In de evolutie van onze beschaving worden soms mijlpalen gezet. De oprichting van de Verenigde Naties in 1945 was er een van. Praktisch alle landen ter wereld bevestigen door hun VN-lidmaatschap dat ze vrede willen onder en met elkaar. De oprichting van de Verenigde Naties vergde in 1945 drie maanden aaneengesloten onderhandelingen tussen een vijftigtal regeringen, met de V.S. als gastheer. Deze superieure inspanning en goede wil was alleen mogelijk na de verpletterende ervaringen van de Tweede Wereldoorlog, die meer dan 50 miljoen levens had geëist.
De Verenigde Naties hebben vanaf het begin vrede, sociaaleconomische ontwikkeling van arme landen en mensenrechten in het vaandel staan.
De Verenigde Naties hebben zich gestaag ontwikkeld in de 71 jaren van haar bestaan. Het VN systeem, inofficieel ook wel ‘familie van de V.N. genoemd, bestaat uit de Verenigde Naties zelf, achttien programma’s en fondsen, zoals UNDP, UNICEF en UNHCR en 16 Gespecialiseerde Organisaties, onder meer WHO, FAO, ILO en UNESCO. Er zijn nu 193 lidstaten, met in totaal zo’n 120.000 werknemers, meer dan 100.000 vredestroepen en een gezamenlijk budget van tientallen miljarden dollars per jaar. Er gaat geen dag voorbij dat de V.N. niet in het nieuws is, vooral de Veiligheidsraad, UNHCR (vluchtelingen) en, recentelijk, de benoeming van António Guterres als de nieuwe Secretaris-Generaal.
De bewering dat de V.N. minder relevant is geworden slaat de plank mis. Op sociaaleconomisch terrein, bij humanitaire aangelegenheden, vluchtelingen, mensenrechten is de V.N. steeds belangrijker geworden. En daar niet alleen; de Gespecialiseerde Organisaties hebben toenemende verantwoordelijkheden op technische en sociaaleconomische terreinen. Dat zal niet verbazen omdat een globaliserende wereld steeds dringender een ordenende instantie nodig heeft. Het recentelijk ondertekende Klimaatverdrag is daar een voorbeeld van. Dat het in de Veiligheidsraad niet altijd lukt om tot overeenstemming te komen, ligt niet aan de onwil of onkunde van het VN Secretariaat in New York. Het zijn de 15 lidstaten van de Veiligheidsraad, en in het bijzonder haar permanente leden (V.S., Rusland, China, Engeland en Frankrijk) die er vaak tegengestelde belangen op na houden, bijvoorbeeld in Syrië, en hun vetorecht gebruiken om een beslissing of advies tegen te houden.
Op 24 oktober, Dag van de Verenigde Naties, wordt de verjaardag gevierd van het in werking treden in 1945 van het Handvest van de Verenigde Naties.
Er is reden deze dag te vieren, omdat de mensheid met de VN een belangrijke instantie heeft gekregen om vrede, rechtvaardigheid, welzijn en rechtszekerheid te promoten, wereldwijd en in alle landen.
Er is altijd een parallel te trekken met de individuele persoon. Niet alleen de wereld en landen hebben vrede, recht en ontwikkeling nodig. Ook wij als personen hebben daar behoefte aan. En hoe vreedzamer, ontwikkelder en rechtvaardiger we zijn, des te meer vruchten zal onze omgeving daarvan plukken. Een vruchtbare wisselwerking!
Onze felicitaties niet alleen aan de Verenigde Naties zelf, maar ook aan de meer dan 15 miljoen wereldburgers die op 24 oktober geboren zijn. We wensen allen een lang leven in gerechtigheid, vrede en welvaart. 
De omvang van lijden en leed is niet te bevatten. Terecht dat we hier een speciale dag bij stil staan, en ons mededogen met slachtoffers en nabestaanden beleven. En tegelijkertijd de oorzaken en gevolgen van gewelddadige conflicten overdenken. Hoewel groter en omvangrijker dan alle vorige oorlogen, heeft de geschiedenis een aaneenschakeling van oorlogen en vredes gekend. 
Maar het is niet eenvoudig. Wraakgevoelens overgebleven of versterkt door onrecht of eerdere oorlogen, de frequente machtswellust en agressie van politieke leiders en in het algemeen het meedogenloze streven naar meer macht en rijkdom spelen parten. Soms hebben leger en oorlog een valse romantiek van parades, wapentuig en vaderlandsliefde, mogelijk ook om agressie en deelname te motiveren en de doffe ellende wat te bedekken. Meestal zijn de armen en machtelozen het kind van de rekening.
Zoveel zelfs dat in sommige culturen, zoals Jodendom en Islam, je je medemens begroet door hem vrede te wensen (Shaloom, Salaam). En overledenen als laatste wens ‘Rust in Vrede’ mee krijgen. Belangengeschillen tussen personen, groepen en landen zijn normaal en onvermijdelijk. Het gaat erom hoe je ze oplost. Ontwikkeling en respect voor internationaal en nationaal recht zijn essentieel. Evenals verdraagzaamheid en mededogen. Op persoonlijk gebied zijn er ook manieren om belangengeschillen op te lossen, vooral door verstand boven gevoelens te laten zegevieren. Woede leidt vaak tot agressie (= oorlog). Beteugeling van woede kan op diverse manieren, zoals aandacht op iets anders richten, kalm blijven, mantra/gebed uitspreken, alternatieve bezigheid, relativering, goede communicatie en lichamelijke activiteit.
Je kunt mensen blijkbaar veel wijs maken en ze fanatiek maken voor een zaak. Zo zelfs, als nu in Brussel, dat ze de menselijkheid totaal uit het oog verliezen en ze, bezeten door een idee, moordend rondgaan. En deze aanslagen beginnen helaas routine te worden.
Kun je het leed becijferen wat die oorlog aan doden, gewonden en vernielingen heeft opgeleverd, naast de duizend miljard dollar die hij het Amerikaanse volk gekost heeft!? Het tweede voorbeeld is de oprichting en uitbreiding van de Staat Israël. Dat gebeurde en gebeurt op een manier van achttiende eeuwse kolonisatie met diefstal van land, verjaging en onderdrukking van de oorspronkelijke bevolking en dat met alle rechtmatige en onrechtmatige middelen die beschikbaar zijn. Er zijn nog meer verschrikkelijke voorbeelden van imperialistisch ingrijpen zoals in Afghanistan, Syrië en Libië. In al deze gevallen gaat het om westers-Israëlische belangen, met minachting en ten koste van lokale bevolkingen en belangen. Onder die omstandigheden moeten er toch wel sterke gevoelens van onrechtvaardigheid en weinig respect voor het westen bestaan, om het zacht uit te drukken. De roep om vergelding lijkt groot.
Behalve een antwoord op existentiële vragen hebben religies ook grote invloed uitgeoefend op de functionering van samenlevingen. Die invloeden zijn structureel heilzaam , alhoewel er ook binnen en tussen religies gruwelijke oorlogen gewoed hebben, denk aan de reformatie in onze landen en aan de huidige Sunni-Shia kloof in het Midden Oosten.