‘Een mens wordt onvolkomen geboren. Elke dag polijst hij verder aan zijn persoonlijkheid en vaardigheden tot hij het punt heeft bereikt dat zijn deugden en talenten tot in de perfectie zijn geslepen. Tekenen hiervan zijn de welomlijndheid van de smaak, de helderheid van de redenering, de rijpheid van het oordeel, en de zuiverheid van het streven. Sommigen bereiken die perfectie nooit, altijd ontbreekt het hun nog aan iets; anderen doen er lang over. Een afgerond man, wijs in zijn uitlatingen, verstandig in zijn daden, krijgt toegang tot de uitgelezen kring van wijze mensen die hem graag daarin opnemen’.
N.B. Een waardig voorbeeld van streven naar het betere ik in de zeventiende eeuw, wat door ons navolging verdient!
