web analytics

Internationale Dag tegen Vrouwenbesnijdenis (6 februari)

Vrouwenbesnijdenis omvat alle procedures die betrokken zijn bij het veranderen of beschadigen van vrouwelijke genitalia om niet-medische redenen. Het is het gedeeltelijk of volledig wegsnijden van de schaamlippen en/of de clitoris.
De behandeling wordt meestal uitgevoerd bij jonge meisjes ergens tussen de eerste jeugd en ongeveer 15 jaar. Internationaal wordt deze praktijk gezien als een schending van de rechten van meisjes en vrouwen.
De schatting is dat over de hele wereld momenteel tussen de 100 en 140 miljoen meisjes en vrouwen op de een of andere manier besneden zijn. Verwacht wordt dat er nog 15 miljoen bijkomen tussen nu en 2030.

fmg
Deze praktijk weerspiegelt  diepgewortelde  ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en is een extreme vorm van discriminatie. Het gebruik schendt ook de rechten van vrouwen op gezondheid, veiligheid en lichamelijke integriteit, hun rechten om gevrijwaard te zijn tegen foltering en wrede, onmenselijke en vernederende behandelingen en hun recht op leven, wanneer de procedure de dood ten gevolge heeft.

Het V.N. Bevolkingsfonds en UNICEF runnen het grootste wereldprogramma om de afschaffing van vrouwenbesnijdenis te bespoedigen. Het gaat om nationale projecten in 17 Afrikaanse landen plus regionale en wereldwijde projecten. Het thema dit jaar voor de Internationale Dag luidt ‘ De nieuwe wereldontwikkelingsdoelen bereiken door de afschaffing van vrouwenbesnijdenis in 2030’. De 17 nieuwe duurzame ontwikkelingsdoelen beogen de wereld te transformeren over de komende 15 jaar. Zij bouwen voort op het succes van de Millennium Ontwikkelingsdoelen, die door de Verenigde Naties in 2000 waren aangenomen  en die de levens van miljoenen mensen in de wereld hebben verbeterd.
Vrouwen zijn, in mindere of meerder mate, steeds gediscrimineerd geweest in de geschiedenis. Vrouwenbesnijdenis  is één fmg3van de ergste vormen ervan ; het kan ook wreedheid en foltering genoemd worden. Desondanks roei je zo’n traditie niet makkelijk uit; ze zit in de cultuur ingebakken  en de leden van zo’n cultuur geloven dat het zo hoort. Het zijn doorgaans vrouwen die de besnijdenis uitvoeren.
We maken in het westen goede voortgang met de emancipatie van de vrouw. We zijn er nog niet. Maar laten we de vrouwen in Afrika niet vergeten, die hebben  nog een paar stappen meer te zetten.