016AuteuradminCategorieënblogTagscompliment, Frederickson, glimlach, groeten, Love 2.0., vriendelijk

Dag van de Liefde

Morgen, 14 februari is het Valentijnsdag, ook wel Dag van de Liefde genoemd.

Deugd.net wenst jou en de jouwen veel liefde en geluk, op deze dag en alle andere dagen. Alle vormen van liefde zijn goed, van eigenliefde, via verliefdheid en compassie tot aan de liefde voor alle mensen.
Liefde is de grootste van alle deugden en volgens positief psycholoog Barbara Frederickson de verhevenste van onze gevoelens. Volgens haar kun je je gevoelens van liefde versterken en uitbreiden Daar komen we een volgende keer op terug.

Vandaag willen we enkele fraaie gezegdes aanhalen van Huub Oosterhuis uit zijn boek ‘Ik versta onder Liefde’(blz. 12):
‘Ik versta onder liefde die duizenden nuances van vriendelijkheid en vriendschap, van hartstocht en hoofsheid, van tact en geduld, van bedachtzame eerbied en mededogen, van lange trouw en spontaniteit, waarmee mensen elkaar bejegenen.

Ik versta onder liefde ook: de denkkracht en de intuitie-kracht, de wijsheid en de wetenschap, en alle fantasie en volharding en optimisme waarmee de aarde wordt opgebouwd, steeds opnieuw, tegen alle afbraak in.
Alles wat ten goede is, alles wat zingt en in vervoering brengt, alles wat troost en tot bezinning leidt, en alles wat bijdraagt tot iets meer recht en vrede, voor zoveel mogelijk mensen, noem ik liefde’ (einde aanhaling).Geplaatst opfebruari 13, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsgeluk, liefde, Oosterhuis, Valentijn

GOED BETER DOEN

In zijn ‘Doing Good Better’ behandelt William MacASKILL hoe je anderen zo effectief mogelijk kunt helpen. Je dient, zegt hij, hart en hoofd beide te gebruiken, want als je niet eerlijk en onpartijdig met je altruïsme omgaat, krijg  je dikwijls geen goede resultaten. Nuchter met liefdadigheid omgaan, zou, de altruïstische daad van zijn deugdvolle waarde ontdoen. Effectief altruïsme is een combinatie van moraalfilosofie en economie.

Hij stelt dat je de volgende vijf vragen goed moet zien te beantwoorden bij altruïstische plannen:
–  Hoeveel mensen help ik ermee en hoeveel verschil maakt dat?

–  Is dit het meest effectieve wat je kunt doen? De meeste toegevoegde waarde komt van de beste projecten. Voorbeeld is de uitroeiing van pokken, waarbij tussen de 60 en 120 miljoen levens gespaard zijn. Het redden van een leven in arme landen kost ongeveer 3.400 dollar, terwijl één levensjaar toevoegen in de V.S. gebeurt op basis van 50.000 dollar.

–  Is deze sector verwaarloosd? Redeneer op basis van marginaal nut en de wet van de verminderende meeropbrengst. Bijdragen aan hulpactiviteiten in arme landen geven meestal een groter rendement dan die in welvarende landen. Volgens berekeningen van gezondheidseconomen zorgt één extra dokter in de V.S. voor vier gespaarde levens in zijn loopbaan. In Ethiopië zou zo’n dokter 300 levens sparen. In het algemeen is het nuttiger om aan goede armoedebestrijdingsprojecten te geven dan aan rampenbestrijding. Rampenbijdragen zijn vaak op basis van  publiciteit en niet op grond van omvang en ernst.

–  Wat zou er gebeuren zonder mijn hulp? Het goed wat ik doe is niet alleen een zaak van concrete resultaten, maar is het verschil wat ik door mijn actie in het algemeen maak. In plaats van een maximale directe inbreng in een project, kun je als alternatief ook hogere verdiensten in de huidige baan aan liefdadigheid schenken (earning to give).
– Kans op, en omvang, van succes. Het maximaliseren van toegevoegde waarde wordt in het algemeen als de beste strategie gezien voor het nemen van beslissingen.
Als je rationeel wilt bepalen welke liefdadigheidsinstelling je wilt steunen, moet je het volgende onderzoeken:
– Wat voor projecten voert deze instelling uit?
–  Hoe efficiënt gebeurt dat?
–  Wat is de omvang en degelijkheid van gegevens (veel projecten zijn niet effectief)?
– Wat is de kwaliteit van de uitvoering?
– Zijn extra fondsen nodig?
MacASKILL behandelt op dezelfde manier de kwestie van milieubewust leven, waarbij vegetarisme hoge ogen gooit en hij bij het kopen van Fair Trade producten vraagtekens plaatst.
De verstandelijke benadering van liefdadigheid past hij ook toe op het gebruik van tijd en op de keuze van een loopbaan.
Een waardevol boek!Geplaatst opfebruari 9, 2016AuteuradminCategorieënblogTagseffectief altruïsme, hulpactiviteit, Macaskill

Internationale Dag tegen Vrouwenbesnijdenis (6 februari)

Vrouwenbesnijdenis omvat alle procedures die betrokken zijn bij het veranderen of beschadigen van vrouwelijke genitalia om niet-medische redenen. Het is het gedeeltelijk of volledig wegsnijden van de schaamlippen en/of de clitoris.
De behandeling wordt meestal uitgevoerd bij jonge meisjes ergens tussen de eerste jeugd en ongeveer 15 jaar. Internationaal wordt deze praktijk gezien als een schending van de rechten van meisjes en vrouwen.
De schatting is dat over de hele wereld momenteel tussen de 100 en 140 miljoen meisjes en vrouwen op de een of andere manier besneden zijn. Verwacht wordt dat er nog 15 miljoen bijkomen tussen nu en 2030.

Deze praktijk weerspiegelt  diepgewortelde  ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en is een extreme vorm van discriminatie. Het gebruik schendt ook de rechten van vrouwen op gezondheid, veiligheid en lichamelijke integriteit, hun rechten om gevrijwaard te zijn tegen foltering en wrede, onmenselijke en vernederende behandelingen en hun recht op leven, wanneer de procedure de dood ten gevolge heeft.

Het V.N. Bevolkingsfonds en UNICEF runnen het grootste wereldprogramma om de afschaffing van vrouwenbesnijdenis te bespoedigen. Het gaat om nationale projecten in 17 Afrikaanse landen plus regionale en wereldwijde projecten. Het thema dit jaar voor de Internationale Dag luidt ‘ De nieuwe wereldontwikkelingsdoelen bereiken door de afschaffing van vrouwenbesnijdenis in 2030’. De 17 nieuwe duurzame ontwikkelingsdoelen beogen de wereld te transformeren over de komende 15 jaar. Zij bouwen voort op het succes van de Millennium Ontwikkelingsdoelen, die door de Verenigde Naties in 2000 waren aangenomen  en die de levens van miljoenen mensen in de wereld hebben verbeterd.
Vrouwen zijn, in mindere of meerder mate, steeds gediscrimineerd geweest in de geschiedenis. Vrouwenbesnijdenis  is één van de ergste vormen ervan ; het kan ook wreedheid en foltering genoemd worden. Desondanks roei je zo’n traditie niet makkelijk uit; ze zit in de cultuur ingebakken  en de leden van zo’n cultuur geloven dat het zo hoort. Het zijn doorgaans vrouwen die de besnijdenis uitvoeren.
We maken in het westen goede voortgang met de emancipatie van de vrouw. We zijn er nog niet. Maar laten we de vrouwen in Afrika niet vergeten, die hebben  nog een paar stappen meer te zetten.Geplaatst opfebruari 3, 2016AuteuradminCategorieënblogTagsdiscriminatie, duurzame ontwikkelingsdoelen, UNFPA, UNICEF, vrouwenbesnijdenis